Но тоа, за чудо, ниту ѝ скокна, ниту се помрдна. Стоеше како здрвено.
               
             
           
            
            
              „Животраг“
               од Јован  Стрезовски 
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Влезе во станот и не ја виде жена си ниту ѝ го чу гласот, но таа беше таму, па тргна кон столицата сакајќи да остане незабележан, но таа го гледаше додека ја допираше столицата и додека немо седнуваше. Седеше долго така.                                                                                                   85
               
             
           
            
            
              „Лек против меланхолија“
               од Реј Бредбери 
              (1994)