извади (св.)
Нѐ извадоа да нѐ стројат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И, вистина, нѐ извадоа втора класа луѓе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Извадив пари и им дадов на луѓето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пубертетлијата извади цигара и ја запали.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Не можеш секому и секаде да извадиш грклен. А имав таков порив.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
- За секој случај, ти остави ми го тоа што си го извадил, па ќе видиме моиве мечиња ќе остават ли нешто за другите.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Машината веднаш ја стави кутијата цигари на послужавникот, заедно со кибритот, тој ја скина црвената лента од целофанот на горниот дел, го отвори едниот ќош од опаковката и извади една цигара.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Тој ден селаните молчат чекајќи кај трите даба пред село печалбарите што се враќаат да ги извадат пиштолите и секој да фрли по куршум.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Еве сега ќе видиш...сепак го разврза тоа мало нешто, извади од џебот на елекот малку црн леб, го кршеше лебот на мали парченца, па со макање во нането, касна колку еден – два залака.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ја извади главата од под сенката на дрвото и почна да се ѕвери по мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ковчегот го извадија и го положија на едно чисто плато од десната страна на браната.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Ја извадив некако од креветчето и влечејќи ја под мишка трчав со неа пак по скалите.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Дојдовме до Неготино и еден офицер извади список на Турци што треба да се иселат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тој го извади од пазувите својот кавал и му го мушна бргу во раката...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тој извади од џеб два камена изврзани со коноп и со шарена минерска врвка.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Извади од под сламарицата темнозелено шише и ми го подаде со трепетлива рака.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ја извади желката и со прстот милозливо ја заскокотка по вратот и нозете.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ги извадија од пазувите белите шамии приготвени уште откако се решија да бегаат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Потоа извади некакво шамивче и си ја избриша потта од збрчканото лице.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Најмногу му се допаѓаше тресената риба од која беа извадени сите коски.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
