боли (несв.)
Сѐ ме врти, ме боли, и сето наеднаш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми може некој нешто? Ме боли кур. Ти плати?
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Но, тоа боли: погледнете ги сликите на средновековните мартири: какви физикални маки, крв, какви гримаси на бол.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И доаѓа некој и го вади црвот. И боли, боли, како заб да ти вади.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Ова болеше со бол непознат за моите граници во кои можев да го контролирам.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Левата плешка уште ме болеше од секирата на која лежев крај огнот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ме боли за балканската трагедија и вековната борба на македонскиот народ.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Ја мрдам и не ме боли... - со очи покажа на ногата.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ко да летав на Марс чинам занесена не осеќав нежност во тоа патување сал болка која силно пече, боли гасне една младост, гасне едно тело чинам беше тој човекот од бајките оној кој долетуваше со белиот коњ и мирно дишевме во црвените јорговани се гушкавме со сочните треви кои мирисаа на сено расцветаните липи, каранфилите...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Слушаме радио, читаме весник, а таму куп информации за несреќи во светот, за глад, за немаштија, за војни, за ропство, за земјотреси, за поплави, а нас сето тоа нѐ растажува, нѐ боли.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Тивко е темно сред класјето во полето и осамотеноста боли Барем вечерва, вечерва слезете долу развеселете ме Зошто не би дошол тој сам во собата нам ни е долу страв Ноќта е темна ноќта е густа нам ни е долу страв
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Тогаш сфатив колку боли принудното напуштање на сопствената куќа...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Ми се преградува нешто во градиве и ме боли.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Па и тој носи душа и знае што боли и што не боли. Што блажи и што горчи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сум ги замижала очите и чекам да почне негде да ме боли, да ми се зема свеста.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ко, да летам на Марс чинам занесена, не осеќав нежност во тоа патување сал оргазам, кој силно пече, боли...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Изгледа ја боли од моето стегање па ја врти главата кон мене, и обете се гледаме молежливо.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мислам дека уште долго по смртта го болеше.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе ме боли срцето ако тој збор пречесто излегува од твоите усни, ако како флаер го делиш по сокаците, сквернавејќи го неговото вистинско значење.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ископајте длабок бунар извадете ладна вода натопете лути рани да не горат, да не болат.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
