нека (чест.) - ве (зам.)

Вака, кога сте баби. нека ве вјаваат!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дури и Калошко, првин што викаше „пресек", почна да молчи, па после и он рече: — „Е, сноп, сноп. нека ве носи ѓаволот, јадете и сиромасите како досега. кога они спијат!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Затоа пејте само, звона на небо ќе звонат, пејте и кога глас во Вас нема, оваа прекрасна мисла, нека ве следи верно,за Ангелот кој со глас среќа создаваше, чувајте го во Вас, макар во Сонот. (на Тоше)
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Тандаре-мандаре, ајце, дојдете вие селаните под пушка, гинете, нека ве јадат вошките, дајте сѐ што имате, а вие, пролетерите, де, кои си имате само по две раце останете си дома, по кафеаните во градиштата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога ќе легнете крај мене вие ќе имате стрпливост да чуете сѐ што сте ѝ повериле на мојата невиност, А до тогај нека ве хранат дневниците од нашето продадено пријателство.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
И кон светлината на слободата нека ве водат само оние што заслужуваат да бидат водачи – луѓе без пороци, верни на своите жени, со деца, со вера во Бога, оние што не се разуздени и непослушни.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Видете, апаратов ништо не покажува, сè е во најдобар ред, а, околу патувањето, слободно нека ве врзат зад автобусот и до Истанбул без гајле“, се пошегува.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И вие, Турците, Алах нека ве благослови да сте долговечни, и вие не го изменивте ова. Што да кажам повеќе?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ќе ме одврзат и ќе ме напикаат во рудничка јама. Роб на Мортенија, тоа ќе сум.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Спрегнете го него, - заграка гавранот. –тој нека ве влече преку пустелијава.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Па, кога вам ќе ви текне – со мајка ви, а кога ви се игра, кога ви се гледа телевизија, кога ви се оди со деца на летување, тогаш нека седи мајка ви дома и нека ве чека.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И никаде да не мрднува. И никогаш!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кој ве викна, нека ве испрати.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Нека ве истовари на некое незабележливо место, далеку од местото на атентатот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Нека ве сосипе сипката, вели Уља, ајде, сестрице Велико!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)