„Те бараме да ти кажеме и ти да знаеш и да сториш нешто“, ми рече Михајло. “Сѐ ќе се исуши, и сѐ живо ќе цркне“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Колку слатко, колку наивно. (Ја префрла косата од една на друга страна.) Вака (На трета страна.) Или вака? (Пауза) Хифи или не хи-фи, ќе цркнеме сите ко глувци. (Пауза)
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
И ќе дојдат, господине, ќе дојдат, со чепкалки пред себе сè додека не поцркаат од виното и џигерот од гуска, и тие, од удобност, од црниот дроб, слезинката: ќе цркнат, но одамна пред тоа сите вие ќе бидете мртви... а и јас.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Му велам, ќе цркнеш некој ден како пес....
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)