глетка ж.
глетка несв.

глетка (ж.)

Кога го виде се враќа без униформата, воскликна од радост: - Добре дојде дома домаќине! – му рече веднаш при првиот поглед во дворот, кога изненадена од глетката се порадува.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Глетката на отворениот театар не го уништи филмот за нереалноста што се обви околу него како чаршаф од ацетат.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Се внесов во глетката и во овој едноставен одвивачки образец на космичката еволуција кој претставуваше вистинска историја на човечкиот род.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Всушност преминот од глетки и звуци кон симболи и бројки е премин за кој оние со хуманистичка склоност тврдат дека не може осмислено да се спроведе потаму од удобството на физичката лабораторија, или можеби, паркетот на финансискиот пазар.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но не поради глетката што се откри пред него туку поради сознанието дека на широкиот плочник, ако се изземат Снешковците од левата страна, немаше други гости.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А потоа се обиде и да ја образложи својата заборавност: - Веројатно и ти ќе се однесуваше на сличен начин ако ја имаше за доброутро онаа глетка.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ние го гледавме тоа и уживавме во глетката.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ја обожава глетката на испарување на езерската шир.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Глетката потсеќа на оние од разгледниците, а вие замислувате како го сечете мангото на четвртинки.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Борко замижа, не можејќи да ја поднесе глетката.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Импресивна глетка создава и машината што претставува механички раце, која се употребува само за ракување со опасни материјали по човечкото здравје.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не можејќи да и поверува на глетката, а десет пати измрморил мошне гласно: „Неверојатно!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
И додека ѝ се восхитуваме и насладуваме на глетката, не забележавме дека на соседната клупа седнаа двајца мажи на чии лица изразито се гледаат старечките брчки.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Косата на главата ми се крена од гледката на која ми укажа Турчинот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Петре си купи уште еден ѓеврек и одвај се истави од убавата глетка.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Шеташе со очите низ неа и се загледуваше во цвеќињата и дрвјата, во прекрасната глетка, како господ во мигот кога си го создал светот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Искачи се на врв- себе и повлечи се во подножјето има плодни почви јаболка кои мирисаат на магдонос и нане поради долгиот престој во ист сад зборови кои се припикнуваат во пазувите -мажјаци скокотливи, полнозначни, семеносни- глетки кои трчаат по тебе како верни загари времиња кои те опоменуваат обѕрни се, објави се но не застанувај што погоре, толку подоле она што во себе го имаш единствено го имаш.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Таа глетка ја гледам и најаве и во сон и мислам дека никогаш нема да успеам да се ослободам од неа и од прашањето: од каде ли толку дива и фанатична, слепа и студена, жестока и јаросна омраза и толку дивјачка жед за убивање?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Излезе командирот вчудоневиден од глетката.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
И кога наскоро излегоа на првата височина, откаде што се гледаше целата околност како на дланка, пред очите им се покажа радосна глетка: во самото подножје на планината, низ високите пченки и приведените главички на сончогледите, раздвижени како мрави, работеа младинците, се разнесуваа тврди удари од копачи и лопати, а во должина од неколку стотини метра се црнееја купишта од ископаната земја....
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Повеќе