заборави (св.)
Заборавив со какви луѓе сум се смешала.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сум заборавила како се оди меѓу слободни луѓе: како се држат рацете, како се крева погледот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сакаш сѐ наеднаш да заборавиш, ама не се може.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Веќе заборавив на неа, трчам колку што ме носат нозете.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
О, секако, заборавив дека осамена жена е полоша од ѓавол.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Ти си цвеќе, чие име одамна го заборавив...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
- Убаво, убаво... Видиш, не те заборавиле.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Немаа време. Мене ме заборавија.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
- Греота е идентитетот на Балканот! – ми вели тој со нескриена зачуденост. – Па денеска цел свет е во потрага по својот идентитет, а ти сакаш ние да живееме како баби, да го заборавиме сопственото минато.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Не можеше да се заборави неговата вечна лекција за комплексноста на идентитетот, посебно на балканскиот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тогаш стануваше друг човек! Забораваше на сѐ и на сите.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ти забораваш кои сме и каде живееме?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Се сеќаваше на движењето на својата рака додека со молив ги потцртуваше редовите во книгите што ги читаше и на својата желба да потцрта за да не заборави.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Еленчиња мои, видов што видов и не видов, се ми е спобркано во главата, па не знам што запомнив, а што сум заборавил.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
При решавањето на ова прашање не треба да се забораваат и следниве прашања: кои наречја од српскиот и од бугарскиот јазик се признаваат за најтипични за овие јазици и кои нивни особености се признаваат за најкарактеристични за едниот и за другиот јазик?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А раширените рачички на куклата би го задавиле, иако не можат без него, само да го принудат да ги заборави витосните наречници.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Не знам што точно но има нешто што може да се стори преку реките лесно и непречено да се минува зашто само така, потоа, животот ќе го стори своето, заклучив бидувајќи целиот обземен од сината светлина во која белата ја снема за заборавање.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
„Да не заборавиме - на врвот се наоѓа и телевизиски репетитор со екипа техничари која деноноќно се грижи за квалитетен телевизиски прием.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Кога имаат молив немаат тефтерче и така уште ненапишано го забораваат токму она што не е за заборавање.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Но мене ни во тој последен миг од моето умирање претседателот на Републиката не ме заборавил.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
