зори несв.
зора ж.

зори (несв.)

И петли в село пеат и зората се зори - над карпа в крв се мие и темнината пие силно светнал ден!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
И петли в село пеат и зората се зори - над карпа в крв се мие и темнината пие силно светнал ден!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Се зореше веќе, а ламбите таму уште светеа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Се потат чиниите, се зори месото, се меша мирис со мирис.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зора се зори - петлите скоро ќе в село пропеат!“
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Нешто топло и мило му се разлеа во душата и тој се сети на песната: „Зора зори, ден се бели“.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Пилиња пеат – во китна гора, и орач рано – на нива ора,- се зори зора ...
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Рано е утро, - зора се зори, на исток небо ко оган гори, - зора се зори ...
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
На таванот, по ѕидовите, на подот, олкави пешници. Изнесени да се зорат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)