Не се сеќавам што би рекла мајка ми во ракописот што ни го остави за да ни каже колку малку им се посветуваме на оние кои не сакаат, колку време мина од разговорот со неа, еден или два часа, кога ми се јавија од клиниката да ми кажат дека и е лошо и дека не знаат дали ќе и издржи срцето!
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Чекорев со притаена желба да го најдам Шумшул - град, онака како што ја нашол еднаш Америка прочуениот морепловец Колумбо. Не заради слава. Просто од љубопитност.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Не заради друго, заради тоа што толку многу е измачена. Заради тоа што сакав да направам нешто, што и да е, само на неа да ѝ биде малку подобро.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Таа молчеше. Потоа се наведна. Не заради жолтиот цвет.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Замислено гледаше во пејсажот, копнеејќи по некоја глетка - изненадување: змеј што блуе оган во низок лет над нивите, пуфкајќи чад и притоа испишувајќи го на небото нејзиното име, или автостопер вонземјанин, со антени и влажни стаклени очи што на чист македонски бара превоз до најблиската бензинска пумпа, не заради горивото туку затоа што му се пријале Квики-гриц.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Не заради себе, туку заради Претседателот. А Претседателот не можеше да не го сети тоа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)