зифт (м.)
Ја немаше бојата на ѕивт темната ноќ, или барем така него му се причинуваше. Таа е предалеку од неговиот видокруг.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Зифт лелеавата црна коса ѝ се спушташе до појасот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Онаа топлина која некогаш беше само за една девојка со зифт црна коса.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И тој е заколнат, ми вели Оливера, ѝ свети долгунестото лице меѓу пуштената коса, црна како ѕивт.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
ТЕОДОС: Арно да ги истриеш со кадифе, да светнат како зифт!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Висок, тенок, ѕифт црн, со бело чело, со позлатени узди и седло и пресно поткован.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Црна треба. Зифт. Жива. Перната. Вади од торбата жива црна кокошка. Ваква!
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
На враќање Рада не се врати на последното седиште, туку седна на испразнетото место кое зад себе го остави младиот господин, кој пред неколку мига седеше до младата дама со зифт црните коси.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
До него, со како зифт црни коси седеше млада дама.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
