Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Смешно, ќе ви се насмевнам в лице ако ве има, со презир и похота, со грч во срце што како клопче го собирам, иронично ќе ве исмеам, зошто вие не сте ми поважни од децата мои...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

„Значи“, објасни Пере, „ти и жена ти Агна божем не сте биле во добри односи.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Па, зарем не сте чуле за грофицата М-дам Де Стал?

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Туку кога не сте при татко и мајка, така ќе ви земаат мера”.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Но вие не сте веќе мали.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Гледајте, нагледајте се, ако не сте виделе угул голи набабрени цицки и бели бедра како треперат на западниот ветар.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Убавината само со убавина се разбира. Помни и врати, пак со убавина.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Ги одбираше Тој зборовите, ги лачеше еден од друг, ги довикуваше од просторот од тишината и од вековите, од облеката и од празниците, од сите пештери и од сите жетви ги собираше, им се умилкуваше, ги галеше, им шептеше, ги средуваше во мали врзопчиња, ги подучуваше и им се подналутуваше, им зборуваше и им појаснуваше дека за сите нив има голем порив да ги разигра, да им открие поинакви и поинакви значења за да не талкаат расфрлани и неразбрани низ сечија свест и низ сечии копнежи.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Не прилега вие да се дружите со секого и насекаде, зашто вие не сте како обичните созданија и безразложна твар.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Доколку не се соочите со разликите, ќе ве сметаат за хомофоб и фашист затоа што не сте во тек со новово време (прокламирано од западот) додека медиумски ќе ви се потпикуваат силиконите, промискуитетот и манекенството како врвни вредности.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Ова може дури и да се прифати, но, за среќа, не сте напишале: ги откри сиџилите.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Не сте морале да ја пренагласувате неговата улога, на пример, во пасусот: Негова заслуга е повлекувањето и зачувувањето на целокупната ориентална документација од Битола, која денес се чува во Државната архива на НР Македонија.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Кога сè ќе замолчи, нема зборови за разговори долги, а само очите говорат, очекувајќи секојдневно исти денови, времето тече бесповратно, а грижа воопшто немате што си оди, ниту пак знаете патот кај ве води, апослутно на ништо не се надевате, не сакате, ниту мразите, рамнодушно по земјата газите, ни мртов ни жив, е тоа е клето, нема ден бел, само црн, ниту сив, тогаш сфаќате дека, не сте сфаќале ништо.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

„Убеден сте?“, рече аѓутантот. „Значи не сте сигурен“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Високиот, внимателно напудрен професор по српски и по историја, киваше во белите дланки, удираше со прсти по масата, речиси по барабан, и весело говореше: - Вие не сте добиток, имате јазик.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Паулина како да не ги слушна зборовите на Ана и моите зборови; и продолжи: “Навистина е добро од тебе што си мислел на сите тие луѓе.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ана се врати во собата, и рече: „Јас не ве прашав дали сакате да се напиете нешто, или да не сте можеби гладни.” „Ни гладни, ни жедни,“ реков.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Потоа рев: „До кога ќе го слушаме?“ Пак рев: „Побрзајте, клековци, со таа бесилка.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Плашлива закана: „Пуштете го. Не сте судии.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Не го познавате? Па јасно! Вие денес се распукнавте и уште не сте чуле за него.“

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Кога ќе се појавите на прагот на куќата на некој англиски благородник мошне веројатно е дека слугата ќе ви каже, Почитуваната Госпоѓа се извинува, таа не е дома и ќе морате да чекате да добиете една убава картичка Г-дин и Г-ѓа John Miller дома во Сабота, 5-ти Ноември од 16 часот - не сте повикани лично - кажано ви е дека г-дин и г-ѓа Милер ќе бидат дома и дека ќе очекуваат (можеби со задоволство) да ве видат.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

- Господине Томо, зар вие не знаете, зар досега не сте разбрале! - неодредениот одговор дополнително го возбуди.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

По вашиот акцент заклучувам дека не сте родена во Македонија.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ја извади крпата од појасот и откако си ја избриша потта од лицето, на мајките, жените, сестрите и децата на отидените на Црн Камен, кои гласно лелекаа, тивко плачеа, им заповеда: А вие престанете да кобите.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Од Србите не сте подобри, одговори Крсте, а јас од овој час не сум кмет на Потковицата. Донесете си оттаму, од старите предели некого за да ви биде кмет.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Што, слеп, истрел не сте фрлиле? А, и ти си тука, дедо Сотире!... - Тука сум.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- Вие ништо не знаете, вели Јон, вие не сте го мрднале газот од крај огниште.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Важно е дека на мажите обично им недостасува малку внимание, па за препорака е некој кој бил доволно внимателен да ја забележи во тревата или на улицата загубената обетка.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

3. Секако, следното утро штом сте се пробудиле, драга Асенета, сфаќате дека не сте успеале.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Хм, да“, развлекуваше Дипен, неколкупати повлекувајќи од лулето, „навистина... мислам, Г... не сте се потрудиле... доволно во тој случај.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Сега треба да побарате една ваша обетка. Која било.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Таа норма обајцата делумно сте ја исполниле, лажејќи дека сте сонувале нешто што не сте сонувале и давајќи ги своите лажни податоци, своите лажни имиња.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

- И вие сте цицале Кока-Кола и сте им мафтале на оние „пуфни“ како cheerleader па не сте станале ненормални - велам дрско.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Па, тоа е култура. Зар не сте читале бонтон за деца.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Ортаците изгледаа исплашени. - Пејте, - кисело ја повтори заповедта црвеноокиот. – Не сте неми.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Под негова дланка планина ќе спласне, со плуканка може и вулкан да згасне.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

„Шо прајте ле чупина тука? Оти не сте кај стрико? Кој ве пушти?

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

- Според прописите тоа не сте смееле да го сторите!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

„Останете каде што сте. Да не сте мрднале додека не ви се нареди.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Но не ги правите! Вие не сте дури ни господари на планетава.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Погледнете ѝ во очи на осамата Погледнете ги слабоста и мааната Посакајте ги совеста и доблеста Не е животот чаура тесна Ниту енигма за вас прелесна Улогата ваша никогаш до крај не е доиграна Не поклонувајте се пред време Завесата сѐ уште не е спуштена Сѐ уште не сте спремен Да чекорите без трема Да излезете од закоравената лушпа Во која со векови се дреме...

„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)

Сите се собраа околу него, но место одговор продолжија да плачат. – Да не сте писнале зашто со клоци ќе ви ги истурам цревата – викна силно момчето околу кое се собраа.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Попот ќе плати за сево ова. Вие не сте криви; тој со тие неколку ебепцази ве подмами да се земете на душа и уште кај ве мами. Не слушајте го него: отворете ја портата и излезете барем вода да се напиете...

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

„Не е можно да не сте Грци. Вие зборувате подобро грчки од нас!

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Имате солунски нагласок. Да не сте од Солун?“

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

„Знам, вие не сте Наполеон. Вие сте лекар. Мобилизација во името на кралот и татковината.“ „Лекар, точно“, рече изненадено.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Со шумски јаготки во џебовите со здравец во мислите и планински воздух во срцата, ќе си направите ли муабет со овие стихови како што правите со буките и изворите Вие кои никогаш не сте ѝ биле туѓи нејзе, самата себеси што си е туѓа и заумна?

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Овошјето од еден обичен плакат го поместува тлото под душникот го лизга ровко и несопирливо и ве пренесува во детството - небаре тоа е на едниот, а вие на другиот крај небаре сте биле еден без друг вие, кои не сте смееле - повторно ја доживувате возбудата на окото и моливот кога сте цртале гроздови, круши и јаболка и сте го наслушнале разговорот меѓу мечтата и раката во којашто се влевал еросот на иднината.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Направете грешка на рамнодушје поучете се од заглавјето подистајте ми се оставете ме, преселете се и онака кај и да сте пожелни не сте!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Животните се… Курви. Не сте знаеле?

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

„Дали сте оженет, господине Мид?“ „Не, не сум.“ „Не сте оженет“, рече гласот на полицаецот зад светлосниот сноп.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Таксистот, пак, за чудо, осети потреба да продолжи: - Извинете, да не сте Вие од Куманово?

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Не знам дали ме разбираш? ...

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Ваква песна вие сигурно не сте чуле.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

- Не сте, не сте, се шегував, - помирувачки рече дедо Ангеле, а децата, задоволни, му ја ставија гредата да помине.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

- Да не сте шумар? ... Не ... Ловџија? - Па, може така да се рече.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Барајте сѐ што ви следува: не сте вие ни први ни последни што барате дел од татков имот...

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Кога дрвото покрај кое случајно минувате со задоволство ја претрпува болката од впишувањето на две имиња врз неговата кора со нож; кога истовремената појава на дожд од небото и солзи на вашето лице не може да се нарече случајност; кога светулка се дави во вирче, прета со наводенети крилца борејќи се за живот и притоа не заборава да ве награди со светлина; кога не знаете зошто одот одеднаш ви станува куц; кога не сте пијани, а од некои темни агли на едвај осветлената улица слушате тивко завивање и цивкање на куче; кога не знаете како сте станале дел од таква ноќ... сѐ што ви преостанува е да се гризете од бол и зачуденост.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

И затоа растреперените устенца меѓу јаболчињата, подзацрвенети од љубомора, исцвилија: - Е, па време е да продолжиме, оти не сте само вие!

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

- Зар не сте виделе мечка! – Одговори Дедо Мраз, исто како и тие, нестрпливо да дојде до белото животно. – Мечкава е првиот знак дека сме близу до светот што го бараме.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

КЛАУС: Не? Со таков добар германски не сте отишле на некаква пракса?

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Брат ви Андреја спаѓа директно и без остаток во таа класификација, а и вие не сте подалеку, иако сте вие сепак друг случај.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Вие не сте интелектуалец. Што не значи дека немате други квалитети. Можеби поважни од интелектуалните.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Поарно ништо да не сте ми кажале.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Вие сѐ уште не сте го изгубиле хименот.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Затоа, гледам, ровот, што вчера требаше да биде готов не сте го доископале и го оставивте без одвод.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

(Дури и да сте мислеле дека тоа е музика, признавате дека таа допрела до вас преку ушите а не преку очите, а и тоа дека не сте ја пипкале со рацете ниту сте се шетале по неа.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

- Тогаш што стоите тука! – им се избрецна тој. – Бргу таму и да не сте се мрднале додека не дојдам. Разбравте ли?

„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)

Во бараката на штабот, подигната во сенката на високи црници беше тихо, толку тихо да не се слушаше ни мува да брчне. – Значи, вие сакате да станете бригадири? ги прашаше по втор пат командантот, гледајќи ги се’ така потсмешливо или пак така им се чинеше. – А зошто не сте се пријавиле во бригадата од вашиот град?

„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)

- Бидете мирни - рече Даскалот. – Мирни и никој од местото да не сте мрднале. - рече и отиде кај вратата.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Вие не сте криминалка, ја прашувам.