ќе (чест.) - полета (гл.)

Тогаш, на сам ден Свети Никола Земен, цела Пелагонија осамнува под првиот снег, оттаму и прекарот на светецот Никола со бела брада, кој не се истопува преку целата зима, па Потковицата потсетува на нешто бело и огромно, на митолошко птичиште, клапнато во снегот среде полето, кое, ти се чини, секој миг ќе се раскрили и ќе полета.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И можеби некогаш таму, во некое друго време, раце ќе се подадат над нашите коски, ќе ги израмнат гробовите и врз нас мислите ќе полетаат високо до небото...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И долго кружеше птицата, наслушуваше нешто, се занишуваше во воздухот како што некогаш се нишаа и гранките сосе гнездото а потоа ќе откликнеше и ќе полеташе во насока во која некогаш полетуваа и нејзините пилци.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Метонимија На Иванка Со години и години и откако го сосекоа до корен стеблото во дворот секое утро тука долетуваше птица и застануваше во воздухот кружејќи точно на местото каде што во круната на некогашното стебло беше свиено нејзиното гнездо.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Иако сега е скриена во кожурец, таа полека се преобразува и набрзо ќе полета.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Си вообразував дека ги забележува тие промени на мене и дека е среќен бидејќи и самиот открива дека и во нашето семејство се запатило убавото; мајка му втасала да се накити со пердувести нешта, а подоцна, ако наиде и таква среќа, како што се случува и со орлињата од Сина Скала, можеби ќе ги рашири рацете и ќе полета.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
(Ова го велам преносно. Веројатно имате слушнато дека радоста лета)“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се сретнавме под прозорецот на Ана - тој со дигнати раменици како да ќе полета, самоуверен и исклештен, јас подведнат, намуртен, лут.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Од нивните вешти прсти излегуваа, чиниш ќе полетаат, бели блескави пеперутки, ртици.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Татко редовно ги слушаше вестите. Со гласот на радиото имавме чувство дека ќе патуваме, ќе полетаме, ги минуваме границите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Речиси постојано беше отворено, живо. Понекогаш замолчано, другипати гласно, во зависност од станиците кои се слушаа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Париз е најдобриот пример за тоа, но Ками запира на Виена, како град крстопат на историјата, кога одекнуваат ударите на историјата, има ноќи кога небото се покрива со крв, камените коњи чиниш ќе полетаат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И во животот на Албер Ками е предочен европскиот трагизам, во неговата лекција за апсурдноста.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Потоа ја стави другата рака врз нив, како да ги штити од нешто.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еден ден повеќе нема да лазат, туку ќе полетаат.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Високо над нас орелот ќе полета патот следете го негов! наспроти силните туѓи војски ние сме лавови во железен оклоп!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
А тогаш сите заедно ќе се вивнат, ќе запловат, ќе јурнат, ќе се размавнат, ќе скокнат и ќе полетаат кон Сонцето, Месечината, ѕвездите, ќе појдат над Атлантикот и Медитеранот; над полињата, дивината, градовите и населбите; кон спокојот на небото, со раскрилените пердуви, трескавичниот шум на телото од леталото, ерупцијата на вулкани, во застрашувачката, трескотна грмотевица; отпрвин трепет, колебање, потоа возлет, издигање, чудесно наднесени ќе се засмеат и ќе си ги провикнат имињата во просторот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Не гибајте ја, вели некој, треба да видиме кон кај ќе полета.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Давиде Недолетниот ги крева рацете и коледар скока околу огнот. Ќе полета со чадот. 130
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со неговото идење, земјата започна да испарува, да шири мирис на темјан, на блаж; пупките на дрвјата се отворија, пуштија крилца како инсекти - чиниш ќе полетаат; се роеја во разновидни бои и со шаренило го искитуваа селото; небото зафати да се крева што можеше повисоко; блескаше сонцето чисто, биљурно.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)