вплетка (св.)
Продолжив да размислував за пораките што ми ги упатуваше стариот Раиз, со кралско име, а со обична, минлива судбина. Во мислите ми се вплеткуваше анти-телеграмата за маргиналниот јунак на Картагина со содржината на телеграмата што ќе требаше да ја пишувам уште вечерта во амбасадата, по приемот кај новиот владетел.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Не мислам само на проповедта за праведноста, што толку упорно ја повторував; ниту на оние мои неумесни критички осврти што од страна на другарите беа оценувани како задоцнети согледувања, или како преуранети сигнали, туку пред сѐ мислам на она мое непресметано вплеткување во случајот Басотови.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Вероника умее да пее за секоја најмала ситница, за секој најобичен детал од животот, дури и за оние најдосадни мигови во кои е вплеткана работејќи една чисто техничка работа.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Не веруваше дека козјото прашање толку многу ќе се вплетка во политиката, дека ќе се „интернационализира”.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Елена, како и Невестата, е вплеткана во една инцестуозна врска (поточно, станува збор за двоен инцест: прво со едниот од своите браќа, а потоа со Дејфоб, братот на својот прв маж); ќе ја доживее истата трагична смрт (била обесена); поистоветувана е со дрво (на Родос, Елена е почитувана под името Дендритис - божица на дрвјата): и Невестата, според зборовите на Duchamp, е “како дрво”.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тој никогаш не ги вплетка веќе постоечките митови во своите филмови (за разлика од сликарската работа), како што тоа го правеа нему сличните по дух авангардни творци, Џек Смит и Кенет Ангер.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Dans le bain (буквално: во бањата), секако е идиом во вистинското вплеткување во нешто, така што, само што сме продреле во спиралите, веќе сме вовлечени во првата фаза од нејзината имплицирана вулгарност, па неизбежно и во сексуалните конотации на целата фраза.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Да се вплетка во него, да се проткае пајажинесто ширејќи ја својата прекарасна аура на бесконечното творење.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Во тој момент гледачот се вплеткува во имплицитната Ешерова верига од нивоа, во која над секое ниво има некакво „вишо“ ниво на поголема „реалност“, додека под секое ниво постои некакво нижо, „поимагинарно“ ниво.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
