ќе (чест.) - потече (гл.)

И реки ќе потечат и бреме ќе одвлечат на вековита смрт!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Најпрвин таму пребледува небото, станува розово, црвено, набабрено со пурпур и чиниш одеднаш ќе потече црвенило и ќе ја облее засенчената страна на планината.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не насолзени, тие очи беа со таков сјај од кој понекогаш помислуваш ќе потечат човечки солзи.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ако го снема меѓу бреговиве ќе потечеме по планињено.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Во Маказар ќе потече вода, реков гласно пред себе си, ќе се урне надолу, ќе забучи со сета сила и, белким, еднаш за секогаш, ќе го облагороди овој маказаречки недоверлив и дрзок свет.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Таа крв, како што верува со едно крајче на свеста но без страв и зачуденост, ќе потече низ неговите ноздри или низ устата полна со врел и застоен воздух, Пламените пци не го лижат со врелите јазици, Се собираат над него и ги забуцуваат усвитените муцки во неговата отворена утроба, се хранат со неговата глад, со неговата жед.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А од друга страна, пак, ќе набујат тревите, ќе блеснат лисјата, ќе се освежи воздухот, ќе бликнат цвеќињата, ќе загргорат поточињата, ќе подивеат пченките, ќе набабрат компирите, ќе ни се згои добитокот, млеко ќе потече...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Па помисли дека и сега, во оваа зимска ноќ, крај распламтениот оган, ќе потече некоја од приказните за легендарниот Димитар Волчарот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ќе потече ли еднаш водана, мислеше, ќе се откине ли таа од оној мраз, и ќе ја плисне ли еднаш својата сила во црнине копанчиња на турбината долу.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Неговата мисла крваво се превиткуваше низ него, барајќи некој сок, од кого ќе се напои и ќе престане да биде онака лепливо преклонета; ја среќаваше во себе како бара корито, по кое ќе потече, ги боледуваше сите нејзини болки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој бараше помош за својата лага, бараше само едно мало олуче, по кое ќе потече таа; а сега се потеше, кога и тоа мало олуче, што го издлаби, оној сакаше да му го одврати.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А тогаш, кога ќе потече водата, да извади неколку кубика штици, што ѝ беа потребни на нивната Задруга.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сотирчо има тажни очиња, само малку да се стиснат клепките и од нив ќе потечат солзи.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тука земјата беше многу солена и црна Зашто сѐ од изворот што ќе потечеше Суша ги цицаше и жед.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)