затрупа (св.)
Сиот снег од Сибир не може нашата љубов да ја затрупа, вели Горачинов.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Снежните наноси биле толку длабоки што ги затрупале клисурите и тогаш планините ги изгубиле своите вообичаени форми.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Не требаше многу. За неколку мигови го затрупавме со снег.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Потоа долго во ноќта борците го затрупувале ровот над којшто ги стрелале оние дванаесетмина.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Нашиот Кубан и така беше пуст. А со времето уште повеќе ќе опустее. А потоа ќе го затрупа снег“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Врнеше снегот со денови, со недели, со месеци и затрупа сѐ: сите патишта низ селото, сите дворови и бавчи, сите куќи.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И не ли е нашето превидување на таа промена само придружна појава на истиот оној машки кукавичлак што и нѐ донесе во оваа кал и понатаму затрупувајќи нѐ во неа?
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Земјанките, окопите, сѐ е каша направено. И живи Бугари имаше затрупано под земјата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Открај докрај ја затрупа, вели, ми загина под пепелта...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во тој снежен потоп луѓето најмногу се плашеа од смртта и се плашеа да не им се затрупаат и оџаците со снег па да се задушат, да не може чадот да излегува, да не може воздухот да влезе; кога ќе им се вдадеше, ќе подизлезеа надвор и ќе го исчистеа снегот што ги затвораше прозорците за да влезе во куќата светлина и воздух.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Трите денови на доцнежниот ноември, стоеше сам, чувствувајќи ги меките бели снежинки на Времето што паѓаа сред бескрајното челичностудено небо и тивко и меко го прекриваа покривот и ги затрупуваа стреите.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Како дар на времето, да се паметува, тие, војските, и горе над шумата и долу во ливадите, оставија мноштво окопи кои и ден-денеска полека се затрупуваат од ветриштата кои дуваат од север и од северозапад, од кај Прилеп и од кај Крушово, направо низ влезот на Потковицата, и од наносите на пороите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
