збори (несв.)
Нели ти за зборење ја бараш? А тој вели: Е, па, не може таа ништо да не знае по наше.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Власите во Грција немаа и немат никакви права, не смееја да зборат влашки, да живеат во градовите туку мораа да останваат високо во планинските села, на песните им го менваја тексто во грчки и ги претставуват како нивни да се.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
И се гледаха тие дјаволи како да се прејале и како да се пиани. И скакаха и играха како механџии кога се пиани и зборат гнасни речи и зборови.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Со тоа си земаа збогум со свети Димитрија и го молеа да им ги прости гревовите што ги направиле за оваа и друга година, што газиле околу манастирот, што јале и збореле можеби понекој непристоен збор во негово невидливо присуство.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Му кажувам на Методија, му велам, немало од нашите, туѓинка ако сакаш, ама со неа не ќе можеш да збориш.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Македонците не смеат веќе ни дома македонски да зборат.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Се разбира, алкохолот е корисен сѐ до оној моменат додека не се напраиш стока и не почнеш да ја замараш околината па да зборат за тебе „Види го овој се напраил труп” и таков флекосан на рамења да те носат до дома со што ќе бидеш предмет на исмејавање.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Но незапирливите млади не разбраа тогај старецот зошто им зборел, бидејќи одмаздата пратена над нас од бога висела веќе од горе.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Па, нели си му зборел на дечко ми дека не сум доволно добра.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Тој ги збореше тие што се молчат, ги молчеше тие што се зборат.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
И пак не можев да откријам чиј глас слушам. Прашав со кого зборам.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Откако се знам, а еве преку шеесет ги имам, само тоа се збори и до ден денешен никому ништо.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Доаѓаш те гледам за едно простување, за еден непребол да ги измиеш образите од солените рекички со јазикот да ја згасиш врелоста на моите усни доаѓаш да бидеме еден сон и едно утро но посреќно од денес да бидеме едно срце, да збориме со една уста...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Сега со мајка ми зборам десет пути поише отколку кога живеев у Скопје.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Затоа сеа кога ги видоа во анот потковичаните и над сите нив извишен Лазора, и едните и другите, и дружината Хаџи Ташкува и Арнаутите, прв Хаџи Ташку, навалија на Лазора да се согласи да се збори со Иса.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Овој не слуша што му зборам. Си прави друг муабет.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Носталгија не постои. Со гаранција. Измислена е од Егејците, за да имаат за што да им зборат на внуците.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
13. КОЈ ШТО НЕ ЗНАЕ ДА МОЛЧИ, НЕ ЗНАЕ И ДА ЗБОРИ - затоа и зборливите молчат сѐ додека спијат, сѐ што слушнале преку ноќ, молчејќи до зори, преку ден го кажуваат, зошто и да го кријат...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Тоа е дијалект што све мање се збори, полека изумира и го снемува од скопските улици.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Ти остана детенце, утеха една во жалост, бујно ко фиданка в гора, За подвигот татков со восхит ти, иако мало, сакаше јас да ти зборам.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
