визит-карта (ж.)
Ќе бара, целата куќа ќе ја преврти, мора да најде визиткарта.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Не, се нервира Никола, со визиткарта ќе му одговориме...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Желбата да одговори со визиткарта посилна е од болката во крстот, од староста, од сѐ.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сопственикот добиваше визит-карта на Пансионот на која покрај адресата, стоеше и планот на Виена, улицата и местото на Пансионот заокружено со црвено тркалце.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
И визит-картата е сега за Никола прашање од кое зависи неговото достоинство, неговиот престиж.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тој поскоро ќе пресвисне горе крај орманите, барајќи визит-карта, отколку да допушти со картичка да одговори.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Визит-карти не употребиле уште од пред војната.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не. Ќе одговори со визит-карта. Жената помирливо склопува раце, собира раменици.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Никола исто се напрега, се мачи да се сети кој е овој што му честита Нова година - со визиткарта.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но... Задоцнив. Сѐ беше свршено. Неа ја немаше. Ме оставила. Си отишла... визит-карта
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Визит-карта! Го крева Никола значајно прстот, ја прекинува тишината.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Се наведнува до мажот. - Со визиткарта, шепоти Никола.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Визит-карта, повторува Никола, имаме ќе најдеме горе...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Организери за визит-картички (секоја картичка во својата пластична куќичка), организери за моливи, за адреси и телефонски броеви, за чекови и пари, за текстови, документи, за секој предмет, за секоја намена, за секоја прилика.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
