ќе (чест.) - чуе (гл.)

Сакав оној пат да ти кажам но се надевав дека ќе чуеш од некој друг. (Го испушта ножот на масата) Оф!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тики: Аааах, да.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Оди доближи им се полека како да си се шеташ, оди покрај нив, одмини ги, пак врати се, белким нешто ќе чуеш.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Е па сакаше да бидеш писател нели? Повели, еве, ги испраќам до тебе најцрните човечки судбини, ќе мора отсега, па натаму, да ги сослушуваш, колку и да не ти се допаѓа тоа што ќе го чуеш ... а ќе чуеш секакви приказни, за болести, за кои не си знаел досега, за надежи засекогаш загубени, за сакатења, сквернавења на човечки судбини, какви не си имал прилика да видиш, а си бил убеден дека знаеш дури и за редовните посетители пред прагот на инферното, за сите пороци што ги измислил светот, откако постои...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Дека е така, човек може да се увери на секој чекор, по трамваите, во кината, стоковните куќи, бистроата, кафеаните, на станицата и при обична бесцелна прошетка по франкфуртските улици. Насекаде ќе чуеш наш збор.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
На прецветани девојчиња им наоѓам пар, а на машки свенати од работа, повлечени од скромност и од обзири или заборавени дома поради догледување поболени родители, сум им го отворала цутот на среќата за да го мирисаат сиот остаток од животот...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Силвија е, ќе чуеш кај нас, најдобриот шадхан3 на Дорќол и Јалија, а да не се фалам, некој ќе рече и од Белград, сè таму некаде до Војводина.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кога ќе чујат дека бастунот трипати чукнува, Пискулиев и Орде слегуваат долу.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Кога ќе чуеме, онака занесено и замижено, што ќе чуеме: едночудо посетители машки закануваат да го спорат тркалањето на сопствените тајни и да ги спастрат под сенка музичките акорди.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Кога ќе видиме, што ќе видиме: секакви трговци со пропелери под брадите, дебели мешишта во кои со крајни напори се одложува свеченото кркорење на цревата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
— Се виде таа, џанум! — му се испушти и на Бориса; — предавство!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Никакво чудо не е да сме предадени, — и се заслушаа сите: ќе чујат ли и сами некаква бурија. И не се излагаа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога ќе чуеме, онака занесено и замижено, што ќе чуеме: едночудо посетители машки запнуваат да го спорат тркалањето на сопствените тајни и да ги спастрат под сенка музичките акорди.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Веле слушаше напрегнато. Тој сѐ се надеваше дека ќе чуе некој макар и најмал одглас, којшто ќе му го стопли срцето, но... вистината беше жестока.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ах, ова не е на добро, си рече Севда уште во сонот зашто, ако на сон, таа знае дека да видиш чист оган на убаво е, нешто добро ќе чуеш или нешто неочекувано ќе ти се случи.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кого да прашаш, што да прашаш, само убав збор ќе чуеш, ама ти и самата знаеш, мајче, самата девојка си била и што е милост знаеш, мајче...“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И немам намера да те убедувам во тоа; ти допрва ќе се увериш, кога ќе чуеш што изрече Филозофот вчера во скрипториумот, и каква хула бесчесна фрли врз Господ Бог Седржителот, со кој устата му е преполна, како и кај секој лукав, лицемерен и притворен!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ја знам за дните: тешко ќе врват, ни глас ќе чујам од народ свој...
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
МИТРЕ: Така е, Панде, така. Ти си кирајџија, одиш горе-долу и ќе чуеш по нешто ново, пак знаеш...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Што ќе рече тој што ќе чуе и што ќе види!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ако се зафатев со некоја од домашните работи, веднаш ќе чуев од Вера: - Тина, напиши си ги и научи си ги првин уроците.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Го побара домаќинот Хасан со надеж дека од него ќе чуе некое толкување, некое објаснување, некакво утешување. Домаќинот го немаше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Свекор ми ќе чуе, ќе се разбуди. Тој ме варди ноќе за својот син, не за тебе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не сум клеко и не те пуштам. Или излези или ќе се спровнам низ прозорецов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога што ќе чујам: „Го убиле Ѓорчета Петров. Го убиле Ѓорчета Петров“.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
АНТИЦА: Ами кога ќе чуе? А кога ќе му кажам, ќе рече: Леле, на старите им го зел господ умот! (на вратата се појавува Василка).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Но, сепак, потрча кон претсобјето со надеж дека ќе чуе некоја надежна вест.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И така, ќе чуеш дека се мачел долго, ама „се спаси сиромашкиот“... „беше добар“ како неопходен вовед, а за добрината не биле ни свесни, „одненадеж, во сон...“ со додаток „фала Богу, не залежа и не се мачеше!“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Силјан асли тоа бараше за да го пука татка си и мајка си кога ќе чујат оти од Прилеп беше избегал.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Се удрил со дуовникот и Силјан на пазар; вур, тут, беше ујдисале поштозашто и утрото тргнале по виљает да просат милостиње за на Божигроб.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Добери се под капавица и ќе чуеш: погоре, погоре, не толку горе, слези малку подолу, не оди лево, е, тука, тука, тука, не, бре, само тука, кај отиде сега со раката, појди малку кон средина, е тука, тука, тука, ај сега малку кон десно, да не те заболе раката, ај добро, почини!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако е за право имав нешто начуено за него, ама на млади години ќе чуеш за многу.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Поарно да чујат големите, отколку господ, вели Григор, оти господ ја ќе чуе, ја не ќе чуе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
а возот само си пуфка, си штрака на шините, и од тоа не се слуша многу нашето викање, грми, не чувме и кога грмнало небото и туку - удри еден дожд на вагонот, штрака, така, така, така, како да работи машина за шиење, ако си чул, ама кај ќе чуеш, кај нас се шие на рака, колва озгора дождот, и почна да претечува од тоа отворчето одозгора, почна да капе, да навева и ние се креваме замелушени, ги креваме главите, зинуваме со устите и чекаме водата да ни капе на јазикот, се поттурнуваме така подзинати нагоре, ко штркови во седело, а дождот си шие одозгора, си колва и нѐ понакрева, нѐ наживнува, ама после не се легнува во сламата, сламата се раскваси и сите болви наскокаа на нас, ни се пикаат под пазуви, под гуша, под ногавици, и боцкаат, дупат, ти ја пијат крвта, тоа што останало од крвта, колку едно песочно браздиче, и така паткаме, два дена и две ноќи паткаме, а може помалку, не знам...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не одговори. Чекаше и знаеше, веќе без љубопиност што ќе чуе, тој ќе продолжи.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Почекај, ќе чуеш. И поздрави ја сестра ти Донка.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Често ќе чуел од неа некој сожалив збор упатен кон него тешејќи го или влевајќи му надеж и храбрејќи го во мигови на разочараност и депримираност да издржи, зашто такви судбини има многу на земјава, дури и полоши, потрагични од неговата - а сега никако.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Пишуваше, како во денови на затишје на фронтот, при врвење низ селато, некаде ќе чуел гајда и срцето му се штрекнувало, му се возбудувало; ќе застанел да слуша, а душата му се исполнувала со милина, со радост, но и со тага.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
- Не е, - се вмешува трето во одбрана на Трифун Трифуноски, ќе видиш, ќе чуеш на прославата.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Отец Симеон го остави на подот празното шише и се иправи. „Ќе чуеш“, му рече плашејќи го со големите очи полни со мраз.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Ќе чуеш. Големата операција ќе се развива по сигурен план.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Камбо тогаш ми рече: Миле, ќе кажам дека јас ја прекинав колоната, јас сум Циган и не е штета што ќе загинам, а ти си убаво девојче и ако загинеш цел баталјон ќе плаче, а кога ќе чујат во селото и тие ќе се расплачат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Сигурно утре ќе чуеме добри абери“.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Проучувајќи го, забележа дека таа појава се јавува под дејство на надворешни дразби: кога ќе чуе во сон дека реката му бучи, станува и оди на реката: влегува во неа да се капи; при допирот со водата, се буди, се исплашува и се враќа назад в кревет; понекогаш ќога ќе го чуе кучето да лае, станува, го одврзува и шета со него; кога чкрта прозорецот од ветер, му се чини дека е на лулашка и се ниша на креветот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Птиците ќе пеат сред лепливите ливчиња, слепците ќе чујат, глувонемите ќе прогледаат.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кога на пролет благиот југ ќе запее и јас со него заедно гласот си го здружувам: белки Костадин ќе чуе, скоро да ми дојде...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ех, црна и крвава е нашата печалба, мајко!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
КОСТАДИН: Дали чорбаџи Јордан ќе чуе таму, во туѓина?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Си имате песна Симка ќе знае дека си ти.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ако воопшто не си дојде?... (Паѓа плачејќи скршена од болка).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Штом ќе чуете да пукнам, до мене да сте! Се разбравме ли?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
„Кој ќе чуе та ќе рече: „Сукалови сношчи со компири и дочекале госјето".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Може ли така да помине Илко Сукала и тоа на староси прва рожба? Та, кој ќе чуе, како ќе рече?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И затоа, кога Доста проговори, санким „царска ќерка се родила“, Митра веднаш се фати за пиштоли: — Уууу, невесто Досто! Кој ќе чуе ка ќе рече!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И кој ќе чуе ка ќе рече: „Билјаровите невести се поѓупчиле, ете, гаќи опнале, како вретенарките од Мелница.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— „Не, не. Кој ќе чуе как ќе рече?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— А бре, како ќе се главиш, бре Крле, главата да му падни да даде господ, вешчерот стар! Кој ќе чуе, ка ќе рече?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кој ќе чуе утре, ка ќе рече: „На Митра Сукалова и го испила чавка умот, та зготвила кокошка со компири!“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Братко, кој ќе чуе ка ќе рече: „Илко Сукалов се жени, па не и навечерал нункото и попот“.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Проживеаја четириесет години, тек лав не си рекоа настрана, а сега одеднаш треба да земат секирите, да се исколат. Кој ќе чуе шо ќе рече?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Најстина, тебе може не ти е толку по ќевот да те прашам секоа недела, токо, лели те ватал такцирот, се ќе видиш, се ќе чуеш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кој ќе чуе како ќе рече: „Тиии! Ами толку ли чурук била таа пуста жена, сиот трошок по неа фатил само пет лири!“.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Mope ми, страмота е, брату! Кој ќе чуе ка ќе рече?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Трајко се забриша со полата од гуната и стана да ја донесе софрата, но Митра притрча и му ја зеде од раце: — Ииии, браче! Ами кој ќе чуе ка ќе рече! На Митра Сукалова деверите ѝ а клаваат синиата!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но тие пак, не сакаа да имаат работа со уќуматот, а особено со полицијата, а уште помалку со господин Јачмениќ. Кој ќе чуе, што ќе рече?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Понекогаш нервниот напад му иде и кога ќе чуе некој да расправа за војната или да види во весниците слика од борбите: тогаш испушта гласови слични на митралеско пукање, кркори и трча со испружени раце како да држи митралез и вика: ”Јуриш! Напред!” и фрла пена од устата...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Да живеат сите ножови на светот, ќе чуе.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Силјан асли тоа бараше, за да го пука татка си и мајка си, кога ќе чујат оти и од Прилеп беше избегал.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Што мака видов да ја расипам работата!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КЕВА: Стројници] Леле, кога ќе чуе Томче!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ги жалеа луѓето, ги оплакуваа и правеа маѓии да ја стиосат болеста, тропаа со тенекиња и ја бркаа, палеа ќуќур и козина да ја спотераат и избркаат од каде што дошла; ги стркаа ќералите и плевните со света водица, со жива вар, чадеа темјан и пееја молитви, го молеа господа да ја запре и сотре болеста по ајваните; им врзуваа амајлии на гушата, им сечеа од ушите, од опашката, од роговите - чинеа сѐ што знаеја или ќе чуеја само да ја откатанчат и изгонат болеста.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Бре, какви ненаситници сме, велеа луѓето, го истребивме езерото; се пцуеја, се обвинуваа меѓу себе, но штом ќе чуеја дека пак бучи езерото, дека пак дува југот, скокаа од сон, се будеа и трчаа крај езерото да видат да не се повторува истото чудо.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Зборувам. Слушам. Вие нешто ако кажете јас ќе чујам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
За нашите сојузници тоа ќе бидат добредојдени вести, новост што ќе потикнува кон победа.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Целиот свет ќе чуе за овој митинг за Американскиот словенски конгрес.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Па така и ќе чуете често за некој што многу дрдори: „Ечи како празна каца“.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Или немаше да ја чујам како слегува по скали туку ќе чуев само кога вратата ќе крцнеше. Презаспивав.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кога се увери дека никој ни ќе види и ни ќе чуе, Србин рече: - Чу ли за в недела?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ете ти. Ќе чуеш, ќе ми кажеш. Моето се знае - треба што побрзо пред нив да бегам.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Од заздиваност долго не можеа да проговорат па само се гледаа прашувајќи се што ќе чујат еден од друг.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Дали и самиот тој ќе чуе кога Шишман ќе му одговори?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Одвреме-навреме од улица ќе чуеја луѓе да зборуваат или некој со налани по калдрма ќе затропаше, а неколку пати и коли поминаа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
„Едо, јас не сум создадена за мажење“, му рече Елефтерија, гледајќи го право в очи како во очекување, како да мислеше дека она што таа сега го рече може да го има своето целосно значење само откако ќе чуе што ќе рече Едо. „Ни јас за женење. Драга моја!“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тогаш Едо престана да прави бељи тука во градот, ама не поминало многу време и ќе чуевме оти што во некое село некому му го испразниле амбарот, во друго село ноќе некому лозјето му го обрале, коњи се украле, пари се украле...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Меѓувремено продавницата се испразни. Влезе внатре со изговор да купи кутија цигари и да види дали евентуално ќе чуе уште нешто.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Само така нешто ќе чуеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ ќе чуеш... Многупати човечката фантазија е поголема од неговата болка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само ќе чуеш: една куќа сираци остави, кутриот, една куќа сираци остави...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Можеби кога ќе чуе дека ме убиле, ќе се расплаче со обете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А мене, сѐ што ќе чујам, сѐ да ми застанува в глава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Како им се умира, ќе чуеш, мора да е здодевно да си мртов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И цел пат да гребам по ѕидовите од боксот: дали ќе чујам некој да ми се јави.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, само што ќе чујат некое машко кашлање надвор, веднаш ќе се отпуштат на земја.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Напати ќе чујам глас што ми вели да бегам, но јас не можам, отсечени ми се нозете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во воено време сѐ ќе чуеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па уште кога ќе чујам зад мене: аман, од овие Егејчишта, нигде не ги собира!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе чујам тропање на чинии, подвикнување на деца, свирење на радио и мене ќе ми се собере срцето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— И бесцелно, ќе чуеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оти имаше моменти кога ќе чуев: ,Ене го, спие со смртта своја".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Молчи, ќе чуе тато и двете ќе не искара! – ја стишува мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Е, не сакам да молчам, сакам да бидам со вас! – се инаети таа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)