Сите бегалци дојдени од Гаково, од Војводина, веќе знаеја дека во денот кога падна последниот голем снег што ќе држи дури до крајот на зимата во Скопје се појавил Димостен ама не оној што сите го познаваа и чие кадро го носеа од дворот на Одборот кога таму на дрвената кула со едно наведнување си ја откачи едната нога и високо ја крена, овој што поминал од тука (рекол оди надолу по Вардар), не бил ни половина од оној што го знаеја.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
А и да го разбереш, тоа не е цело решение. Не е ни половина. Да, така.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Целиот инцидент не траеше ни половина минута.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Знам дека утредента, кога на војводата требаше да му ги дадеме парите, ние ни половина ги немавме.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)