не (чест.) - фати (гл.)

Таман дваесет — дваесет и една вдовска свадба, ако не фати, шо свадба е таа, што домаќин е тој што ја прави?, Се растрчаа Илко и Трајко по луѓе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Инаку, да не бил Лазар пијан, поправо да не фател првин облог со нив, никогаш не ќе го сторел тоа, за ништо живо на светов не ќе ги потскажел плановите и надежите на своите луѓе.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Носителите на тие колца-наречја некогаш се викале „Словени”, а после ту Бугари ту Срби, додека конкуренцијата на овие две имиња не ги направи обете туѓи за Македонските Словени и тие не фатија да се именуваат со старото географско име на својата татковина.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие колца во разни времиња беа со разни имиња бојадисани, додека во 4-та четвртина на XIX век боите не фатија да се ставаат една врз друга и не се парализираа една со друга.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За среќа на едни, за несреќа на други, никнуваа како печурки повеќе вештачки јазици, но никој не фати корен.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Има илјадници места на кои можат да се дадат парите, да фатат или да не фатат место, а сепак човек одбира да ги даде на посебно место и на посебен начин.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Уште не фатила жештината, ама ќе ти се слади.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
— Како не фати поголем кревет?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И појдовме... луѓе и стока... Ноќта не фати силен, пороен дожд. Нема глава кај да скриеш.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Големиот Бинг-Бенг.  ... ноќе се урива  Ја точиш, ја преточуваш секоја ноќ саноќ - душата тури - истури ко расолница, да не фати скрама извади - стави чиниш дење ѕидаш, ноќе се урива погрешно, некој ти урива насетуваш, не казнуваш разоружана се повикуваш на паганските обичаи па христијанските според темните диктати на свеста даваш жртва најмилото е најпожелно волјата е Господова зошто и твоја мора ли и твоја  употреби го умот кажи си надмудри го рушителот тоа е единственото решение во тебе, во умот и уметноста на мислењето ...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Уште рака што не фативме, велам, уште што не се поздравивме, ба му ја!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
тој распалил едно ситно: лиду, лиду, лиду, лиду, и ние играме, ама лабаво, ко кал за црепни да газиме, не ти носи душата да играш делнички и со пијани војници од таму си некаде, од мајчина им, не си за никаде, мочано време, и се нишаме небаре треската да не фатила, се правиме тресиопашки, скокаме наситно, а старшијата само ја ситни свирката и тогаш пукна пушка и старшијата ја олабави гајдата таа писна и занеме и во гробиштата влегоа други војници, кај ќе бараме и за овие кокошки, си велиме, и излезе еден поголем од старшијата, со едно кило петлици нареден, и вели: отечеството крвари, а вие играте, и колкумина имате српски војници, прашува, ами колку што забраа Србите, велиме, колку што им требале и броиме на прсти: Насте, Петко, Митре, избројавме дванаесет.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)