Но тоа, за чудо, ниту ѝ скокна, ниту се помрдна. Стоеше како здрвено.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Влезе во станот и не ја виде жена си ниту ѝ го чу гласот, но таа беше таму, па тргна кон столицата сакајќи да остане незабележан, но таа го гледаше додека ја допираше столицата и додека немо седнуваше. Седеше долго така. 85
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)