безвучен (прид.)
Долго стоеше сама. Ја плашеше тишината. Потполната безвучна тишина.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Светлосна промена. Се расклопуваат ѕидовите од собата. Во длабината безвучна експлозија.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Целата атмосфера на големиот станбен блок, богатството и пространоста на сѐ во него, непознатиот мирис на добра храна и на добар тутун, безвучните и неверојатно брзи лифтови што се лизгаа горе-долу, послугата во бели жакети што иташе наваму-натаму, сето тоа беше застрашувачко.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Јазикот беззвучно му работеше на формирањето на првите гласови час на едниот, час на другиот збор.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тука се кинеа нишките на свеста како лента на безвучен филм а продолжуваа пак под една улична светилка.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Согласните низи [ts] и [dz] се пренесуваат со графемите ц и ѕ, на пример Кацман од Katzman.
„Правопис на македонскиот јазик“
од Институт за македонски јазик „Крсте Мисирков“ – Скопје
(2017)
Тука се кинеа нишките на свеста како лента на безвучен филм, а продолжуваа пак по една улична светилка.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
