А кујните и ановите не пуштаа ни до портите да им се доближиш со празно ќесе.
               
             
           
            
            
              „Бојана и прстенот“
               од Иван Точко 
              (1959)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  А така и се случило. Не го донеле ни до половина кула и веќе закрцкало, коскената крепост се ниша.
               
             
           
            
            
              „Забранета одаја“
               од Славко Јаневски 
              (1988)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Не можеше да оди ни до маалската фурна, а да не ја озборуваат.
               
             
           
            
            
              „Бојана и прстенот“
               од Иван Точко 
              (1959)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Знаеш не сме ни до пола пат има уште одење до поштенскиот дом, па низ шума до детското одмаралиште, па низ парк-шума и дури потоа - голема угорница до врвот.
               
             
           
            
            
              „Тополите на крајот од дедовата ливада“
               од Бистрица Миркуловска 
              (2001)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Уште ни до црквето не беа дојдени, кога дождот им прекисна преку капите и водата низ коса им потече во вратовите.
               
             
           
            
            
              „Будалетинки“
               од Мето Јовановски 
              (1973)