Мене тие нешта не ми се баш јасни, колку и да се трудам да ги сфатам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Тоа августовско утро во Прага на балконот во зградата отспротива видов угул гола жена како до бесвест танцуваше врз остатоците од ѕвездениот дожд надевајќи се бездруго дека кога и да е ќе згрми и дека ќе зграпчи барем една светкавица.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Кога ќе згрми далеку, лесно се забележува дека звукот патува.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Понекогаш, кога ќе згрми со гласот, ако премногу ја разлутивме јас и братучед ми Саше, син ѝ (кој е постар од мене само шест месеци), сета куќа се тресе.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Бидејќи брзината на светлоста е поголема од брзината на звукот, најпрво ќе светне, па дури по некое време ќе згрми.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)