нека (чест.) - стане (гл.)

- Ти само брани го, - ѝ одврати тато - па нека стане ни вода, ни киселина“, дури тогаш ќе го испуштиме од раце.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ако има, нека стани да му го видиме барем суратот?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Вешто ги изопачуваше имињата додека прозиваше сериозно и незаинтересирано: - Нека стане...
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ако сакаш да проговориш некој лав со човекот, проговори човечки, а ако не — нека стане, нека си оди откај што дошол.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако ми паднат на колај, ќе се расправа и со Арсланбеј и со Тренков војвода.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Шо сака со вас нека стане, кога немате семки во главите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Станете Пишта, Петру, Ганчо... Нека стане и Тарас од Киев. Попусто. На нив дури и најмалото нокте спие.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Рушете! Сѐ нека стане еден голем гроб.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)