рече (св.)
Како сум можел, си реков, да не те видам порано?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На трудна жена, му рекле, се носат кисели јаболка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога се расплака мајка, дедо рече: Па и затворите се за луѓе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Војниците им рекле дека сите нѐ убиле и им ги покажале чешелот, огледалото, шнолите, панделките мои.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А завардувам дали ќе видам некој, не да речеш дека не завардувам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Најпосле реков: „Колку сѐ начини постојат да умреш во вселената?“ „Милион.“ „Кажи ми за некои.“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Го одвратив погледот. „Жалам“, ѝ реков.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Ајде, повтори го тоа“ ѝ рече мама.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
- Ама признајте дека сте Хрватка и решен проблем - добронамерно шепна чекачот зад мене. - Не можам - реков.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Би рекла дека таква компримирана поема не може да носи некое големо значење...
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
„Не“, реков, „не мислам дека претеруваш.“
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
- Би можело да се рече – ја прифатив иронијата. –Човековиот живот е несовршен, докрај неразјаснет, неговата еволуција незавршена.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Заедно ја делевме судбината, ние живеевме со козите, како што би рекле вие, „бескласно”.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тогаш мајка ми му рече...
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Не ни можев да речам. Не бев ни прашан.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
- Мислиш дека треба да ја пуштиме? - рече дедо му.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Мораме, - рече, - Ѝ ветив зимата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Таму пушти ја - рече дедо му.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Слободно! - Можете да влезете! - рече стражарот и ги пушти да влезат.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
- Умно зборуваш, синко, но ајде да видиме што станало со скривницата - рече мајка му.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
