Виена (име.)
Важен општествен настан во тој период бил годишниот бал на Здружението на уметници од Виена.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Во град како Виена постојано се изведувала нова музика, понекогаш на јавни концерти, но најчесто на општествени собири.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Ниеден друг град во Европа не си дозволувал такви пригоди за музичка култура како Виена.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Ова е погоден рај за бандити подли политички хермафродити глумат елита на виенски бал опинчарски души со чевли во кал Капитализам и посткомунизам модерен роб на феудализам на секој чекор со непотизам новиот светски примитивизам
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Имало тврдења дека градот бил спален во знак на одмазда поради османските опсади на Виена.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во прво време и таа поверува во гласините што се ширеа меѓу Евреите на Солун, дека маж ѝ е затворен таму, дури и некое време по добивањето на неговата штура картичка од Виена од која со сигурност единствено можеше да утврди дека е жив.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Музичката атмосфера на Виена ќе била многу подобра за него, особено во овој период, кога станувал маж и бил желен да им пристапи на делата на современите композитори.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
„Вие може да верувате дека знаете, но јас тврдам дека и мојот професор од Виена ќе ви го речеше ова што ви го велам јас.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Тој знаел дека уметничката атмосфера во Виена ќе биде од непроценлива корист за Бетовен и го поддржал во оваа намера.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Младите беа мобилизирани и носени на фронт, беа правени списоци според кои жителите од нашиот кварт беа товарени во возови, и засекогаш одведувани од Виена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Со доаѓањето во Виена, Бетовен поцелосно од порано ја сфатил потребата од тесна примена на неговите студии.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Присутните во свечени тоалети, огромните кристални лустери, спојот на раскошот и носталгијата ѝ заличува на телевизиските преноси на Новогодишниот концерт во Виена.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Не се обидував да видам во моите мисли како лежи едвај подвижен, не сакав да слушнам како последните капки сила го принудуваат да вдишува и издишува, не сакав да знам ни што му врвело низ мислите во тие мигови – дали го мачела помислата на сестрите кои постојано се јавувале во неговиот дом и молеле да се најде начин да ја напуштат Виена, дали имал грижа на совеста од претпоставувањето дека во логорите на смртта ќе ги приберат и нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Во Виенската болница некои од хирурзите дел од своето работно време минувале правејќи ја таа од законот забранета, а сепак за некои луѓе дозволена дејност – таму абортирале ќерките и метресите на богатите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Пред тоа малаксал демнејќи колку валцери може да издржи мочниот меур на Сигмунд Фројд пред да си ја дувне од Виена без да се збогува со своите сестри и без точно да се утврди требен ли е толкав масраф за едно обично ракоплескање во ритмот на Радетскиот марш
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Поради тоа, тој го напуштил родниот град, а поголемите можности за музичка култура што ги пружал животот во Виена сигурно уште повеќе го насочиле кон оваа цел.
„Бетовен“
од Џорџ Александер Фишер (превод Јана Андреевска)
(1905)
Јагиќ беше наклонет кон посебноста на македонскиот јазик и тоа и јавно го изрази во една своја статија во виенскиот весник „Die Freie Presse” во времето кога Мисирков беше уште во Битола, којашто предизвика остра реакција на Балканот; особено во Белград.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сопственикот добиваше визит-карта на Пансионот на која покрај адресата, стоеше и планот на Виена, улицата и местото на Пансионот заокружено со црвено тркалце.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Нејзините фотографии се појавуваа по весниците поврзани со зборот анархија, беше упадлива по својата неупадливост – наместо деликатните фризури на тоа време нејзината коса беше едноставно кратка, наместо фустаните со тантели, машни, вештачки цветови, и ленти, беше првата жена во Виена која носеше панталони.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Во виенското списание Transit некогашниот славен полски дисидент Адам Михник во текстот со наслов Во сенката на Сократ пишува за националниот идентитет во модерното општество и ова го заклучува за денешната улога на интелектуалецот: „Држењето до вистината и воедно следењето на барањето сѐ околу себе да се анализира и секоја идеја на моќниците на овој свет да се изложи на испит - таквиот став за интелектуалецот значи: го прифаќаш тоа дека ќе станеш објект на навреди; мораш да сметаш со тоа дека луѓето за тебе ќе шират злобни гласини - дека ја презираш сопствената земја и ги предаваш националните вредности.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
