Кога се враќаше дома навечер од корзо, Баге прво ќе свратеше кај него и ќе го кренеше на раце како рулче - беше лесен како перце и сув како лешник.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Сега татко му сигурно ќе сврати по оној осамотен сокак па ќе фати накај крчмата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Веројатно ќе свратеше во затворот, ќе го посетеше.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ќе продаваш по струшките уилици млеко, ќе свратиш и кај чичко Талета.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Сите борци кои го дадоа животот за Македонија тука ќе свратат, тука на наша врата ќе тропнат, и со мртвечки раце згрчени во сонот, ќе ги угушат чедата нивни, ќе ги опакостат.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Често пати навечер, ко ќе заврши работнио ден, по пат накај дома, ќе сврати во крчмичено „ Драгор“ да се види со другарите, да се напие чаша вино или ракија.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)