Паткам така со тетеравење, и некаде кај Стругарица гледам коњ. Човек никаде не гледам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Потем уште едно, па уште едно и така со ред до петте.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Се втасуваме така со гласовите, си ги затоплуваме ќелиите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)