аџамија (м.)
Што би специјализирал нашиот аџамија доктор?
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Се обидел некој пред сто години, некој аџамија, јајца од орли сакал да земе, за лек против некаква болест, но се урнал и одвај му ги собрале коските. Приказна...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Сѐ за тоа мислам и постојано се прашувам самиот: аџамија ли сум, пијаница ли сум, во што ми е грешката, та што не ми даваш изан, да го земам и јас мајсторското писмо?...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Бидејќи гален Силјан и аџамија, ич ќеф немаше да работи селска работа: орање нивјето, копањето лозјата, жниењето нивјето, вршењето и овците гледање оставени беа на Божина и на Божиница.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Се загнаа татко му и стрико му и го откинаа Муарема со многу извинувања „да не фаќа кусур на детето", бидејќи е лудо и аџамија, не знае што прави.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Не биди аџамија, можат да се докачат сватовите... - со присторено весел глас му рече Мискарица, настојувајќи на севозможни начини да го склони Пандета да се откаже од својата намера да ја види момата пред стројот...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А сега, како да не беше тој, како друг некаков човек да говореше со неговата уста: - Ти, Веле, започна полека стариот мајстор, - ти добро рече, аџамија.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Зборот аџамија значи неискусен, неопитен, невешт, почетник.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
- Дејди браќа, дејди аџамии, што ве гледам сите будали!
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Да, аџамија си ти уште, Веле, голем аџамија.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Рече: - Е аџамии деца! Гледаш ли бре Коте.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Постоеше Арслан Сирме, јаничарски ага, на служба при румелискиот беглер-бег Мехмеда и воспитуваше други аџами оглан.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
„Уште сум аџамија, бегу ефенди. Ама, ќе ми простиш. Бериќатверсен, има кој да ме поучи.“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
