Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Само да знаеш каква филцена шапка носеше Чедо!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Кога ја помирисав за малку ќе паднев у несвест! (Кон Цеце) Да знаеш само каков тетоваж има Тики на она место!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

- Е, кој е револуционер, - рече Гоце - на сè треба да биде готов: ќе падне в затвор, ќе го тепаат, ќе го мачат...

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Ѓорче му ја затна устата со рацете и му шепна: -Шшшшштттт!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Кога ќе падне мрак, некако ќе се извлечеме...

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

За да не го земеме селово нашија и да го спасиме од Турците да не го изгорат, мораме да го пробиеме обрачот и да излеземе надвор.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Тогаш што направивме? Од ропство под Турција ќе паднеме под Бугарија.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

- Веќе минатата, 1893 година, - продолжи Даме, - во Солун е образована Внатрешна македонска револуционерна организација.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Се отворија два дуќани, тукуречи крчми и, едните, националните, влегуваат во едната, а либералните, во другата. Крв ќе падне“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Несакајќи како неа да ги гледам работите од црната страна, јас ги отфрлав лошите мисли.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Ајде не зборувај глупости, ме прекори, ... како тоа ќе падне авионот, додаде таа.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Таков, само ќе се прошеташе низ толпата - малку наместено, спрепнувајќи се кобојаги, како да ќе падне.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

При секој обид, ѝ се чини дека ќе падне.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Кој е за бегање — патот му е прав — нека си оди со здравје, — го заврши Ѓорче својот краток, но пламен говор сред дабовата корија и порача на еден од неговите четници да му подаде вода.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А за сето тоа проклетството ќе падне на нас.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

И сега, ако ви се мили животите и кулата од чорбаџи Јована, и овците негови, и јарците, и маазите од чорбаџи Тошета и Данабаша, ќе ни броите овде пет стотини лири и ќе си ја продолжите веселбата. Не броите ли, сете ќе падните на душемето и ќе и го дадиме огнот на кулата, да не се мачат селаните да копаат утре гробови.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А сигурно ќе падне и некоја пара!

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Кога го доискапи шишето и ѕирна низ него од грлушката до газерот, Геро свечено изјави и го фрли низ прозорецот, како попски да фрла крст на Водици: „Каде што ќе падне шишево, таму ќе го дигнеме шаторот!”.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Сопствената опашка не му пречеше, му пречеа прикриените приопашници, но сепак се надеваше на народната мудрост: „Секоја круша си има опашка”, при што си мислеше - круша, која кога ќе стаса ќе падне, ама пак не ќе е опашка, што и да се измитари, нема да стане ни оскруша.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Треба да се знае каде ќе падне зрното, дали ќе про’рти кога ќе се измушне од тенката лушпа, и која патека кон сонцето ќе фати.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Врабецот Џивџик за малку ќе паднеше во несвест.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Иако тие ја знаеја и за секој случај ја имаа на ум поговорката Што ти носи часот не ти носи годината, но повеќето веруваа дека таа поговорка се однесува на тоа дека не знаеш кога ќе ти пцовиса волот или кога ќе падне град да го столчи и тоа малку што се родило.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

И го чекав само денот кога лагата моја спасителна ќе се открие, кога ќе ги види ливчињата на Мида негибнати во семинаријата и кога тупаницата негова ќе падне врз мојот грб. Врз крстот на грбот мој.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

По цели денови Филозофот минуваше качен на карпата, на папокот на светот, препишувајќи го чудното сочинение на книга, со калем; неколкупати сонцето го удираше во главата и тој се занишуваше, и сите мислевме дека ќе падне и ќе се здроби.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Оти, се случува птицата, кога ќе падне во стапица, да се задржи во неа само со едно нокте, па во тој случај не ѝ помагаат нејзе ниту силните крилја, ниту тоа што целата, освен ноктето се наоѓа надвор од мрежата, па така станува плен на ловецот.“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Конечно, ѝ го предадоа; таа го отвори, го прочита и се вцрви толку што мислевме дека ќе падне во несвест; се сврте околу, погледна низ целиот клас, и мене ми се стори дека особено долго гледа во мене и Земанек; потем одеднаш побледе, стана, го стутка ливчето под блузата и побара од класниот да излезе надвор.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Сега знам, но тогаш не знаев зошто толку нагло притисна на сопирачката и сврте во полукруг, чкрипејќи; ќе падневме двајцата.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Таа седеше и само наслушнуваше на која страна ќе падне круша.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

„Зошто би морало постоењето да биде бесмисла?

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Разменуваше малку зборови со мама, прашуваше дали е сѐ во ред со нас децата, со домот, а потоа ќе го земеше „Талмудот“ и, седнувајќи што подалеку од другите, тивко почнуваше да чита на хебрејски, јазикот кој за него беше свет, а кој никој од нас, неговите деца, не го научи.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Веќе ти имам кажано: не сакам да создадам живот кој уште со раѓањето ќе падне во бесмислата на постоењето.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Татко се враќаше од продавницата дури откако ќе паднеше мрак, а и тогаш, во тоа малку време кое го поминуваше со нас, како да беше отсутен.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И постојано, колку и да ја замолкнував мојата внатрешна сенка, колку и да го вртев погледот кон некоја светлина која требаше да го поништи нејзиното постоење, таа го поставуваше своето прашање: Да се живее или не?

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сара полека се наведна и, иако седеше, мислев дека ќе падне, ќе се струполи на подот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

А таа го фати работ на фустанот и го крена над глуждовите, над колената, над бутовите.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во тие лутања низ градот, понекогаш мојот поглед ненамерно ќе паднеше на некое големо стакло, или во водата на реката или на некое вирче, па без да сакам се соочував со мојот лик, со погледот загледан во некое отсуство.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Шокиран речиси исто колку и неа, тој малку потстана од местото.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Тешкиот златен прстен на раката на човекот со лузна блесна низ воздухот, ударот пукна, а девојката за малку ќе паднеше на подот.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Сѐ ќе паднело во вода ако на организаторите не им текнало на секоја лубеница, некаде на средината, да и стават по една цреша со боја на трула вишна.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Ако веруваме во либерализмот, изборот ќе падне на Карла.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Господи, мене ли ме определи за ново распнување?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Зад него се влечело рапаво, пискаво, гровтаво и секакво кикотење и го сопнувало, чиниш ќе се заниша побелен и ќе падне.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Да го обесиш со нозене угоре пет пари скршени не ќе паднат од џеповине негови. (благо) Еве, на пример, што би било лошо да можеме да ја нагласиме работата да ја земе Никола Стефанов?

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Помислуваш - ќе падне, и паѓа, а тебе ти треба вечност да ги заобиколиш клупите, да претрчаш преку тревата, да стигнеш до него и да го видиш како лежи, толку мал, толку ранлив, и толку...насмеан.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Многумина ќе доцнат, ќе падне и понекој нервен слом, некој срцев болен можеби и ќе умре.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Се лизгаш низ сопствените раце, како јагула немирен, и за себе недофатлив И светот со тебе се лизга ко дете на тобоган, Привремено весело, сепак...повторливо, толку извесно просто неинтересно - се знае дека на крајот ќе падне она што паѓа од високо.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Сите планови што беше ги смислил последниве денови ќе паднат во вода само ако Арсо ги скине конците.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

- Среќата е гулаб, ќе падне на рамото, слатко ќе гука, па ќе му текне - ќе летне, - рече безгрижно Глигор.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Арсо и овој пат е сигурен дека стариот ќе се дотетерави дома во никое време и стишен, темен ќе падне в постела.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

А основни генералии, секако, мојата секретарка ќе им земе при прием на листа на чекање, па ако треба и ќе постојам пред капија, да чујам се караат ли дење, офкаат ли ноќе, тепаат ли деца и како им се насадени овошките низ дворот, па кога ќе дојдат на ред, од врата ќе паднам во транс: „Имаш дуња во дворот или воденики на балкон“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А, и назад кога се враќам,дома, не дека имало некој што во несвест ќе падне кога ќе ме здогледа (со исклучок на ТОТО, кој како луд скокаше по едно метро во вис): „Дошла мама, ќе ми даде кучешки бисквит“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А тоа Јован Акиноски вака го објаснил: Крушата значи живот, зашто крушата има облик на земја, то ест зашто земјава не е тркалезна ни рамна, како што учат едни или како што учат други, туку има облик на грлеста круша, па кога ќе падне крушата на земја, значи крај на животот, значи изедначување на животот на земјата - од земја јеси и земја се сторуваш.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Да му го видам домаќинството.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Туку ни дадоа - веле - виа чушките и ми велат: "Ако можиш да ги изејш, тогајн цар Александар ќе падне!# Зеве персијскиот цар, каснува една.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Дојде на река Илини.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

На волоите секоја година длаката му се менуела и се подноуала кожата и никогаш не умирале.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

ЗЕМЈАТА И РАЈОТ Вечната била еден длабок дол, што око чоечко не можело да го догледа и преку тој дол имало мос од влакно и секој чоек, што ќе умрел, ќе поминел на влакното преку вечна и, ако е грешен чоекот, штом се качи на влакното и ќиниса по него да оди, ќе се скине и ќе падни чоекот внатре во вечна, а пак ако е праведен чоек, едно ќе се качи на влакното, за да врви и веднаш ќе му се стори еден широк мос и трчаница ќе си помини и во рај ќе си влези.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Еве ми јунаството, - му рекол чоекот на 'рсланот, држ се и ич не бој се, да видиме кој ќе падни али јас али ти!

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Ретките снежни ѕвезди повеќе висеа во воздух, отколку што ја сосипува земјата, а и кога ќе паднеа, таа, тврда и презаситена, ни ги држеше, ни ги впиваше; нивната влага просто како да испаруваше.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Ќе падне ноќ, тој се превртува в постела.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

И пак ќе почне едно давење, грвалење за водата, за потокот и мечката одново ќе отрча да се качи на буката, велеше, ама буката ќе падне, заедно сосе мечката, велеше, и крмакот, засилен, ќе ја дупне во мевот со секачите, со ’рпалите.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Вели: „Трагата на ѓаволот не му ја гледаш и пак по неа одиш“ , велеше Лазор Ночески и тогаш се сетив дека кај нас е центарот на светот и дека токму над нас седи господ и оттука управува со сѐ што е на земјата, а тоа го дознав уште на одење во Америка, оти колку повеќе се оддалечував од селото, толку повеќе се оддалечував од центарот на светот, дека секој чекор ме носи подалеку од господа, понакрај од земјата: кон работ нејзин, кон нејзината провалија и си мислев дека ако појдам уште потаму, ќе паднам и ќе паѓам,

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ама мракот ме закрепува. Да не е мракот, си мислам, дека ќе паднам од некаде, ќе пропаднам некаде.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

и само коси, цело поле трешти, небото се тресе, мислиш на тебе ќе падне и се слуша само едно долго виење, еееее, јачи и плаче, ко мало детуле, и војниците како што одат и како што гинат само ау, ау, ау, викаат и едни паѓаат, а други се меткаат наваму и натаму, не знаат кај одат, чакалот им влегол в очи и ослепени се и од двата полка само осумдесет души не загинаа, и тогаш собув еден мртов Англичанец, ама старшијата ми ги виде чевлите на нозе и оди кај оди ќе ми се испули во чевлите, ништо нема загубено, а бара, и, кај ги најде, бре, ботушите што ми ги купи башта ми, вели, зар татко ти е Англичанец, му велам, и тој одвај дочека да го налутам, нема арамии кога сите крадат и почна да ме тепа, преку нос, преку очи, и мсне светкавици ми играат и после многу ми се стемна и го гледам како 125

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

За кога ќе падне силен снег.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А пијавиците откако ќе се нацицаат од крвта, ќе се подујат и ќе паднат на перницата од татка. 38

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Истакнувањето на името на Александар на прво место означуваше дека најголем дел од работата ќе падне на него.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Проблемот со нивните амбиции ќе го решаваме кога Стојан ќе падне од власт.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Но, српскиот селанец гледа само една причина за таквата несреќа: тој знае дека куќата ќе падне ако во темелите не се заѕида машко или женско, чии коски до Судниот ден ќе го држат врз себе тоа претешко камено месо.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Волјата за работа им папсувала, а стравот, не заморот, ги оросувал со пот нивните опалени чела.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Но во тој случај Маргарита, ако било што можев да предвидам, тоа е дека во еден момент расеано ќе се сврти кон прозорецот и дека тогаш, во тој случај, Маргарита ќе го види мојот одблесок, вкрстување на погледите на ликовите од тоа стакло врз кое темнината на тунелот става одлики на придушено огледало, го става својот виолетов плиш што се движи давајќи им на лицата живот во некои други рамништа, одземајќи им ја онаа ужасна маска на креда што им ја навлекува комуналното осветлување на возилата а особено, е да, тоа не можеше да го порекнеш, Маргарита, кое ве приморува вистински да го погледнете она друго лице на стаклото бидејќи во магновението на двојниот поглед нема цензура, мојот одблесок на стаклото не е исто нешто со оној човек кој седи наспроти Ана и во кого Ана не смее отворено да гледа во вагонот на метрото, 59 а освен тоа онаа што токму го гледа мојот одблесок веќе не е Ана туку Маргарита во моментот кога Ана брзо го тргна погледот од човекот кој седи наспроти неа бидејќи не е згодно да го гледа, но кога се сврте кон прозорското стакло, таа го здогледа мојот одблесок како демне на тој момент, за благо да се насмевнам, без дрскост а и без надеж кога погледот на Маргарита како птица ќе падне во неговиот поглед.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Во тој момент таа се сети на својата покојна бабичка; кога ќе падне ѕвезда, зборуваше, некој умрел, една душа застанува пред бога.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Ретките снежни ѕвезди повеќе висеа во воздух отколку што ја сосипуваа земјата, а и кога ќе паднеа, таа, тврда и презаситена, ни ги држеше, ни ги впиваше; нивната влага просто како да испаруваше.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Стиска со десната рака студен камен, не помал од глава на доенче, бранејќи се ќе падне.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Упс, за малку ќе паднеше. Подзастануваш и догледуваш огромна провалија.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Потоа го гледаш дека е таму, знаеш дека кога-тогаш ќе падне и ќе се скрши.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Свесна сум дека пак ќе паднам во искушение. Нека остане тоа мала тајна.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Кога една ќе падне, друга не се раѓа.

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Сеедно каде ќе падне сеедно од каква височина ќе се тресне и колку ќе му трае животецот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Изгледаше дека ќе падне и ќе се разлее како влага во влагата, додека коњот ќе продолжи да ја влече својата тешка судбина, незнано некаде во магла и неврат.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Вработените имаа неврзана обврска да го оправдаат раководството, според која, да не било истото, Факултетот ќе паднел.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Според гласините од другата страна Бог и него не го поштедил и Шарон ќе падне во длабока кома од која нема никогаш да се пробуди!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

За жал, се чини дека Шарон тоа и го сторил. Помошта се чини не изостанала!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се качив на едно триножно столче за да скинам една главица кромид, а жената со сета сила ме турна и ако не ме задржеа борците јас ќе паднев на глава.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Каде да залегнев – таму ќе паднеа па му реков на чичко ми: Чиче, овојпат да знаеш дека ќе загинам.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Пред нас бришан простор, напред беа другарите, а одзади само еден партизан, слушнав мината како зашушка и знаев дека ќе падне близу.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Видов во огништето дека има жар, па реков, морам да испечам кромид за да му ја врзам ногата на човекот.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

„Не. Јас верувам во тоа. Јас знам дека ќе паднете.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И тогаш ненадејно, без ниту еден изговорен збор, без забавување на чекорот, без помрднување на ниту една црта на неговото лице - маската ненадејно ќе падне и трас!

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

За миг изгледаше дека ќе падне тепачка.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Туку, може ли уште малку да го притисне и стегне, па белки сам ќе падне в ендек како пијаница?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

3. КОЈ САМ ЌЕ ПАДНЕ, ТОЈ ПЛАЧЕ БЕЗ СОЛЗИ - друг да го турне ќе почне да се лути, а ако некој трет го принуди да ползи ќе почне да sе враќа во мајчини скути...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Но, утешно е што добивме некои ситни пари плус, такашто од следните броеви пак ќе го вратиме филмскиот додаток и тиражот од 200 ќе го зголемиме на 400-500, со што, јасно, ќе падне и цената на еден примерок Маргина, радувајте се.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Камерите се поставени во вештачки снег, кој се исфрла од авион, и кога снегот ќе падне, очите се насекаде.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Глава ќе падне на друг не те давам! (Пука. Зафир и другарите дотрчуваат).

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

СИМКА: Костадине!

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Сповојницата и наречниците поминаа, но откако ќе падне мракот, па се додека пропеат петлите, во огаништето уште гори опурчак од свинска кожа и страшно мириса.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Дедот Петко Балето страшен шмеќер е. Го намириса Илка оти е запален за Рожденката, а знае оти и некоја бела меџидија ќе падне, па затоа ја зеде работата не на шега.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Стар адет на Велигден да се кршат јајца и чие ќе падне — ќе се скрши — ќе му го даде на победникот. Не само децата и ергените, ами и по некој постар, та дури и старци си прават разонода со ова.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Сака што побргу да разбере и да види ќе падне ли некоја меџудија направо од домаќинот, та веќе оти ќе лапне преку попот цела лиричка, тоа се знае.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

За тоа а бива, а за домаќинлак, тешко на таа куќа каде ќе падне!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

„Ете те, Мишооо! кој копа дупка на друг, сам ќе падне во неа.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Јас сум пекол. Два круга од него. И рај сум.

„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)

Пак ќе ти пораснам меѓу ребрата како плевел. Каде ќе паднам, таму станувам.

„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)

За малку ќе паднел врз змијата што се виткала на макадамот!

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Да беше друго време, многу уши ќе паднеа.

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

Зјапаше во рацете. „Откако атомската бомба ќе падне врз нашиот град, ќе се огласи радиото.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Никој не знаеше какви се тие луѓе кога се вон душевните болници, бидејќи штом ќе паднете во една од тие состојби, веднаш се наоѓате себеси врзани во некаква задна просторија, или однесени во душевна болница.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Реков: „Како би било кога, едноставно, би живееле во заедница, повторно воспоставувајќи ги искинатите врски меѓу нив и нас?“ Margina #21 [1995] | okno.mk 65

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Комбинација на комично дејствие со конец кој се прекинува во моментот кога човекот ќе падне мртов”.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Некни морав да избегам на слива. Но ѓаволчето и по мене се искачи. Ќе паднев за малку.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Куќата е една од најстарите во селото; направена од петаври: од штички и плитар, од лескови прачки исплетени од дирек до дирек како што се плете кош и облепени со кал измешана со плева, слама и козина за поцврста да биде; на многу места калта и испадната од ѕидот и зјапаат дупки низ кои ветерот се провира и свири; во тие дупки птиците се пикаат и прават седела клувкајќи го и користејќи го истиот материјал со кој е облепена куќата; чардакот од куќата виси над патот како дрвено корито спуштено од небото; куќата е затетеравена на едната страна како пијан човек и, изгледа секој миг ќе падне.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Ти се радувам зошто знам дека некаде и некогаш помислуваш на мене и слатка болка ти го одзема здивот, кога те буди мојот шепот од сонот кој ни беше одземен.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

И еден ден кога ќе се обидеме да го украдеме животот ќе паднеме на својата или туѓа несреќа. Врв на гревот и сигурен пад.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

И која сум јас, како перзистирам, а околу мене ескалира оваа ноншалантна, патогена човечка рамнодушност, вициозност, расипаност, порочност, го живеам ли својот живот, ќе почуствувам ли евтимија и етернален спокојот на сопствената умирачка.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Ги вдишувам ноќната темнина и тишина ги реставрирам сите детали од минатото кои се уште ми делуваат непоимливо, руинирано и се обидувам да ги санирам да ги вклопам во сегашноста, но може да настане контроверзен судир и да дојде до пресврт од судбински, кармички размери.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

За неколку секунди после полноќ ќе падне совршениот надворешен оклоп и јасно ќе може да ги видиме љубовта и ранливоста кај сите од нас.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Се уште ти се радувам кога секоја капка дожд ќе падне на моето лице, кога зората ќе ми ги разбуди спомените, кога копнежот по тебе ќе ме обземе, кога будна сонувам, кога во мислите, во срцето и душата со тебе заспивам.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Не можев да се натерам да го качам од првпат, оти ми беше страв дека ќе паднам.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

„Од есенските дождови и слана ќе падне листот, па ќе извршиме есенско кроење и заштита на коренот.“

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

А ако ти се случи во ноќта тивко што ќе падне, да паднеш и ти, сама, меѓу несвои, тогаш сигурно туѓите ќе ти оддадат последна почит и ќе ти го украдат веленцето.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

А кога ќе падне мрак и на небо ќе изгрее полна месечина, ќе се перпелкаме во покосената трева и ќе правиме деца.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Главниот удар се пренесе сега долу, на реката, која што требаше да се разбуди од вечната дремка и нејзините застојани води, што сега мрзливо се влечеа под жарот на летниот ден, кога ќе паднат првите есенски дождови, да заструјат по новото корито ...

„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)

За прв пат откако дојде во бригадата, Мече усети колку е убаво тука наутро кога првите зраци на сонцето ќе паднат над разбудениот младински логор, што се капеше во утринската светлина и веселост.

„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)

Можеби некоја рибарска недела кога детето е крстено Ластавица или Тигар и ќе падне од нејзините раце, некој на некој далечен брег ќе погледне и ќе рече дека го видел ненадејното издигнување на еден бог. превод: Зоја Наскова-Барт Паганска ноќ ја напишав за време на второто од трите последователни лета што ги поминав крај реката Снејк во Ајдахо.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Пред зората, тешка лунарната круна ќе падне врз трупот на мојата кума.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Гратчето беше лирско и чудно, земјоделско местенце со необични ефекти.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Преминувавме преку еден мост за да одиме на риба и тој ужасно ме плашеше, помислата дека возот ќе пристигне секој момент. Имав ноќни мори поради тоа. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 175

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Наспроти станот од златен волумен обете жени ќе жуборат и трулат. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 142

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Утре ќе летне пред носот на чунот во волшебен плик од бурата сочуван цел златници ликот на онаа кума.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Едо е преплашен не толку дека со паѓањето диференцијалот ќе се оштети туку дека ќе падне на стапалата од нозете, ќе му ги здроби.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Чекаме да видиме која ќе падне прва.