ќе (чест.) - вели (гл.)

— Кога велиш ти и ние ќе велиме, кога ќе велиме ние и ти ќе велиш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Утре в училиште сите деца ќе велат: - Мачето од Милка е најубаво! Нацртано е како да е живо!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Утре в училиште сите деца ќе велат: - Мачето од Милка е најубаво! Нацртано е како да е живо!
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Турција ќе вели оти таа сѐ што може да направи ќе направи и направила, а повеќе не можела да направи затоа што комитетите не му даваат на населението да се успокои, а во една земја каде што сѐ е во воена состојба сите добри намери на владата се рушат од спротивставувањето на немирното население; а ако воената состојба се продолжи повеќе од една година, реформите ќе застарат по наша вина и ќе се закопаат.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Што велите вие? - Што ќе велиме ние, да те изеји, многу арно ќе стори, за и ние од таков скржав стопан да куртулисаме, чунки у тебе исав немат, ни во мавање со стапо ќе се сториш мукает да се објагниме полесно.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Скокнал од с'рдина и ошол да си пристегнет коњот и во коњушницата ја повикал жената си и је рекол: „Слушај вамо!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Чунки попоите сет земачи, а не сет даачи, да од тоа што ќе му велат "дај, попе“ - не ти даат, а коа ќе велиш „на!“ - ќе ти дава рака, ама празна!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Испекла јагнето, зготфила ручегот и, коа дошло времето за јадење, ставила софрата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ќе ги товариме маските, а тој само ќе вели: Веќе нема, се догреба.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Еда, како ме сакаше Ракида, ќе рече Давиде Недолетниот, еда, зошто ме сакаше, да му’бам мајката, еда, што велеше кога ме сакаше, ќе вели и пак ќе тргне низ шумата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И врзи си го ова в крпче, ќе вели, само очиве кога ќе ми замижат...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Затвори, вели. Ако затвориш па: зошто затвораш, ќе вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- И да мижам, Јоне, ќе вели, срамот не ми заспива.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, ти ќе велиш врне, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Само мајка може да ме види гола, ќе вели жената, и само на судниот ден кога ќе ме капат за на гробишта, ќе вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е да простиш, свате, од ова немаме подолу, ќе вели мајка ѝ на Велика, немаме ни повеќе, ни помалку, ќе вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако отворам пенџере: - Зошто го отвораш пенџерето, ќе вели, кого сакаш да го видиш, ќе вели, и ќе пие само, ќе отпива од ракијата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
13. ТИ ВЕЛАМ ЌЕРКО, СЕТИ СЕ СНАО - море, вели што ќе велиш - никој не те слуша, туку појди си во аптека со лекарскиов наод барај лек за неосетливоста што ни дојде до гуша...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
И низ песни прескокнуваа цели епохи Од Самол па до наши дни Што има Македонците да се плеткаат Во подемот и пропаѓањата на сите империи Одвреме навреме во песната на Македонците Ќе им влеташе по некое клето Турче И тогаш ќе се сепнеа и ќе си речеа колку ќе се изрезилеја Ако го скокнеа времето на Отоманската империја Баш во тоа време се збрани сите македонски страдања Сите порази и загушени востанија Баш во тоа време на Македонците им се нанесоа најголемите неправдини И некако природно се прими што Отоманското царство Го урниса човек роден и учен во Македонија Природно беше што во тоа време Некои Македонци влегоа во Стамбол на бели коњи Иако беше сосема неприродно и уште понеправедно Што по по урнисувањето на Царската порта Македонија ја распарчија балканските орли И оттогаш наваму така распарчена се тетерави И во соништата за сите царштини Ја римски ја византиски ја турски биле Тадури и австро-унгарски И на Австро-унгарците Македонците им најдоа маана Да стасаше нивната царштина до Македонија И тука одамна ќе имаше филхармонии и универзитети А не само амами тек и чифте амами и секакви анови Одвреме навреме Македонците ќе запееја Под московски вечери Рабјинушка Калинка и такви песни Знаеја многу такви песни како да не знаеја И од порано беа начуле по некоја Ама особено научија да пеат по руски Откако се најдоа во црвеното царство Неоти знаеја како се најдоа во црвеното царство А отпосле дознаа дека баш во времето На црвениот император Јосиф Висарионович Сталин Се стави печат на старите делби на Македонија За сега Македонците севезден да се прашуваат Има ли во историјата печати што бледнеат Има ли печати на кои им истекува рокот на траење Ако има такви печати тогаш сетики ќе дојде денот Кога на најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Македонците ќе ја качат најубавата им мома Угул гола ќе ја седнат врз знамето со шеснаесеткракото сонце Префрлено наместо седло преку грбот На најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Во наизменичен патриотски кас и галоп Да го обиколи сиот свет И да ја разнесе насекаде славата и гордоста на Македонците Секако ќе има и такви кои ќе се противат на ова И ќе велат дека тоа ја навредува честа на Македонците И особено честа на Македонките А Македонките се рамноправни со Македонците Ако не од времето на Роза Луксембург Тогаш барем од времето на Валентина Терешкова Македонките уште пред да се родат знаат дека се рамноправни Македонците нека си мислат дека се порамноправни Впрочем какви и да се Македонците никогаш не се сложиле за ништо Па нема да се сложат ни за голата мома гордо јавната На најубавиот и најбелиот потомок на Букефал Оти сите Македонци знаат дека жена гола ако видат Голема кавга ќе се роди во тие што ќе ја видат и сонуваат А во кавгаџиско настроение се заборават без исклучок Сите соништа од циклусот за пропаднатите империи.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
- Ќе ги фрлиш рацете нагоре и ќе велиш: Се предаваме!
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Секој ден ќе ја земате онаа потврда што е за тој ден и ќе велиш: Еве, ова е потврда за уплатени 21.250 динари за денеска.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Гледај кај нѐ дотераа, сестро златна, ќе вели Оливера Поточка, на крајот од светот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Точно е, ќе вели Паун Радевски, предлагам да се облекуваме само во свила и кадифе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— За да не го тепа некој друг, ќе вели, не сакам друг да го отепа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Татковината може да се сака отсекаде, ќе вели Паун Радевски.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само тоа не, ќе вели Апостол Макаровски, само тоа не.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Цела Русија можеш да ја оставиш без работа, ќе вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не, ќе вели, немам грациозност.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе си дојде Апостол Макаровски, ќе се собува и ќе вели: Барем нозеве да ги пуштам на слобода.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— За сега знам, му велам, ама тогаш друго ќе велиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Блага ми е крвта, ќе вели Никифор, кревко ми е месото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ти ме слушаш, ќе вели, но јас не те слушам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ех, Маша, Машенка, ќе вели Перипелицина, нема човек што не ја оставил работата за да те слуша.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Нас, од порта надвор не нѐ попуштаат, ќе велат, глава не ни даваат да покажеме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали е ова наш народ, ќе велам, или и народот сме го згрешиле?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И криминалците повеќе држат до збор, ќе вели Оливера Поточка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гостин сум на животот, ќе вели, несакан гостин.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе велеа машките: „Ќе се качиш на Бистра” – божем мислат на планината, и ќе се кикотеа како што се кикотат кога гласно ќе изговорат некое безобразие.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)