зине (св.)
Си зборува, баботи, што се вели, само зината ја држи устата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Црна земјо штура земјо зошто си се отворила како ламја си зинала Кого земјо ти се готвиш да го лапнеш да го голтнеш?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Шишман зина во него со подотворена уста и чу: - Јас одам кај командирот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ќе се молат и ќе колнат со исто зинување на устите. Ќе се кинат жените со војниците и само ќе дробат со очите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Славејот го препознавам уште пред да ја зине устата да запее.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Црна земјо штура земјо зошто си се отворила како ламја си зинала Попусто песната се напрегала и самата да се крене високо.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ќе ги вртат очите жените и ќе ги отвораат устите, како клунчиња од пилиња што зинуваат за јадење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И зина некоја дупка да се отвора пред мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од чудо бунарите зинале и друмовите на пат заминале.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Од сите страни зинаа ламји за да пуштаат оган.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
2. Врз папокот времето си седнало
За дома да си дојде ожеднало
Ни првата година не мина
во резето на душата болест зина,
уште спомените топли ми беа
животот облече страдална дреа.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Високата влезна врата веќе беше убаво зината.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Одвај малку покриено со пердувчиња, тоа сето трепереше и беспомошно зинуваше цивкајќи премалено.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Едно време Витомир толку многу зина што сето јајце му се загуби во устата. За малку одново да се задави.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Но тоа одново зинува да плаче.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Скриената стапица широко зина сред улицата.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ако зинат да зборуваат или да се проѕеваат, вели, јазикот им бега и надвор им испаѓа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Улицата под него зина понорно и го присили да се придржи за венецот од покривот и полунаведнат се приближи до железната конструкција на големата светлосна реклама - неколку бесмислено испреплетени железни штангли што придржуваа еден круг со вкрстени букви на реклама за аспирин, распната без потреба преку небото, некогаш одамна поставена и заборавена.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
За чудо кога стасаа до дното, наеднаш стана светло и двајцата бегалци зинаа од чудо: на неколку чекори од нив, сред мрежа од трева и други подводни растенија, стоеше едно големо чудовиште.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Ја зинува устата и ја позема цуцлата, прета со рачињата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
