ќе (чест.) - ти (зам.)

Ова добро не ќе ти го заборавам.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Овие алчни луѓе ќе ти ја земат капката од устата, нивната себичност е себичност на гладно ѕвере.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога стигнав во дворот, Надежда, првата комшика, вознемирена, ми се вдаде. „За малку“, списка, „ќе ти ја запалеа куќата!“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Од грижа за моралното и менталното здравје на децата, уште од мали нозе ги воспитуваа, поточно ги заплашуваа, да не убиваат птици: Ќе ти умре мајка, некој од најмилата рода, ќе онемееш, ќе ослепиш, ќе ги се фатат рацете и нозете ако убиеш птица.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се насмеа Мехмед-паша: „Кога ќе одиш по вторпат, ќе ти дадам еден гаваз, па да видиш како портите уште од далеку ќе ти ги отворат.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Или оној со врзаноно око ти се пофалил? Тропни ѝ на вратата, ти рекол, ќе ти отвори, ровка е.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А ако немаш – кажи, ќе ти дадам...
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Исплачи се! Сигурно ќе ти олесни.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Па ќе ти даде бонбонче, а можеби и чоколадо. - А, не! - ѓаволесто вели Билјана. - Срамота е!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ако можеш да разбереш, доста ти се и овие зборови, а ако не можеш, што дека ќе ти кажувам и цел ден.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
— Кажи шо сакаш, да видиш дали не ќе ти напиша, — и го извади моливот и тевтерчето од џебот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе ти влезе во свеста ќе ти се пикне под кожа ќе забега во зоната на интимата и оп, еден ден ќе му појде од рака да го состави она што ти си го скршила да го препише она што ти си го избришала да го ископа она што ти си го потиснала длабоко во тебе, со луд ум на лавина да го открие она што си го забранила за јавна употреба;  ќе ги размрсува и повторно ќе ги замрсува знаците-јазли на твојот личен и на македонскиот синдром ќе си поигрува со преобразбите од дамнини до иднини од лично до колективно ќе ги претвора софистицираните искази и поетските евокации во егзистенцијални слики за да ја долови речито сочноста на твоите исконски мори на твоите детски занеси на твоите судбински застранувања;  можеби ќе те надмине со помош на вродената смисла да глуми да ја игра улогата на другиот да се губи во другиот небаре голтнат од ништото.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ќе ти скроиме нови бечви, пинци, пушка, вишеци, ќе те дотераме салам комита.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Многупати ќе го фрлеше догорчето од цигарата, а, ако се наведнеш да го земеш, ќе ти ги подгази прстите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зад неа стои брат му Рафаил Давидовиќ дојден оддалеку, од преку голема вода.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
А поголема казна ќе ти биде, ова да не ти го кажувам, та кога ќе се вратиш да ти ја предадам тебе болеста.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Не си каснала нешто убаво што ќе ти се врати на лицето, на кожата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А некој ден ќе ти испратиме и една хајка, кога ќе идат на лов, да те нагледаат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Добро, добро, ефенди. – рече Бошко. – Белки ќе ти бидам . . .
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Читај ти брошури, конкретно „Наука и празноверие“ и сѐ ќе ти биде јасно.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ти ветувам, еве без никакви условувања, дека ќе ти одговорам со Да! Зар не е така полесно?“
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тој ќе ти пушти, а ти ќе му ја свртиш главата. И толку.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
— Ќе ти го распарам мевот, вели, и живо куче ќе ти зашијам во него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ете што е животот, рече Дуко Вендија, ништо не е. Пиши, бриши. Ќе пишуваш, пишуваш, рече, а смртта наеднаш сѐ ќе ти избрише.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Чувајте се, да не ви падне сенката во темелот, ни рече, оти ако си ја заѕидат сенката, ќе ти се одземе здравјето, вели, или некоја завист ќе ја ненавиди куќата и жената и цел живот невиден ќе се шеташ, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе ти се случат такви работи од кои никогаш не ќе можеш да се повратиш, па макар живеел илјада години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Ехе, до колку проблемот е во тоа, не плаши се! – Одѕрнѕа некое тенко гласче – Отсега ние ќе ти помагаме.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Сега ќе ти ставиме јарем и нема повеќе мрдање.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ама ако не те сака смртта, што се вели, ќе ти направи место да се разминеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога ќе стасам дома, веднаш ќе ти се јавам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сам ќе ти каже колку му е достатно стоење во солилото.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Наспроти тенките мустачиња, густите веѓи над подгрбавениот нос изгледаа уште погусти: С`к ќе ти кажу нешто – и опколен со големо количество чад, го спушти гласот до доверлив шепот: Ја сам од Скопје, Хорацио Цвикало, артист. ***
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И самата не знам како се случи тоа, но набрзо по овој наш разговор се заварив себеси како си го поставувам токму тоа прашање „Каде е сега мојот Ведран?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
— Ќе си а најдиш маната, — му вели Тода, — небаре кокошка или јајца бараш да купиш, ќе тропниш на малата врата околу ручок, а оние веднаш ќе ти отворат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Стариот трговец му рече: „Добро. Ќе ти покажам. Појди до бакалницата и прашај колку е брашното.“
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Ќе ти го скинам вратот!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
„Ќе се обесам на камбана за да заборавам дека од твојот мозок жугнува пиревина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Разбра или не разбра, ќе ми вели. Ако не разбра, и тебе ќе ти речам: пире, пире, и ти ќе влезеш во купчено, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
– „Лели те довеал ветрот у нашава земја, кај што човек не дошол досега, му рекол, ќе ти кажам од кај те познавам, чунки си имал касмет да се видиш со мене и гостин ќе ми бидеш у мене.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Мило, малечко, не се плаши! Не трепери... Јас ќе ти бидам мама...“ - шепотеше, откога се пооддалечи и беше сигурна дека никој нема да ја чуе, дека никој нема да ѝ се подбива, а врапчето лежеше беспомошно брз нејзината дланка и само трепкаше со оченцата.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Тој потем виде дека не си одам, го остави калемот и рече: „Ќе ти ја раскажам историјата за штичката што говори истории верни.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Еден ден по свети Илија и Ганка ќе има шеснаесет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ти потцртав некои редови, можеби ќе ти олесни кога ќе ги прочиташ.“
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тоа ти е, како да ти речам... Го гледаш небото полно со ѕвезди и си одбираш една, ја гледаш, ја гледаш и си мислиш дека е само твоја и си мислиш дека ќе ти донесе голема среќа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Штом ќе ти дадам знак значи дека нема никој и излегувај. (кинисуваат баба Анча прва, а Илија по неа).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
И не може насекаде, или било каде што ќе ти одредат случајните конвенции на историјата, да ја почувствуваш најголемата приврзаност за земјата, место во кое ќе ти се случи најбитното во животот, во согласие со вечниот ритам на природата, а не со наметнатите амблеми на еден друг живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
„Еден филџан зејтин те моли мама да ѝ позајмиш, дека замати торта, а ни снема, па ќе ти врати до утре“, се „циганиш“ од вторите соседи.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И дека ти кажуваме вака тебе дури како да не ти фаќа вера, ама откога ќе ти докажеме здраво, после ќе веруваш“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
- Сега ќе дојде баба, ќе видиш што ќе ти направи!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Грета ја грабнува чашата сок од раката на едното дете, отпива од сокот и течноста ја исплукува врз Среќко кој се превиткува на подот. Сите стануваат. Настанува врева)
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
ЕДЕН ТУРЧИН: Не лути се, зотни Иљо. Не лути се оти уште не си оздравен како што треба, ќе ти падне тешко...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Хм, си велам, ќе ти покажев јас тебе да не бев умрен и при тоа ми станува смешно од помислата на сите оние движења што за тоа се потребни.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Ние ќе ти го повардиме и ќе ти го попасиме коњчето.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Го фаќаш со рацете - за час ќе ти замрзнат и ќе поцрвенат.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Смеата можеше да му се види со очи: од устата му шибаше коњска пара.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А ние ќе ти исткаеме нова кошула и ќе ти сплетеме волнени чорапи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Водата, како ќе ја фатиш, ќе ти загине на дланката, на лицето. 152
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
— Бре, како така, слепелнику! — вели Шпиро. — Два товара руба ќе ти донесе, угу за една лира ли да и а земиме?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Секој пијан ќе ти се истопори на влезот и ќе ти се измоча, да простиш, на диречено. Ѝ велам на Зорка, не е ова некој живот, треба да бегаме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Високи ридови, некои голи, каменети и карпести, столетни борови и шумите мрачни, студени водје ги делкаат клисурите, а ноќите ведри и небото извезано со ројови ѕвезди и се чини толку се блиску, што само рака да испружиш и ќе ти легнат на дланка.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Седи ти, бабо, а јас ќе ти го викнам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Како фалусен симбол, т.е. фалус, како фетусен симбол. Друг пат ќе ти објаснам.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Нели, бабо Персо, учителката е многу добра? Да, злато, додека си тука таа ќе ти биде и мајка и баба и учителка!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ќе ти откријам уште нешто: грчкио конзул ме запроси, а татко ми сака да се мажам со него, но јас категорично одбив.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
И затоа, не облекувај туѓи чевли или ќе ти ги стуткаат прстите на нозете и плускавци ќе ти се наредат по петиците, па кога ќе ти пукаат, сите ќе ја видат крвта што ти капе од меурите.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
ФЕЗЛИЕВ: Тоа дека никогаш на никого не сум му дозволил да ме прави будала; најмалку ќе ти дозволам тебе.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
А сега наутро – дрн – телефонот и телефонската слушалка ќе ти ја каже лошата вест. Или ќе отвориш весник и сликата на роднината, на пријателот...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ќе ти окара некој однавала, а ти скокаш и го фаќаш в гуша. Ко Арнаути скокаме на пцуењето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
НАЦА: Ако те види, ќе ти ги искрши коските. Кога ќе ти викне: „А, дембел ниеден, арам ми го јадеш лебот“.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Туку шуќур си велам денеска што е недела Па поповите имаат венчавки и крштевки И немаат време за визитации на коали и други сонувачи На сон поп ако ти дојде ќе ти напраи триста лошотии На сон владика или поп и за ѓаволи се веруваат А богами не се чуло дека и на јаве ги есапат за ангели Така барем велат дојденците од Македонија кои своите попови Повеќе се среќаваат по судови одошто по црквите За да расчистат како може тоа што народот го изградил Да не биде народно ами попово И како може некој да биде овчар ако нема стадо И многу имотно-правни а не духовни работи Расчистуваат македонските попови по австралиските судови
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Пак јас ќе ти кажам. Зашто пиеше вино со леген од дванаесет оки.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- А сега оди си. Биди добар па утре ќе ти раскажувам за Возовија.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И ќе ти признам зошто. Пак поради таа пуста пичка. Многу сум лифен по жени. Си признавам.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Со 100 динара ќе идеш да изнакупиш блок чоколадо, кило банани, 2 сладоледа и ќе ти остане кусур.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Ви кажав... Вие ќе има само да колект мани и кога ќе ти текне - качи се на чоперот и фати така преку, на пазар или каде што сакаш...“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- Кој си ти и кој ти ги видел очите да те праша за кого јас ќе се мажам?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ама ако ти кажам дека тој е избеган од манастирот Свети Ѓорѓија-Горг, сѐ ќе ти биде јасно.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Бре! И тоа го велиш! А, си чул ли, ако не го знаеш добро коранот, ќе ти дадат свилен гајтан сам да си пресудиш?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сакаат да го видат не само учинокот туку и последиците од своето несмасното однесување).
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мече го изгледа зачудено и застана. – Каде ќе одиме? – Не прашај, туку брзај – нетрпеливо го потргна за рака Беличот. – Ќе ти кажам нешто.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Затоа ние сега ќе ти простиме тебе, станало што станало, а ти од Хаџи Ташку ќе побараш прошка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Уката е страшна мува. Те напаѓа, умот ќе ти го испие.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Јас ќе ти го однесам до Струга како сокол.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Зар еден од клучевите не ни ја отвори портата на туѓинава! – рече Мајка. – Ние, жено, си ги имаме нашите тапии, ќе ти кажам каде ги чувам.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Употребувај топични преврски. Бацитрацин. Неоспорин. Едно ќе ти кажам: ако е толку инфицирана како што ми звучи, ќе ти треба третман со орални антибиотици. Можеби дури и интрамускуларни.“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Зашто ако земам сѐ што ќе собереш од селаните, тогаш еден ден ќе ти текне да ме предадеш.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Дрн наутро телефонот и слушалката ќе ти шепне – си отиде П . И во одговор велиш – ќе се видиме пред капелата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Е, сега сѐ ќе и каже и мојата лага веднаш ќе се открие.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сакам со тебе да го изненадам Саво, а историјатот за нашето патешествие ќе ти го раскажам со филџан кафе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Првин млад калфа, потоа главен калфа, но до следниот панаѓур и ти ќе бидеш чорбаџија, а штом знаеш книга, ќе гледам да те направат и писар-граматик во нашиот еснаф, папуџискиот. Никој ништо не ќе ти може, зету“.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Човек како мене толку сензитивен и посветен, може да биде исполнет најмногу од уметноста и науката, затоа што само тие како децата можат да се сакаат безусловно и секогаш на истото ќе ти одговорат со дупло поголема љубов, ако ги сакаш и негуваш на вистинскиот начин.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
„Ќе ти направам.“ „Кога?“ „Кога сакаш.“ „Може сега?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ако земаш полкило, рибарот ти црпе од црвеноперките - со тас, како од црква позајмен; ако земаш цело кило, ќе ти црпне и од гајбата со кострешот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Спиј кога веќе не си доволно буден - заповеда пред да ме бакне.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
23. АКО ИМАШ ЌЕ ТИ ЗАВИДАТ, АКО НЕМАШ ЌЕ ТЕ КУДАТ - и обуен и бос, значи, ќе нагазнеш врз шилести клинци, биди ваков или онаков сеедно ќе си под тој удар - сѐ на страната обесчестена во тој морален лринцип...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Грета: Може да направи да добиеш најмногу 50 илјади, може да претвори човек во животно, а може и да направи кај некого да се појави неприродна страст.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дојди, ќе ти ги покажам бавчите. Надвор е убаво.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Јас ќе ти помогнам, ќе одам кај сакаш со тебе и со твоите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Нано, овде никој не бели... Ќе ти поцрнат дреите!... - ѝ вели тој кратко, суво, повеќе деловно и брза на работа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И ќе ти се лути дека си го предал.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Уште не фатила жештината, ама ќе ти се слади.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Подоцна ќе ти раскажам, а сега слушај ме внимателно. Ова што ќе ти го кажам е наредба.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ќе ти препишат некој рецепис, му велам, ќе ти клаат ижекција.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јатото веќе не било далеку, кога првиот тогашен ловец, скриен во висока трева, го видел жеравот и од затегнат лак пуштил стрела со бронзен врв.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Да си ги земеш дома кога ќе ти заврши одморов.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога мислиш да се требе в град? — Кознаје, лебами, баеги време како се вртка одаваде река, та за одење кој ќе ти каже.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Зошто, - присторе Коте и одеднаш збунет не знаеше што да дорече. - Ќе ти кажам, - рече Проедросот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Веќе беа пред нејзината порта: таа не рече ништо, само ја отвори вратата гледајки го, а тој го подигна веќе фатениот шешир во знак на поздрав и ѝ рече: „Ќе ти пишам“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ќе ти удрат неколку, а потоа пак уште неколку за да не ги заборавиш првите. За секој случај.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тие ти проштеваат. Ќе ти простам и јас.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Не сум јас никакво јајце за скитнички супи, еден да ме продаде а друг да ме купи.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Отсега - почна русиот - оваа сенка ќе ти биде под тебе постела, вишно небо над тебе покривач, гора шума - мајка закрилница.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Тоа сум јас. Еј џукело Ќе се сретнеме пак. И ќе ти кажам еј како те сакав куче едно.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Исправувајќи ги искривените рабови, праша: - Знаеш да пееш грцки? Ако не знаеш, Јаска ќе ти пеам.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Кога ќе ти затребам ти само викни Ведране!“ ми довикуваше тој со таков глас како да се нашол наеднаш во далечните далечини.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас само ќе ги подредам парченцата и сликата последна од ќерката твоја ќе ти ја дадам – цела.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Внимавај што ќе ти речам, Марко. Сега право дома и да мируваш.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ако се противиш и сосе прст ќе ти го земат прстенот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Многу ти благодарам! Да си жив и голем да пораснеш!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тој молчеше. Ќе ти ги дадам, му реков. И навистина му ги дадов.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ако не си знаел, ќе ти кажам. Дивите свињи се дебелеат од мрша. Не си ги јадел. Утре тие ќе те лапаат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Потоа рече: - Ако ми бидеш јатак – добро ќе ти биде, Жими вера.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Повикај ме штом ќе ти затребам, јас сега ќе си одам – рече по едно време, го распосла летачкиот килим што го носеше свиткан под мишка и го снема зад ридот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Шо се случува во оваа куќа? Шо прајш бе чупе, косите ќе ти ги откорнам!!!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
А бонбониерава што ќе ти ја дадам е за тебе и твоите гости. – Објасни Дедо Мраз и на мечката и врачи голема, шарена бонбониера со голема слика на мече.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Кога ќе сакаш да речеш ми тежиш ќе ти ги вратам триредно назабени.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Што ќе ти излезе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Најпосле мајка му рече: „ А сега биди добар и јас ќе ти купам една играчка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А в затвор, прво кај што ќе ти побегнат очите е прозорчето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Овде е заѕидан засекогаш. Се надевам дека желбата ќе ти се исполни.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ќе ти наплатат, на пример, билет, а билет не ти даваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Отвори ја вратата и ќе ти влезе в соба...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Како сакаш! - немарно рече Бојан и продолжи да се плиска, да фрчи и да ги трие своите веќе зацрвенети гради: - Ќе ти покажам нешто, - рече откако се исплиска и почна да се брише со кошулата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ќе те видам за некоја година кога ќе ти секне пензиичката.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Ти гарантирам, дедо, дека летово ќе ти биде најинтересно од сите твои колибарски лета.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
— Може сѐ да рече, а ништо да не мисли, вели жената, од кај знаеш што ќе ти дојде на уста тогаш?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ти собирај пари и кога ќе собереш многу ќе ти го продадам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Се разбира, кај имам јас време нему да му обраќам внимание, но сепак го слушам како ми вели или се мисли: - Добро, штом така, јас ќе ти измислам беља за да притребам да те чувам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ќе ти бидам верен слуга доживотно!... Ме слушаш ли... Ох, ох....
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Оди, вели, кај Симона Поцо, проговори, вели, да видиш што ќе ти рече.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тука пишува: „Моли се на бога и тој ќе ти помогне...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Понекогаш му велам, добро де, еве затвори, јас ќе ти се јавам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Кога ќе ти го прочитам заклучокот на мојата дисертација, можеби сѐ ќе ти биде јасно! одговори мигум Камилски и продолжи: Замисли, мој пријателе, пред угледните професори, без оглед дали се од десничарско или левичарско убедување, а во комисијата на одбраната и од обете, можев слободно во заклучокот да го изнесам своето убедување: Педагогијата претставува грандиозна епоха во историјата на педагошката наука и нејзината примена ќе може да се остварува по Октомвриската револуција......
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Тебе не ќе ти покажам тапија што било мое и што ми е грабнато кришум од наши денгуби.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- „Ех ќе ти стои, како не!“ - заклучи незадоволно Соколе и се откажа од оваа неостварлива замисла.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
На одење ја фатив за рака и ќе ѝ речам: — Кога ќе ти е многу тешко да дојдеш и да ми кажеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Старецот викаше по него: - Вечер ќе ти раскажувам за Орелска Чука! Тогаш ќе ти мине желбата да ја искачуваш. ***
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
На трпезариската маса на која немаше ништо оставив ливче со лого од конференцијата на кое пишуваше „извинете“.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Не ломоти, - и невидлив се накостреши рапавиот глас. – Ќе ти кажам, ти си шупелка.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ќе јадеш, ќе пиеш, ќе се веселиш како нив. Кадијата ќе ти купи таками поарни од нивните.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
ПОЦКО: (По него, крстејќи се со широки гротескни движење.) Господе боже, кога овој будалест син не ме остави сам да си поможам, поможи ми ти, господе, дај ми кум каков си сакам, па ќе ти запалам в црква свеќа како греда!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Имаше и полни чинии со бадемов кафен ориз - пилав (еден од специјалитетите на Кети), мелено месо и ориз завиткани во листови од зелка, пржени домашни колбаси, многу зачинети, чорба, длабоки чинии со мешана зелена салата, потпечени пиперки со маслиново масло и разни други зачини, вклучувајќи ја и неизбежната туршија од пиперки, жолти и со форма на рокчиња, за кои Даниел ја предупреди Рози, ”Немој да си гризнала од оние. Ќе ти ја изгорат устата”.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Се шумкаат, така е. Кога ќе заспиеш, ќе легнат врз тебе и ќе ти го затнат грчмакот со густа брада.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
АРСО: А ти малце задоцни...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А потоа ја разгрна на скутот ленената крпа и го подаде убавиот краешник Водата е подолу самата ќе ти се понуди, рече.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ќе ти дадам толку колку што им припаѓа на девиците, двесте сребрени зузими сребро, што ти припаѓа според прописот на Тора, како и храна, облека, сѐ што е потребно за живот и ќе ги исполнувам брачните должности, сѐ според општоприфатениот договор...’ Јехуда Давидовиќ го чита текстот на нивната кетуба16 составен според стар образец на арамејски јазик.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кажи ми што е љубов, јас ќе ти кажам што е омраза!
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
При втората средба се запознавме подобро.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нема кој да ми свети, вели Левтерија, треба да слезам долу. - Јас ќе ти светам, вели Григор.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Утре ќе ти речат: „Довде се зборува српски и довде е наше.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
2. По поделбата на Македонија, ајле и многу порано, сите пропаганди почнуваа да пустошат и да го прекрстуваат народот, а народот ти е прост и гладен: за едно решето жито што сакаш ќе ти се пише — и Грк, и Србин, и Бугарин ќе стане, да има друго и друго ќе стане,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Те гледам тебе како се радуваш,ѝ велам на Лена, кога ќе ти се јави пријателката од С.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Кулминација на реметењето на домашниот мир настанува кога комшијата што живее преку две улици, ќе ти заѕвони на врата за да те праша дали имаш нешто против што у субота ќе прави мало журченце.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Потем го свртеа муабетот на жени Те вакви нозе имале и онакви газиња имале жените што одеа пред нив Тој што зборуваше за газењето лајна во сонот Сега рече дека жена ако ти дојди дома усмевната Болест ќе ти дојди ама светрум ќе ти помини
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
И после ќе ти даваат зелени пиперки и зелка, и така ќе ни ги отворат очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Знам, - рече стариот. - Јас те прашам за сликата, ќе можеш ли да ми ја најдеш? Ако сакаш, ќе ти платам добро.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
КОТЕ: Море, пари — речи — да праќаш понабргу, та за писма ќе ти праќа.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
РИСТАЌИ: Е добро, еве јас ќе ти напомнам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Значи, за да станеш видовит, кој го раскажува минатото, ја гледа сегашноста и „може“ да ја предвиди иднината, не мора да завршиш студии за историја (дека така одеше дефиницијата за историја - запознај го минатото, за да ја разбереш сегашноста, за да можеш да ја предвидиш иднината), ами само еднаш да паднеш во кома на пократок рок, па кога светлината на крајот на тунелот ќе ти се појави, да се сториш пишман и - оп, рикверц, ама со нов ум, претприемнички подготвен да го спасиш и општеството и човештвото.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Е, времето не врви само кога имаш мака. Кога ќе ти позацелат болите. И тоа е јуда. Ти бега како вода.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
— Зар не го слушаш, вели Карољ, ушите ќе ти ги заглуши.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Донеси ми вода. - Добро, Јоне, ќе ти донесам, велам, колку сакаш ќе ти донесам вода, само не пијај отрови, не пусти си ја душата, не пусти ми ја и мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
— Како што сакаш, ѝ велам, но еден ден волци ќе ти ги влечат цревата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас ќе ти раскажам за нив, за нашите најарни херои кои подлегнаа сега сите под лутите рани: во борба непобедлив широкоградиот Јакуп којшто со подвижност лесна за папукот Карала беше го фатил ко кален на земја беше го треснал.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
- Ајде, ајде, - со смирен глас рече Јован и ѝ даде знак на болничарката да си оди. – Јас ќе ти помогнам.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ако не внимаваш на него, ќе ти побегне без пардон.(Зошто употреби машки род, „блудник“, а не оној вообичаениот, „блудница“?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Сам ќе си ги закрпам. - Не можеш ти. Јас ќе ти ги закрпам.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Дрмон ќе ти ја направи куќата - ем сѐ што ќе најде ќе ти изеде и ќе ти испие, ем ќе ти ја испреврти куќата. И како да не бил тој.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Понекогаш пензионираниот пожарникар од Пупипафија Генерал Шмрк за кого мислевме дека се допишува со англиската кралица, ја повторуваше следната поговорка: „Не помагај му на човекот, тој тоа не ќе ти го прости!“
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Но затоа пак љубомората скусува барем десет години од животот! не се срамеше да ми префрли или да ме посоветува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Стори добро и ќе посакаш да сториш нова добрина; стори зло и нови зла душата ќе ти посака.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ФЕЗЛИЕВ: Добро. Врати ми ги куршумите и ќе ти поверувам.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
БОРИС: Ти друго нешто да знаеше да кажеш кај ќе ти беше крајот. Матеј?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
На сѐ ќе се сетиш, ќе ти помине низ главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оваа вечер, подоцна, ќе ти тропнам со камче на пенџерето, или ќе ти свирнам, да знаеш оти сум јас да слезеш. Со мил поздрав твој Илија“...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
„Зборувај, раскажувај што и да било... За црни Арапи или за бели жерави. За сѐ што ќе ти текне.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Срипа и поштарот. - Лакоми, од тава ќе ти ја украдат рибата!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„Ти треба да се чувствуваш силен и да го зграпчиш за уши злодејот Мечкојад. Луѓето се исплашени.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Или некој јатаган ќе те пресее наполу, или ќе ти измислат нешто за да гориш како оној Ѓорѓи Кратовец.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Најпрвин ќе го затегнам појасов над твоите рани. Ќе ти треба крвта.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Кој е? - Јас сум Павле, Павле Заричин. - А... а... еве сега ќе ти отворам.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Праша:- Ами чаре? - И чарето ќе ти кажам, па да знаеш оти си кај пријател. - рече и се сврте кон братучедите:- Кога мислите да си бегате?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ќе ти раскажуваше легенди. Тој е вистинска ризница.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Учителот му рекол: Лазо, штета ова дете да не заврши поголеми школи, ако треба и јас ќе ти помогнам за упис.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Појди, ќе ти помогнат. Ќе им требаш на беговите за ангарија.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ќе ти правиме, ова, она, ми велат...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По некои стројници ќе ти фалат, ќе ти фалат...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
А татко ти поверувал оти зајаче ќе ти фати.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ќе ти текне да одиш на пример во Русија, ќе си одиш...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ќе ти најдам ако можам, - рече Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Еве, јас пред овие две дами ти ветувам дека во најскоро време ќе ти овозможам јавно музичко претставување, - рече Саво.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- И тој ќе ти остане тука многу денови сам и ни окото нема да му трепне, - рече Претседателот. - Ќе си остане, кога е ваков.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Иако тие ја знаеја и за секој случај ја имаа на ум поговорката Што ти носи часот не ти носи годината, но повеќето веруваа дека таа поговорка се однесува на тоа дека не знаеш кога ќе ти пцовиса волот или кога ќе падне град да го столчи и тоа малку што се родило.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Апцана дупнале, аго, Они испаднале, Војвода им беше, Турче, Кољо Каранџулов!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Не сум! Да знаев дека мојата невиност ти е толку важна, ако ме прашаше и ќе ти кажев.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Исплачи се ќерко! Ќе ти олесни. По солзите секогаш доаѓа ведрина.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ја знам, стара сум за пеење, ама можеш да ја запишеш, јас ќе ти ја раскажам. - Да, може, сега ќе запишувам... ***
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Ќе ти умрам, вели, од срам, од страв и од горчина ќе ти умрам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Луман додаде: - Ти бев лут како рис, ама молбата на Дика ме смири, ќе ти простам.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Зашто да пукале, сега место ти што седиш со нас овдека најгоре на Зедница, ние ќе бевме собрани на Рамник на Горник и ќе ти вадевме седум дена.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Како ќе ти отворам кога не те знам кој си!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Добро, тогаш, ѝ реков... нека заврши прегледот, па ќе дојдам, ќе ти донесам нешто убаво да си каснеш, ќе си помуабетиме, па ќе видиме што понатаму.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Се ќе станеш кога ќе ти доверат некоја работа да свршиш - одговори Трајче.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Е, драги мој господине, твојата Срцка од октомври ќе ти биде колешка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Тоа е моја работа, но ти не рече така. Ме лажеш. Што ќе ти биде, лебати, тоа луксуз?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
— Тебе ќе ти падне главата, му вели офицерот, а ти жалиш за капата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Удрил со клун во јајцето. Јајцето не се скршило. Се скршил клунот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Парацелзус го испрати до работ на скалата и му рече дека секогаш е добредојден во неговата куќа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ги ловеа и ги убиваа, и тоа само во врска со божиќните празници, врапците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
— Ќе ти дадам појас да носиш, ми вели, плодот ти е паднат долу.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Општа смеа и во неа се слушна гласна закана: - Ако ти ја пернам една преку очи, ќе ти кажам јас тебе лепешка!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Најтешко му беше кога гледаше како толпата трчаше надолу, накај џадето.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ако се поткренеш, дождот ќе ти влезе во вратот, по ’рбетот, по слабините.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Слушај што ќе ти раскажам. - Добро, - се согласи таа, - да биде долго и интересно.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Со манастиров гореле и калуѓерите. Божи унер.“ „Гореле, не догореле. Сега се мушкаат околу нас.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
“ Се обиде да се подисправи на перницата, ама не успеа и продолжи да лежи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мене ми паднаа ноктите од рацете и нозете. И едното уше. Докторот ме теши: ќе ти порастат...“
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Овој Онисифор ќе ти пушти капка крв. За твое добро.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Добро, Коле. Ќе ти месам зелник со штавеј и ќе ти пратам ручек по Рушка.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Ќе ти се насмевне, и сам ќе се насмевнеш и ќе му посакуваш и добар пазар, каков и да е...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Гледај што најдов“, му велам на Јована. „Фрли го, што ќе ти е“, вели тој.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Само од играње топка маицата не ќе ти е толку стуткана, а панталоните не ќе ти се олку прав.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Винсент Грум,авторот на романот „Форест Гамп“ по кој американскиот режисер, Роберт Земикс го сними истоимениот филм, се прослави по прочуената фраза: „Животот е како кутија со чоколада. Никогаш не знаеш што ќе ти се падне“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
— Види, види, орјатка една, Рожденката, па шо мода ќе ти изваде!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Еда, и жени ѓибале, вели Давиде Недолетниот, еда в пазува, под фустан, вели, еда ќе ти го засучи фустанот, и, еда, ќе те кутне, вели. - Да те кутне тебе кутурата, вели Јаглика Тренческа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Биди горд на она што мина, не оставај никој зад себе што вреди, таков човек секогаш верен ќе ти биде, такво чувство се сретнува ретко, праведен биди, како сенка ќе те следи.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
„Кога доаѓаш во туѓа куќа спиеш и јадеш во онаа одаја што ќе ти ја покаже домаќинот“, рече некој трет.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Синот знае - неговите зборови нема да стигнат до срцето на старицата: во него се таи желба посилна од секакви зборови, од секакви реалности.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Што страшен сон видов! Ќе ти го раскажам по пат. Да одиме...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Сега, испули ми се убаво, ѝ вели Манол Форевски, па после јас ќе ти се испулам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На куќата - во - себе како да си отворил девет џама низ нив да и влегуваат другите куќи, парче небо, една црква со осум кубиња и со еден крст, две трепетлики, една остарена слива, еден орев што сам си го засадил, неколку џунџулиња од градината, со нив неколку полжавчиња, три-четири пеперуги, две кошници пчели и осум осилници со оси, стршлен некој и една полна месечина од која ќе се плашиш и ќе стреперуваш, зашто преку џамот и преку очите, таа влегува во тебе, заедно со едно море кое ќе ти бранува во мислата и ќе те обеспокојува и ќе те полудува.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Јас ќе ти ја покажам, чичко, - викна едно малечко босоного дете и се одвои од другарчињата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Оттогаш е останата пословицата: „Не мини кај што се бричи кадија, оти ќе ти го дадат да го држиш ваганот”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ќе ти дојде за смеење, па ќе се сетиш кај те водат и, смеењето ќе ти се поткине.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе ти дојде да побараш цигара или оган, да прашаш каква манџа јадат, за човечки работи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Јас ќе ти бидам внучка, - рече Билјана, гледајќи го со насолзени очи чичкото со лопатата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ќе ти направам супа од хумор солен, настина насмевката.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
КОЛЕ: (Трча кон Зафира, радосно).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Под неговите прсти зашушка копнеж, паричка со лик на рудар - ударник. „Силен си, Мироне“, рече Отец Симеон. „Имаш душа мирислива како селска ливада.“ Илјадаркава ќе ти ја вратам кога ќе добијам на лотарија.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ти, синко, не ме слушаш за ова што те учам сега; арно ама ќе дојде саатот, што моиве зборови се по глава ќе те удрат и тогај ќе поверуваш; арно ама што рекол некој: ќе ти дојде умот, ама ќе ти појде кумот.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Гледај ги ти, детиштава! Ќе ти дојдат вака раскрвавени, па уште и одбираат: не чалма - газа и фластер!" се налути сестра Мира.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
— И што не си се надевал ќе ти дадат, додава жената, и никој од тоа да ти посака, да ти земе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
еднаш, за една иста коска се фатиле со едно куче и се наттргуваат, си ја отимаат коската, се дават, крв им тече од ноктите и од забите, на Стевана, ко вода му се нишаат забите, не знам кај беше ова и не знам кога беше, јас мислев во цвеќе ќе ја најдеме Македонија, а таа во казан клаена и сите ѓаволи играат околу неа, ќе ја посееш жито, а кукавици ќе ти никнат и после не кладоа да вежбаме војнички работи, фронтот е како кај Бигла, а ние како кај Зајгазица во ливадите вежбаме: напред, назад, клекни, легни, а командирот, некој добар, Благоев го викаа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ќе ти помине, Јоне, му велам, нема болест што не поминала.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
-Знаете ли дека за вакви работи, вели Мисајле Ковачот, за вакви работи во Англија беселе луѓе. Ќе ти ја наврат главата на ортома, вели, дури да речеш А .
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Ајде, прибери си го јазичето зад забите можеби ќе ти биде полесно да ми објасниш“, му велам јас. И тој си го прибра.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Немаше книги што ќе ти кажат кога си се родил и како се викаш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Ќе ти покажам...“ и татко му секогаш му велеше кога го прашуваше како да ја состави козината или како да ја намачка со восок, па ставајќи ги своите корави преку неговите помали, детски раце, му ги водеше преку движењата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А он ми вика, та секуј ден преку тиљивизоро ми се крива...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ете, ќе ти направи смртно да се заљубиш во кокошка.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Ха, присторе дедо Најдо и додаде: - Не ќе ти е многу лошо кога до смешки ти дошло.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Стивна пукањето и однадвор слушаме глас: - Предај се, војводо, оти жив ќе изгориш, вели, предај се и ќе ти прости царот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Повторно во врска со признавањето на својот патент- систем, најдобриот, најхерметичниот, за секаков вид пумпи за точаци...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тогаш, Николе Солески, ми рече: „Ко ќе ти треба нешто, само кажи“ и јас ко дојде за женење, му кажав: - Ми треба коњ, стрико Николе, му реков.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Една прекрасна играчка - ќе ти се допадне“; потоа излезе на дождот, отиде до една мала продавница во близината, која сѐ уште работеше повремено и се врати со една картонска кутија, „Не лути се човеку“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Па тој никогаш не ме остави сам да пресвирам, да се донакажам, велеше Јоше Свирачот, таман ќе ми се стопли срцето тој снег ќе ти фрли во него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А в затвор, прво кај што ќе ти побегнат очите е прозорчето. Моево нема стакло.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Грета (Стои над Среќко): Слушај, ти, робу на салама и кашкавал! Ако имаш сида повторно ќе се вратам, но тогаш ќе ти набутам бомба во чмарот!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Стегни го малку и вода ќе ти прокапе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- А една воденица - ништо. И дете од колепка ќе ти ја урне.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Му рече ли лош збор - полош ќе ти врати; црната: ниту сака да те сретне, ниту сака да разговара со тебе; пред очите му е темно; сѐ на светот му е виновно; мудри се, знаат многу, со очи, со поглед можат да дознаат сѐ: кој си, што си, колку тежиш и што сакаш да речеш; во разговор со нив секогаш чувствуваш: меѓу тебе и нив голема далечина; не се напрегаат сѐ да чујат и разберат; на проклетството и на болот му робуваат; лилавата (јоргованлијата); постојано си потпевнуваат во себе или гласно: и во одење, и во работа и во кревет; во устата, на ушето или во малото џепче од палтото носат цветче - за салтанет; на секоја веселба први запoчнуваат да пеат; што било вчера, што било денеска, што ќе биде утре - не ги интересира; кога смируваат скарани, не сакаат многу муабети; на скараните ќе им речат: ајде чукнете се со чашките, оти главата ќе ви ја чукнеме; те фалат, те гушкаат, но сето тоа го прават без мерка; последни од кафеаната се прибираат дома; сивата: многу пребираат, џимрии во јадење, во купување, во облекување; надвор ако врне - продолжуваат по цел ден да спијат; од добиток не држат ништо, или сосем малку; за сѐ, па дури и нешто на милост да речат - колнат; клетвите им се помошни зборови со кои полесно се изразуваат; повеќето се тенкоусти, палени на збор, на јазик; кога е студено - мајката на господа му ја караат, кога е жешко - исто така; на гости, по свадби, од иста чаша или сафа не пијат; дома на прагот од куќата те пречекуваат држејќи ја вратата недоотворена; очите секогаш им се готови да те погледат напоречки, да те мунѕосаат; портокаловата: лични луѓе, секој сака од нивната куќа невеста да земе; кога врват девојките и невестите низ селото - како сонце да врви, сè пука на нив од здравотија, од личнотија; коњ аздисан скротуваат, пукнуваат; таа убавина, таа здрава јатка во нив ги држи до триесеттата година; по неа - одеднаш како зрел плод се што не може многу да држи, свенува, се олошува, се распаѓа; од никого лош збор не се слуша; благи и кротки и во очите и во лицето и во зборот; старичките чисто-пречисто се носат, мирисаат на мискинсапун, на калофер, но не доживуваат длабока старост; прават куќи понастрана од другите, истакнати, видливи; добиците им врват низ посебен влез за во кералот, не низ дворот да им го балегат и гнасат; кога крштеваат дете, врват низ селото како кралска процесија, како крал да се крунисува; ако седиш со нив, имаат моќ да те маѓепсаат, да те стават под влијание, да те владеат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Не чалма, ве молам! Мама многу ќе се исплаши...“ зацимкав. „Ако може - газа и фластер.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Кажи ми, рече Роден Мегленоски. - Ќе ти кажам, рече Дуко Вендија, ама ќе ти кажам како што ми кажуваше мајка ти, Велика, и како што ми кажуваше татко ти, Јон, и како што ми се кажуваше мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе ти скокнат право в лице и ќе почнат да копаат низ него.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако не си, ќе ти ја земам главата и в торба ќе ја ставам пред престолот мој“, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Утехата е како апче, кое само во моментот ќе ти ја намали болката.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Не заканувај се со тие твои ангели, му рекле жените на попот. - На Петровден, оче Панделиј, ќе ги венчаш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
За сеирот којшто ќе ти го фаќаат и да не праиме муабет.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Какви расудувања се кријат зад ваквите зборови? ‌А пријателот што, кога ќе сфати дека одлично шизиш или готвиш, дека ги обожаваш Шер или Мадона, Бјонсе или Бјорк, Витни Хјустон или Кајли Миног, Кристина Агилера или Мараја Кери, Тори Амос или Гвен Стефани (за Леди Гага ни збор), дека ти е слабост модерната од средината на векот, дека ни во бунило не би се облекол само комотно или дека возиш фолксваген голфче или мини купер кабриолетче или понтијак ге-шестка, ќе ти рече: „Еј, па ти стварно си бил геј, човече!“15
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Колку што водата е погорешта и колку што крмакот е уште топол, толку полесно ќе ти биде да му ја орепаш кожата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Слушај шчо ќе ти кажи дедо.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Да, ќе ти кажам. - Намерно премина на ти.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се согласив: За сказната – со камата – своја сказна ќе ти вратам.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Туку ти лели си при мене, нема да те оставам овде, ќе ти барам некое чаре и ќе си одиме заедно дома.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Еве“, му рече. „Ти донесов фотокопија од еден документ што јас не можам да го искористам, но се сетив дека тебе како на писател можеби ќе ти биде интересен...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Реков: само еден мост. Го поминавме ли мостот, ќе ти се насадат љубителите на играчки како мушички на шербет.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Поправо, сѐ што ќе ти остане некажано, го мислиш за најважно.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ќе ти платам со денов што заоѓа. - Се спогодивме. И тие повторно се прегрнаа.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Утре и другите ќе ти свртат грб и ќе те остават сам да го бараш Лесново по беспатицава.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Море, мажу, што не ќе ти текне!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Јас ќе ти донесам, - рече Билјана и влезе дома.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А со умот си велеше: „Чекај, агачко, да видиш како се кршат остените од нашите грбови. Не ќе ти текне уште еднаш да ги погледаш, а не да ги кршиш од нас".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Стани, ќе ти кажам нешто.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
ЦОНКА: (По него.) Поцко, синко, не прави такви шеги со господа! Слуша тој и кога шепотиш, знае и што ќе помислиш.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ко на куче, ко на трнче ќе ти помине, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Кажи, и ќе ти кажам како те најдов.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
— Тогаш не давам нога да ми сечат, велам, двете нозе ќе ти ги чувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе те поведам во светот на магијата, ќе ти раскажувам приказни за грбавиот гусар и за руската кнегиња, за љубовта на прв поглед и за љубовта на која не ѝ треба поглед, за глумицата чие име веќе го споменав во две-три мои дамнешни полупесни.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Секој од нас поседува внатрешна енергија или, ако сакаш, сила.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ама нели как шо викат стаарте ак пупушташ на жена, живците ќе ти пупуштат.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Дозволи ми и натаму да ја гледам пепелта. Ќе се вратам, кога ќе станам посилен и ќе ти бидам ученик, и на крајот од Патот ќе ја здогледам розата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како што рековме, овие денови ќе ти се платат по два трудодена, а да не зборуваме за тоа дека со ова ти ја задолжуваш и целана наша Задруга, а исто така и социјалистичкиот напредок на нашено село.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Лај, лај колку сакаш, ама тебе ќе ти гние грбот како на магарицата наша, јас пет пари не давам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Посакај друго, - вели Зоки, - веднаш ќе ти купам.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Ќе ти наберам од темјанушките - венче да си сплетеш. А јас коси ќе ти расплетам.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Дојде до Бошка и му се сплетка во нозете. - О, Перо! Мачорче убаво! - Рече Бошко, го зема мачорот и заедно со него легна на креветот. - Слушај, Перо, бато ти Бошко ќе ти раскаже нешто убаво!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
„Не, не!“ Здивтајќи и бревтајќи се врткаше околу вратата од мансардата. „Ќе ти покажам! Побрзај!“ 57
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Затоа мене кажи ми. Твојата ајакере ќе ти ја типосам јас!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ако влезе дури тогаш и тебе ќе ти го видам алот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Ќе ти се јавам“, рече таа. „Важи“, реков и ѝ ја упатив својата најширока насмевка. „И јас тебе ќе ти се јавам“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кој нема, дај му на заем и тој ќе ти плати, со фајде ќе ти плати. Разбра ли!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тебе ќе ти донесам еден олкав чибук (ги раширува рацете) да седиш најгоре, да пушиш тутун и да даваш команда!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ако сакаш, и чучурлига ќе ти фатам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Шефот веднаш упадна: – Внимавај, несмаснику, ова се листи за попис на луѓе, а не на кози, колку пати ќе ти повторувам.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ако немаш ништо против, и јас ќе ти правам друштво. - Против?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Оф... ќе ти порасне космата и па ќе имаш лепа плетенка...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
— Знајш, дотко, кого го пречека на Врбица? — Кого? — Де погоди, ќе ти дада нешчо.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Џебеџијата е доверлив човек, наш. Убаво ќе ти личи тоа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сѐ така, на смени. „По секоја угорница, ќе ти дојде удолница", велеше дедо. 46.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ајде де! Кажи веќе еднаш, денес ќе ти исполнам и три ако треба... - се разнежни Никодин полнејќи ја испразнетата чашка со ракија.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ќе ти дадам мувлет, не бери гајле.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
— Молчи, ќе ти се смеат, му велам, а може и полошо...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас сум дел на твојата судбина.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Јас ќе ти помогнам! - рече Месечината и го пушти својот најсилен зрак кој заигра по лицето на Снежана и ја заскокотка по нослето.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И кога утредента Бисера почна да припрема терен за да ја изведе работата на чистина, Крле веќе беше донесол решение и кратко и јасно ѝ одговори. — Вечер ќе ти кажа!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Не, вистина, нарачај. Да видам каков си. После јас ќе ти нарачам. Десет.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ќе те турчи!... Верата ќе ти ја мени!... Во харем ќе те затвори и ќе те забули!... Каде полошо од тоа!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
А пилињата, да не знаеш што да им кажеш. Ќе ти дојдат на пенџере: врапчиња, сојки, сколовранци и ќе ти удираат со клунчињата на џамот. Ќе ти наѕираат во собата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За среќа или несреќа, ќе се сетев на Водомаровата доверба кон мене и на страдалниците од Шумшул- град, вклучувајќи го и човекот со два гласа, и ќе се откажев од коркачката намера.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Доволно е да љубиш, когаш- тогаш ќе ти биде возвратено.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сега сме јас и ти! Ќе ти покажам како и каде се тече. И бреговите ќе ти ги поплочиме.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тој ќе ти ги купи дрвата и ќе ти најде сол.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
А понекогаш ќе ти дојде на чипаво зборот. За малку, без прашање, да ти избега.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
— Па ти ме имаш бацувано повеќе од мајка, вели, секогаш кога ќе ти донесев писмо од Никифор, ме бацуваше.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тогаш дедо Геро му смислил: „Добро, штом сакаш смешка, смешка ќе ти кажам, туку дај да седнеме да ручаме, па нека ти биде“.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А ако в туѓина останеш и таму завршиш, коските никогаш не ќе ти ги стопи туѓата земја и од нив душата не ќе го најде излезот небески...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Па уште и кога ќе ти се погоди некој со намус како Лумана, што правиш!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Ех, малку се збркав, но тоа е уште поголем доказ за мојата љубов – се правдаше Ц. – А сега ќе ти купам прстен.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Жедни се пипалата на таа тревка. Ќе ти ја испијат крвта.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Јас ќе ти забранам. Ти си врапче.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сите тие слугинки ќе ти бидат, а тие ќе заповедаш и ќе броиш алтани.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ќе се прошетаме малу по небото и ќе ти мине тагата.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Потоа со ножов ќе ти одбележам крст врз чело. За да те препознае твојот шејтан.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Попладнето дознав: Мила починала утрото, можеби тогаш кога за неа разговаравме со Игбал.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
— Ќе ти експлодирам во цревата, му велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ќе ти се навлажи барутот, ми вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А ти не барај од неа веќе ништо. Вода јас ќе ти донесам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кај да е ваперот, ако чуе гајда, ќе дојде, вели, и ќе се фати напред или на крајот ќе се фати, вели, и ќе ти тежи, ако е фатен до тебе на орото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Таа се збуни. „Зошто?” праша. „Ќе ти биде маж”. Девица позелене и падна во несвест.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И тој почна божем со чудење колку е зол светот и грди луѓето, та зборуваат најгнасни работи, што еве тој, како добронамерен и пријателски настроен човек, демек, ќе ти ги кажел.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Прашувај, ако знаеме ќе ти кажеме. Да чујам што те мачи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
АНЃЕЛЕ: После пак ќе ти пратам да си купиш некое нивче, да не одиш аргат по туѓи ниви.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Не знаеше дека пред тоа треснав со плешки на земја заради истоштеност што почнува кога ќе ти се стори дека колениците ти се испразнуваат и стануваат клобуци од коска ненадејно истанчени пред некое распрснување.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сега ќе ти донесам торта - специјално за тебе ја направив.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ќе мине време, раната ќе ти зарасне. Животот е посилен од сѐ.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
А бабата ќе им одговара: Дејди Турче, Турче, море Итро ем будало, Та лели ме прашаш, Турче, Право ќе ти кажа!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Целата оваа срцепарателна епопеја завршува кога на заминување свечано ќе ти биде уручена фактура од неколку стотини долари. –––––––––- Командант Марк и Блек Стена – херои на Лунов Магнус Стрип.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Потоа ќе ти го избришам карминот од лицето.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Е, за овој збор што го погоди ќе ти се напијам едно винце (зема чаша со вино).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
— А сега, ако су јас домаќин и ме почитувате за таков, повелете сете кај мене в село на госје, — ги покани Толе сите и си го јавна Белчето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Ти благодарам за јагодите. Убави беа! - рече Елена. - Ќе ти наберам пак. Сакаш веднаш? - Не.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Уште ли ќе одиш по водата што ќе ти ја навратат Грците?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На одење Јоне му рече: Кога ќе ти се здодее да бидеш сам – дојди, ќе ти кажуваме смешки и песни.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
– „Море ами кој е тој будала што ќе ти верува, бре Силјане, му рекле селаните, оти си бил штрк.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
— Јас ќе ти го дадам фустанов, ми вели едната.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Навистина, од тоа можеби никаква помош не ќе дочека, ама сепак кога ќе те ислуша пријател сочувствувајќи ти, ќе ти лекне како половината од маката да ја снемало.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Чуј – почна светлокосиот, гледајќи го право во очите. – Ќе ти кажам, ама мисли му ако гркнеш некому.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Еве, ќе ти бидам жирант ако е потребно.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
И што не ќе ти текне тогаш?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На тој Борис Калпак очигледно никој не му се допаѓаше во куќата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ако се пишиш Србин, вели Стојан, главата на стап ќе ти ја носам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По еден час и Бошко Манев, кога дотрчаниот Танас му кажа, исто така знаеше што го чека зашто арнаутскиот обичај на сите им беше познат: кога некој ќе ти плати за сѐ што кај тебе јал и пил – тоа значеше дека има право да ти одмазди како што сака за она што мисли дека си му го сторил.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Тие да биле арни не ќе дојделе дури ваму, му велам, заборави сѐ што било, земи изнаспи се, белки ќе ти се поттргне лошото, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не те прашуваат очите кај ќе ти ја свртат главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сестра Мира ме боцна многу внимателно, како во оние далечни времиња кога бев дете. Ниту колку болва да ме каснела.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И така чекајќи полека ќе ми препукне душата како огномет... и ќе се распрсне дел по дел од мене... и ти не ќе можеш да ја најдеш... ќе те сеќаваат само минатите времиња... и ќе се научиш да се движиш по лизгава улица... по која и јас еднаш чекорев.. можеби тогаш ќе ти бидам најпотребна , но ќе ме нема...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
- Јас ќе ти раскажам ако сакаш, - рече првата брезичка. - Раскажи, те молам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Читај ја етикетата, таа ќе ти каже - гласел одговорот. - Неписмен сум! - Тогаш не купувај!
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Кога ќе се вратиме сакам и ти да го запознаеш. Сигурно ќе ти се допадне.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Баба ми вели - ако поминеш под божилакон ќе ти се исполни сѐ што ќе посакаш... - Не можело!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ќе ти ја разубави главата и после ќе ти ја земе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако сакаат да те убијат, ќе ти ја фрлат капата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Јас ли? Па јас ништо не реков. Ама ако мене ме прашуваш, тогаш јас ќе ти кажам, дека тоа што ти го рече за Југославија и Албанија е лага.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Па, слези од атот, може ќе ти помине лутината ако позборуваме.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
„Не можам да ти опишам какво мачење за мене беше претходното излегување“, рече таа, гледајќи во својот сладолед од чоколада и мока.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мислиш сега, низ прсти, ќе ти се смолзне и ќе ти загине.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога тебе ќе ти заповеда логотетот да сочиниш писмо поарно од мене, тогаш ставај во него сѐ што ти е нужно“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И ако некогаш нешто темно те срети, земија книгата, таа ќе ти свети!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Погледни ме внимателно. Ако не ти личам на измамник слушај ме и понатака и немој да се смееш кога ќе ти речам дека тие луѓе имаа чудни лица; млечнобели, сиви, жолти, сини, зелени, секакви, само не какви што се нашите лица.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Чуму си црна јаловице Умри, Врз каменот името ќе ти го напишат Дождот ќе го разнесе Дождот ќе го разнесе Земјата да ја нахрани.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
(Отвора долап со алишта) Ова е лом. Да се преуреди! Од корен треба сѐ да се менува. Ако треба јас ќе ти помогнам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Нему сѐ уште ништо не му беше појасно, но кога чу дека Бак се вратил, скокна и влезе внатре: - Мамо, мамичке – викаше по тетка ми – дојди, сѐ ќе ти објаснам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Меѓу ова сино небо, кое ја одречува сета историја на земјата, со сите граници и храмови, со сите камени урнатини, и лицата на луѓето, загледани во вечноста на залезот на сонцето, нема никаде простор каде што би запрело нешто митско, историско, идеолошко.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Крај реката пророци е коски врежуваат знаци И кобеа крај на сѐ до кај допира видот И на сѐ до кај вторник по вторникот се повторуваше: - Кој ќе го прескочи Светото дрво Тој ќе управува со моглите И ќе ти спаси блиските.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Прегратката е пријатен настан па и тогаш кога ќе ти ја понуди случајноста, мил мој, бесрамно тврдеше таа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Веднаш штом те видов знаев дека јас и ти...но сега и не е важно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Па, нели постоеше реципроцитет? Дека давањето еден ден ќе ти се врати, поврзано со она: „Ќе ожнееш колку што си посеал“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А јас ќе ти се јавам од Берлин со анзискарта.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ела, ќе ти сплетам кафез од златни жици!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
„А со она, со мажачката, што сѐ ти следува, што сѐ ќе ти биде одредено да носиш и да трпиш, тоа е сосема друга работа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Ќе ископаме заедно, вели Лазор Ночески, јас ќе ти помагам. - И така чини, велам, и одам да го изведам телето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Многу им се допадна. И тебе ќе ти се допадне, сигурен сум.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Навистина!“ Докторот му намигна. „Ќе ти дадам едно розово апче за тоа“.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ќе ти кажам кога ќе дојде оној... нашиот непрокопсаник, неранимајко!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Да донесе брашно, дрва, да избра, да ископа, да ожние, да оврши, посее, тоа, ами он ли ќе ти меси, он ли ќе ти пере?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кај мене ќе ти беше прекрасно, ќе живееше среќно, а не вака: си избегал овде да живееш како пустиник...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ќе ти вратам дел. Од што дел? не го разбрав.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
А ако сакаше слугинка која ќе ти работи за корка сув лебец, таква тешко ќе најдеш.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ќе ти помогнам, му откликнуваше таа на еден осамен човек, и дури сонуваше крај него. тој низ неа го препрочитуваше житието на морето, ја впиваше неговата синина, па одново бела полетуваше во зорите сѐ до капка одново дури не го препишеше морето и дури не ги јагленоса ѕвездите мапи на неговите кораби.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
- А јагоди ќе береме ли? - праша Елена. - Ќе ти се здодее од нив.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Така е тоа кога ќе ти појде од рака да се дофатиш до ороводецот, посакав да речам! А нејзе тоа ѝ тргна од рака. Ти изостануваш!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но, ти одбра да те заседнат во градината на Бари и Рози, со подадени дланки, но без кошничка со овошје врз нив. Па, и што ќе ти е таа?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Е, Добре, најдобар човеку на светот, ти благодарам многу, што и да се случи, ако успеам, ќе ти се јавам преку северопирливиот телефон на вештерките од кралството на Вок со едно око.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ќе ти скокне на градите, ќе те кутне и така ќе те држи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од двете страни на местото по кое се поминува за да се оди кон свеќниците, пред олтарот, имаше по пет, едни како столови, ама не да седнеш туку со држачи да си ги поставиш рацете и со една штичка да си го потпреш задникот кога ќе ти дотекне да стоиш.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Го допрев јас божјиот бескрај, ова заљубено срце ќе ти биде вечно благодарно што му дозволи да ти покаже колку те сака.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Куртиал де Перер, да забележиме, се разликуваше апсолутно од останатите ситни пронаоѓачи...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
КИРИЛ: Не трескај глупости. Имаш морска болест. Ќе ти помине.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Секаде ќе ти појде умот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ајде, Арифе, ќе ти суди народниот суд!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој ќе си ја заниша главата, наполу луто, наполу лукаво и ќе ти одреди местенцето до нужникот...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
АРСО: (Трогнат од неговите солзи за малку и сам да просолзи.) Песна!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
– „Ако се раздени, ќе ти кажам јас тебе клетва ќе добијам и друзи маслаати што ми ги кањараш ти мене, си велел сам со себе Силјан, дури да си појдам в град, да ќе ме видиш ти овде да ме тераш ти на жниење на оваа силна горештина, бидејќи има в град ладни меани, да седам и ќеф да терам со граѓаните.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ќе ти доведе невеста; ќе ти даде леб, вино, ракиа, та дури и пари за свадбата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ај што го смета татко ми, демек дедо ѝ, за будала; ама и мене, што сум зела маж генерал без војска, нареден со ордени на градите и со прави бразди на мозокот, кого ако го прашаш за Крива Паланка ќе ти го покрие со палецот цело Мариово, а кога ќе му го побараш Мртво Море од Арабискиот Полуостров ќе направи мрвка за под ноктот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Смири се, Леме, смири се, кутро момче, - преплашен, многу загрижен велеше Трифун Трифуноски, но кое срце да се смири, кој ќе ти запре таков пустошен, лош ветар.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не треба ништо да носиш, освен подебел џемпер, гојзерици или цокули и волнени чорапи, тие патики ќе ти се распарталат на камењата и скрките.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Блазе си му на тој што ќе ми те земе, блазе! (Се приближува до Антица и тивко и поверливо): Ќе ти речам еден збор, ама жив ти што ти е најмило да не се чуе.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Но почуј, Вело, што ќе ти кажам!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Е, ако те приметат, иронично ќе ти добацат на некој арапски дијалект: „Пу јаз'к, сељачиште едно!“.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
- Добро. Ако е така, ќе ти предложам нешто.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Па тие и солзата од око ќе ти ја украдат и нема да ги видиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се смееше мојот Човек, довикуваше, а знаев дека срцето му плаче.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ќе тргнеш по него и одиш, одиш, и едно време ќе ти се изгуби.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
„Мискин - викаше стражарот - тука си нашол место да учиш! Ќе ти покажам јас што е наука!“
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Цревата ќе ти ги исечам за колбаси, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Можев да свирам на харфа крај распламнатиот Нојов ковчег.“ „Спи, Исусе, ќе ти биде поарно.“ Ги опцу.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тоа ти го барам, а потем, ќе ти го дадам целиот свој живот. – Многу си лековерен – му рече учителот. – Не ми е потребна лековерноста; ја барам вербата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мајката си ебале. На здраво дупка ќе ти отворат.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ќе ти користи за избор во звање.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Писмово ќе ти отвори уште еден пат кон бога.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
МАРА: Така е, сестро златна. Еден ден ако не го видиш или не чуеш како е, веднаш умот на пусто лошо ќе ти појде.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Ако ми го дадеш кучето, јас ќе ти дадам нешто друго.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
„Ќе ти умре жена ти“, му велеа луѓето гледајќи ѝ ја ногата потечена.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ќе патуваш, ќе патуваш, дури и ќе ти се стемни од тоа, да знаеш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ако нешто не ти е јасно, не отфрлај го: засолни го некаде во главата. Некогаш само ќе ти се разјасни...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
А кога ќе отидеш без среќен ти пат, не ќе ти текне веќе да се вратиш. Најпрвин мантијата.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Друг пат напомни ми, голем ум бадијала ќе ти дадам...
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Добро, вели Неделко Сивески, ако сакаш јас ќе ти го прочитам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Само уште некој ден ќе ти бидеме гости, не плаши се нема многу да ти додеваме, — му одговори Гарванов божем навреден од неговата остра постапка.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но тебе? Што ти останува тебе? Зарем огновите повикот ќе ти го слушнат?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
- Ако треба нешто, ќе ти каже човек што да правиш.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Јас ќе ти најдам работа! Доволно се грижам за тоа!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Ние ќе те држиме, рекол првиот тревар.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не им верувам на гатачките со рамни гради што првин ќе те надојат со љубов А потоа ќе ти проречат умирачка.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Дики: Грета, ќе ти признаам, сето ова ме збунува.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
— Добро, ми вели, ќе дојдам и ќе ти кажам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ние ќе ти помогнеме и ќе ти набереме дрва.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Дури и Тихир бег Јаузоски, кој, зашто Боше беше негов овчар и најдобар во Потковицата (само да ѝ го земеше вимето на сјагнета овца во грстот веднаш ќе ти кажеше кога точно ќе се објагни, дали по еден саат, дали по два дена, или по една недела) им беше многу налутен на Јанчески што допуштиле ајдутин да им го земе од постела, во тоа виде божие претсказание па помирливо рече Господ нека ви се смилува вам Јанчевци: ланилето еден ваш се вулоган паѓајќи од Камен, завчера стрика Анѓела го закопавте, ноќеска ајдути трет ви грабнале и заповеда сите возрасни веднаш да се дадат во потера по ајдутинот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се стрчувам и јас со децата. Трчаме по нив и фрламе со камења, со стапови, со што ќе ти се вдаде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Правдината се гледа врз твојата облека.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- А, во Дизниленд, кога ќе одам, а? Кога ќе пораснам?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Наеднаш, како што одиш, ќе ти се затегне виделото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
(Има такви луѓе: ќе ти надробат поединости за чии последици и не помислуваат а дури потоа ќе те погледнат в очи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
АНДРЕЈА: Ќе ти направат споменик кај мостот. Крал Петар на коњ, Крал Александар на коњ и Стево Андреевиќ на... коњ.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Кога ќе ти затребам, ќе дојдам и ќе бидам со тебе.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
„ Конструкцијата на кафезов ти е јасна: маската ќе ти прилегне на лицето, не оставајќи никаков излез.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Милке, ако исечеш едно стебло, колку ќе ти останат?“ праша учителката.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Сега легни, одмори се, а кога ќе се разбудиш, сѐ ќе ти биде јасно!“
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Што направив, ќе ти кажам кога ќе слезеш долу од чатијата - рече Трајче и влезе во куќата, каде што мајка му готвеше ужина за мајсторите.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Заслушај се ноќе, и ќе ти се јави некое крцкање на креветите, над тебе или под тебе, небаре црвец да работи во штиците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе ти го насадат јајцето и оди после чуди се, квачи го со месеци.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Одеднаш нагазив на сопирачката. Видов како на мојта глава пролета Високиот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
АНТИЦА: Ти, ако сакаш, говори со него да видиш што ќе ти рече, пак, ако сака, дојди говори со мајка ми.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Старицата се насмевна слатко Немој кралу, ти ќе станеш татко Твојата кралица дете ќе ти роди Принцот на бел коњ низ светот ќе оди.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
— Добро, ми велат, тебе ќе ти даваме телешко.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Јас ќе ти ја ставам, - ми вели жената и ми ја стави под долната вилица и нагоре под образите над темето.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Не се плаши, ќе ти се врати ако тоа навистина го сакаш.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
- Ајде, искарај ме - ѝ реков - ако чувствуваш потреба да го сториш тоа, а за возврат ќе ти раскажам сѐ за жената од скалите, за писменцата што ти ги... - но Катерина ми ја затна устата со својата топла дланка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога ќе ти се пее - плачи. Кога ќе ти згреши жената - удри по децата; кога ќе ти згрешат децата - удри по жената.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ти ќе офкаш, а тој ќе врти со чизмата и ќе ти ги меле прстите под стапалото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Па, некогаш кога тоа ќе ти се чини природно, прегрни ја, само биди сериозен и немој да изигруваш мангуп.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Дури има вода, ќе има и маштеница, вели Јон, оти млеко имаш колку што ќе ти дадат козите, вели, а маштеница колку што ќе туриш вода, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Кој не ќе ти даде, само кажи ми го, - му порача Луман на станување кога некаде по полноќ тргна да си оди.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ги чувам сите писма што ги пишував. Ако преживеам, ќе ти ги донесам... Те бакнува твојот Наќо”.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кој знае чие ќе ти подметнат. Ти си одлепил сто насто.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ќе ти раскажувам, ти само дојди, - вети чичко Добре.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Навечер ќе ти дадат едно лепче, сето со трици, со осилки и суво.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Гледаше нешто пред себе. - Имаш ли ноже? - му рече на Денко. - Што ќе ти го? - Дај го, ќе видиш!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Твојот Адам без тебе и без Ева лута му остана само крвта за да им пали кандила на боговите може ќе ти пораснат нови раце никојпат не сум се родил заедно да се родиме!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Можеби така мислела зошто сите мои бивши се слаби, ама да знаеш, ако беше тоа причината, јас ќе ти кажев.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Со сличен нарав се, доблесни и полни со разбирање и гостопримство, чиниш душата ќе ти ја дадат.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Мислиш ќе ти проговори, мислиш ќе ти се расплаче телето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И кога грешиш, и кога не ќе ти оди како што сакаш, не губи волја, не обесхрабрувај се...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Стави рака на нејзиното рамо: - Бојанко, душо, погледни ме... Пари, писмо, сѐ, сѐ ќе ти пратам.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бетер е. Ќе ти објаснам. Имаш време, нели?
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Тогаш сѐ ќе ти признаат, ми вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да не мислиш дека првиот Адам во Рајот можел да уништи еден единствен цвет или страк трева? – Не сме во Рајот – се заинаети момчакот. – Овде, под месечинава, сè е смртно.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога ќе ти умре најмилото, сите други умирачки ти се едноставни.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Колената рана ќе ти се направат, а гарант си го утнала работ од долната ногавица, па мораш сѐ наново да повториш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ништо да не ѓибате, оти Германците растуриле пари, насолени со отров, вели, и некои сатови што ќе ти пукнат в раце, и некои писалки, пиштолчиња и билии и секакви играчки што можат да те усмртат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Нека ги земе ѓаволот шутрачишта, ќе рече Али-бег, а воденичарот Ариф Исмаил ќе ѝ удри клуч на неговата воденица, дочекал свој миг дотогаш незабележаниот Богоја Гулабарин; до него седеле на долга и грубо изделкана маса од едно оревово стебло Проказниковите приврзаници Пане Долгманов и Цветко Грнар и, озарени од внатрешна возбуда, со будалесто нишање на главата потврдувале дека е така.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Капките пот бавно се тркалаат по челото, образите, вратот на тркачот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Животот ти е донегде како огледало: насмеј се, ќе ти се насмее, намурти се, ќе ти се намурти. Поарно да се смееме и да се веселиме!...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Седи со здравје, татко. Пуцко да си! Пари ќе ти праќам секој месец: прво, да исплатиш секаде каде што борчиш; после да ја омажиш Кате.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
На коцката кај МКЦ имаш девојки кои ќе ти направат сѐ што сакаш, а не мора да ги ожениш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Шумата е таква: и да шепотиш, ќе ти се оѕвие.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
а кога ќе излезеш на горниот крај од планината, долу веќе нова шума пролистала, млада младица, кревка, марула, други ластари се подале и ти само се преместуваш и пак јадеш, само по една широка бука за сенка си оставаш, и јас не сакам така да мислам, вели Стеван Докуз ама нешто ме тера, којзнае во која длабина е скриено тоа што ме тера, дали некаде во мевот, или уште подалеку и подлабоко, а јадењето не е еднаш и не е за еднаш, кога би можело да се најадеш само еднаш и тоа цел живот да ти држи, сто години да не мислиш за јадење, само си работиш, ама зошто да работиш тогаш, си мислам, што ќе правиш со сработеното, ќе се чешкаш, ќе се чешлаш, и зошто ќе ти служи устата, зар само за да ја поганиш, и таа треба со нешто да се подмачкува, да се проветрува, ќе ти скапат забите од неџвакање, од неработа, ќе ти фати пајажина, вели Стеван Докуз и џвака некое чкорче, го толчи, го цеди, а јадењето никогаш не му се познава, никаде да му се види јадењето, дали нешто во него му го јадеше, дали за два-тројца јадеше или му го земаше некој црвец, некој скриен молец во него или некоја друга заседната болест,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Седни дете, дедо ќе ти раскаже нешто за јагликата! - вели ненадејно старецот. - Седни, јас знам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
— Ами, лек?! — Лекот е ножот, вели, ќе ти ја пресечеме ногата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
таму ќе ни судат и така не засурмуваат во вагонот небаре добиток за продавање и клан, клун, клан, клун, лазаме за Софија пооди, пооди, - запри, па пак тргни, а ништо не гледаме, имаше само една дупка во отворче одозгора, над нас и не знаеш кога се стемнило, а си заборавил кога било дење, денот и ноќта си ги смешале нозете, ги избришале границите и не знаеме дали сме поблиску до денот или до ноќта, само некогаш ќе подотвори некој, ќе ти остави кофа со вода и по едно лепче - камче за да ти ги скрши забите и пак ќе ја тргне вратата, ќе го штракне лостот, штрангата, а ние ќе го топиме 118
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дури и во неговата последна година, кога цвеќето го ставаше пред луѓето.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
4. ДАЈ МИ, БОЖЕ, ОЧИ ДА ЈА ГЛЕДАМ - и сите ѕвезди тоа боже зеници да ти ги всади нели е таа како сонце заслепен ќе си везден, а огнот љубовен, ко месец, ќе ти ноќева во гради...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Од оваа перспектива, газот на светот ќе ти изгледа како Палма де Мајорка. Разбираш? Мој совет ти е да го припазиш твојот газ.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
И кај не ќе ти отиде умот тогаш?... За никаде бил човекот сам...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
БОЖАНА: (Го гали). Иде, чедо! Ќе ти донесе бакшиш!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Таа машина вие што ја велите воденица се става во синкот каде што истечува помијата од мијалката и тогаш можеш да фрлаш таму сè што ќе ти остане.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Уште рано изутрина, веќе капнат уморен... А до вечер, уште колку работи... сѐ на нозе...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Сега баба ми ќе ти даде сирење и заедно ќе јадеме, - ѝ рече Дора на Ане и истрча во куќата за секој случај да ја потсети баба ѝ да ѝ даде малку сирење на другарка ѝ.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Море, бери ум зашто некој Лазо ќе ти го собери...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ние ќе ти најдеме маж, вели, и ние ќе те одведеме кај него. Ако можите сосе петте гробови да ме одведете велам, сосе петте мртви деца.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Биење без пиење не бива, ништо не бива без пиење.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Со сила испи ја, му велам и ќе видиш дека од благото ќе ти помине.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас ќе ти дадам еден Суворов, ќе го премачкам со златна боја.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Па добро. Ќе ти дадам уште по три таблети. Секоја за по еден изданок, а, малечок?“ се насмевна лекарот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Дојди ми мило и само бакни ме, кога ќе ти напоменам, двенеделно немиените чинии да ги измиеш.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Селанецот не ја разбира ревољуцјата, та и келку сакаш ти нему објаснувај, тој пак ќе ти меле за волови, овци и ниви и... да ви кажам дека по победата нема да има селани, ами сите ќе бидеме пролетери со две силни раце со кои ќе работиме за големото дело на комунизмо...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Така ја довлече и до дома, под изговор дека заврнало, па ја претстави пред мајка си: „Оваа ќе ти биде снаа”.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Чекај ќе ти сварам ошавче, му велам, зошто цепев сливи, зошто правев сушеници, велам и одам, барам, клавам да се варат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во Битола само на војници и на курви се сопкаш, велат. За едно кравајче леб ќе ти го кренат фустанот, велат, за една чаша ракија ќе ти се расчекорат, ќе те опчекорат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не плаши се, ќе те чувам, ќе ти давам млекце, - нежно шепотеше детето.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)