голта (несв.)
Мислам сѐ ми запишува со очите: сркањето, џвакањето, голтањето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Застанав зад луѓето и им ги голтам зборовите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Издржи го засркнувачкото голтање
на фалусот на смислата
лизгавото освојување на бескрајот
во овој мал дел од времето во кое
смртта се лечи од комплекс на ниска вредност
и се докажува врз јазичето на живите
и кога затвора
и кога отвора.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Секаква угодност, како и храната ми се чинеше нешто навредливо, просто не можев да голтам...
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Градот е сив, градот е див во градот се чуствува огромен јаз го газат бездомници и криминалци а градот загаден сите ги голта Се шири смрдеа од ѓубре и стока дрогирана нација плаче за Европа од зградата копа мирис на манџа целото маало во канџа на ганџа
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Голтам и ја слушам водата како ми пее во грлото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Да си ги голтам и да си ги плукам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пијалокот беше како азотна киселина и, што е уште полошо, при голтањето човек имаше чувство како да добива удар со гумен пендрек по задниот дел од главата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ја ладам главата на подот и голтам прав.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе се фрлиш за прв пат
главечки, ќе пливаш само за себе
butterfly, ќе плуташ, ќе нуркаш
оддалеченоста од брегот ќе ја одмеруваш
по пробивот на сонцето, ако го има
по работата на срцето
по подноктиците
перките и алгите
по трагите од морските пци
ќе ја унапредуваш техниката
отскок на површината
во последен миг
неверна кон сѐ
кон животот посебно:
ќе палиш огин и ќе голташ жар и пепел
во ждрелата на оние кои во тебе гледаат
неидентифициран плод, увод во гревот
зашто другите, одбраните, некаде далеку
ѕемнат во истите ноќи, подоткриени
јазикот го вадат од мрзеливи легални усни
и скришум ги бришат своите
благоглаголливи:
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
И јас ќе гледам така и ќе си ги јадам солзите, ќе си ги голтам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Градот е ѓавол, градот е зол градот сурово наденува на кол преполн со завист, нанесува бол загадочен исто ко Гордиев јазол Премногу фарси, премногу маски градот е подготвен сѐ да прими премногу надежи, премногу лаги а градот загаден сите ги голта
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Писмото го започна, претходно голтајќи ја кнедлата која му стоеше во грлото.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Потоа брзо го голташе секој збор.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Во сестринската соба возбудено се обидував да им раскажам дека лековите не ги голта, тој, а тие се смееја и тогаш дознав дека тоа се витаминчиња, а дека секој 21 ден добиваат по една депо-инјекција и дека се раат до следната, а овие другиве, ситни разнобојни таблетки се само мамец и дека можат и без нив.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Авантуризмот го движеше во погрешна насока, додуша, сѐ уште има такви кои мислат дека голтањето туба со темперна боја за да се прибере аплауз од публиката е херојство и невидена храброст.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Јас и не знам што истекува и дали истекува нешто оттаму оти го голтам тоа што не сакам да го видам. Како да голтам шлајм.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Сега ќе ме подберат, ќе ме соберат, си велам и се готвам да си ги голтам забите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Таа направи мала пауза, чекорејќи првин лево, а потоа десно, со одмерен ритам во звукот што во допирот со паркетот го оставаа високите штикли, (тоа беше вообичаено на нејзините предавања непосредно пред да го изнесе заклучокот) и, кога оцени дека концентрацијата на слушателите го имаше постигнато потребното ниво, им се обрати тивко, со зборови кои се голтаа во сиот нивен волумен, како пластични апови до пукнување исполнети со кислород: „Мили мои осамени срца, добро запомнете, кругот за кој зборувавме функционира во секој сегмент на општеството, отсекогаш и насекаде.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Почна да голта полни лажици од манџата, во чиј густиш имаше коцкички од некаква розеникава сунѓереста материја која веројатно беше некаква преработка од месо.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
