запне (св.)
Неговиот другар со кого во болницата лежеа во ист кревет, со забите го кине копчето на џепчето од блузата, зашто двете раце и градниот кош му се изврзани со завои, ја вади со заби сликата на која му се жена му и син му и ја моли сестрата да му ја запне на штиците од вагонот; погледнува во сликата и испушта душа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ги запнуваат овците на ченгели по дрвјата и ги дерат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сите бои ги вапцавме остана уште аловата Ако запнеме уште малку секако ќе доучиме и да бидеме свои на своето.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Никогаш не сум запнал ни јатаган, ни сабја на појас. Не носам ни мало ноже. Ни во облекувањето не сум внимателен.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Латици од облеката ни останале запнати по трњето, чавките ќе прават седела од косите наши.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Се запна и ги кандиса Освен стариот мудур другите многу не се ни инатеа на предлогот на Колобана!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И веднаш потоа целата просторија го фати ритамот на таа усвитена врвца на пилата, на нејзината судреност со дебелата сурова дрвена маса, понесувајќи го во него и последното зрнце пилотина, запнато за пајаџинките во горните ќошеви.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Запната му е во густата коса, мислиш фатена на некој чичек.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Стоиме на брегот на океанот и молчешкум запињаме погледите да ни се вкрстат таму далеку во родниот крај баш во домот на третиот ни брат.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Нема кај да се зафати конецот, нема на што да запне.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некоја радост ме поткрева над земјата и ништо нема да ми запне, да ме препне. Сѐ е рамно, полно и недогледно.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Потоа, веројатно допирајќи до тврдото срце на некој јазол, запна и ни да мрдне понатаму.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Сега беше и со сите нив готов, го запна крилото на шарките и добро го затвори.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Најдо од другата страна ја потпали копата, им појде на трлото и говедарникот, та им запна по една свивка запалена слама, а потоа и на кошарата во која што спиеја чифчиите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ме гледа и како со умилен глас да ми вели: - Убаво ли е, сине, ми ти се допаѓа ли домчево, кажи што не ми ти достига, татенцето сѐ ќе стори за моето соколче, - чинам така ми вели татенцето и јас сѐ поблиску приоѓам кон него, божем ќе му се фрлам во прегратките, ќе го гушнам како роден татко, а тоа од страв му се доближувам да не ме запне од подалеку, да не ми го скине главчето, та без главче да останам.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Во устата, за разлика од Челебиовиот килибар, држеше голем чибук од истиот материјал од кој беше и бастунот и ја чуреше запнатата на него цигара.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Затоа и му се лутам на оној мојон: Македонец, роб, туѓ овдека и сегде по светот, запнал светска револуција ќе ми крева.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Го потераа бикот во кланицата. Одвнатре ја запнаа со греда тешката двокрилна врата.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
А вака со туркање не бркаме работа — и го запна грбот во стената.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Се запна и Никифор да иде со мене, не ме пушта сама.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
