извонредно (прил.)
И двата лика се извонредно и суптилно извајани.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Таму ги моташе своите цигари од кафеава хартија, читаше од здодевната книжевност достапна на ранчот и си додаваше импровизации на песните од репертоарот кои ги пееше извонредно експертски на гитарата.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Изворите на чинговата стилистика се наоѓани, главно, во тие два домена, во фолклорот и во говорниот јазик, меѓутоа филтерот кој ги прочистува тие две структури е извонредно многу ригорозен.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Лајпциг се гордее со Томасовата црква. Таа не служи само за богослужба, туку и за концерти, зашто е извонредно акустична и располага со две оргули.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Трагајќи по сопствениот идентитет, тие ќе дојдат до извонредно актуелни сознанија дека јаничарството, како вид на одродување, и денес воопшто не е мртво.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Колку да е тоа грдо за селото, мене тоа, за мојата работа, ми се гледа извонредно погодно. ***
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Драмските дела, расказите и песните се извонредно погодни да станеме непронајдиви.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Од друга страна, можеме да констатираме дека и руските раскажувачи, пред советскиот период, уште од Гогољ, извонредно многу се надоврзуваа на народното творештво и на одделните нивои говорна традиција.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Затоа големата хала на електрониката беше извонредно интересна, каде што Англичаните предизвикаа атракција со својата телевизија во боја.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Рада со извонредно изострен и пребирачки поглед за миг ги фокусираше лицата во присутната публика.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И извонредно добро ја сфатив потребата дека при донесување на важните животни одлуки не учествува само срцето, туку разумот и прагматичниот дух.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Теофил Готје прилично интроспективно и самоаналитички ги објаснува и прецизира своите халуцинации и синестетички искуства: „Мојот слух извонредно се разви: Слушав звук на боја: зелени, црвени, сини и жолти тонови доаѓаа во таласи кои јасно се разликуваа”.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Франција, со голема возбуда и со восхит го откри Луан Старова, исклучителниот романсиер, тешко сведлив на рангирања но, сепак, извонредно ситуиран во балканскиот свет успевајќи, низ својата поетска визија, да ни предочи силни искуства.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Беше извонредно убедлив и им влијаеше на своите соговорници...“
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Орце „беше роден за водач, имаше еластично-заповеден дух“ и бил извонредно строг кон најмалите отклонувања или грешки на своите другари, дури кога тие биле направени несвесно или случајно.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Пресекот на телевизиските производи се движи од извонредно реалистички, што снимателите ги создаваат целиот свој живот, до наједноставните наменско изрежирани забавни емисии, што се проткаени со вештачка искреност и карикирана стварност.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Тоа беше голема глупост; прво, затоа што ние бевме извонредно подготвени за работење на височина; а згора на тоа, дури и во случај на вртоглавица, не можеше да дојде до катастрофа, зашто секој од нас беше врзан со цврст кожен ремен кој, со јаже, беше прицврстен за костурот на градбата. Двесте и педесет, двесте и осумдесет, триста метри.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Зависно од определбите кои не се лоцирани само во литературната свест, се доаѓаше низ одделни анализи до сознанија за прозата на Чинго кои беа извонредно силно идејно тензирани, обоени со сите реперкусии на политиколошкиот аспект.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Тој целосно беше внесен во својата дејност, иако сензорните рефлектори и камерите извонредно функционираа во надгледувањето на објектот, како што тоа го правеа на свој начин и луѓето од обезбедувањето на трите стражарски места.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Опната е извонредно нежна, иако со некоја матна проѕирност, така што обликот внатре повеќе го насетувам одошто гледам.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
