издавач (м.)
Тој има информација дека некој голем издавач има намера на целиот национален пазар да воведе нов часопис наменет за поширок круг читатели.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Камилски, кој трагаше по издавач, конечно увиде дека никој не беше заинтересиран да го прифати објавувањето на нивното дело.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Се сетив на писателот и издавач Аднан Дагларбеј, познајник со кого сум се среќавал повеќепати по светските собири.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Макар што беше еден од главните издавачи на сп. „Лоза”, потоа се занимаваше со историјата и археологијата на старото бугарско ханство што ја предизвика и реакцијата на Мисирков.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Најголем дел од тоа време го минав со Марија, новинарите и издавачите.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
132. Хрватот Ватрослав Јагиќ е еден од најголемите слависти воопшто во 19 и 20 век, долгогодишен професор по словенска филологија во Одеса, Берлин, Петербург и Виена, автор на многубројни славистички студии и изданија на стари словенски текстови и основач и издавач на славистичкото списание „Архив за словенска филологија” во Виена, како и на незавршената „Енциклопедија на словенската филологија”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Уште пообемна е неговата општествена дејност: бил секретар на Друштвото на писателите, секретар и претседател на Македонскиот ПЕН центар (сега почесен потпретседателот), основач и претседател на Граѓанскиот комитет за македонско-грчки дијалог и разбирање, основач и претседател на Хелсиншкиот комитет за човекови права на Република Македонија (сега почесен претседател), член на бордот на Транспарентност Македонија, член на писателите при Универзитетот во Ајова, САД, главен уредник на издавачкото друштво „Стерна“.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Господата од Министерството ја фураат истата принципиелност (патем, убиствена спрема сите помали и посиромашни издавачи ко што сме ние), а згора на тоа и тие немаат пари.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Се појави ненадејно и молневито пред француската читателска публика: три од неговите романи излегоа, еден по друг, во издание на угледната издавачка куќа „Фајар” - Времето на козите, Татковите книги и Атеистички музеј.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
- Ќе ти ја печатиме книгата ако донесеш барем 200 килограми хартија - ми вели пријателот, издавач.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Со еден колега, продолжувајќи ја прошетката, се оддалечуваа од излогот на книжарницата на издавачкото претпријатие „Култура“, во центарот на Скопје.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Голем пријател на Албер Ками, делејќи заедничка работна соба во еден период кај издавачот Галимар, ги споделува во неговата медитеранска поетика според која Медитеранот останува негова дефинитивна татковина, како суштински дел од татковината на животот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Кон крајот на педесетите години на гробиштата на Донскиот манастир, кој е во близина на издавачката куќа „Мисла“ и токму наспроти лудницата Соловјев, можеше да се забележи еден необичен маж.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Влегов во една издавачка куќа со книжарски магацини на француските комунисти, која работеше цела ноќ.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тогаш Христов на Колишевски, со помош на авторот на овој текст, даде писмена изјава одобрение до сите македонски издавачи на сите оние места каде што во неговите дела стои „Бугарин“ и „бугарски“ да бидат коригирани изменети во „Македонец“ и „македонски“.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
ТЛ: Даглас Адамс ми кажа дека трите негови книги биле една книга, а издавачот ги поделил на три. И тој направи по милион долари за секоја од нив. И одлични се. Тоа е баш фино.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Покренувач и уредни на книжевната ревија „Македонска книга“ што во 2001 се трансформира во издавачко претпријатие „Стерна“.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Забрането е копирање, умножување и објавување на делови или на целото издание во печатени и електронски медиуми или за друг вид јавна употреба или изведба без согласност на издавачите и на авторите. ИНСТИТУТ ЗА МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК „КРСТЕ МИСИРКОВ“ – СКОПЈЕ ДРУШТВО ЗА ИЗДАВАЧКА ДЕЈНОСТ „КУЛТУРА“ АД – СКОПЈЕ ПРАВОПИС НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК (ВТОРО ИЗДАНИЕ) ПРЕДГОВОР кон второто издание Второто издание на Правописот на македонскиот јазик излегува една година подоцна од исцрпувањето на неговото прво издание, со оглед на малиот тираж, што ни дава право да го сметаме за пробно издание.
„Правопис на македонскиот јазик“
од Институт за македонски јазик „Крсте Мисирков“ – Скопје
(2017)
И кога верував, по одличниот прием на француската критика, особено на романот Времето на козите (чие излегување беше одбележано во централните париски медиуми Фигаро, Монд Дипломатик, Франс-Култур, Ла Кроа, Магазин литерер, Лир и многу други, веќе преведен на неколку европски јазици, номиниран за високи меѓународни награди како најдобар странски роман објавен во Франција за 1997 година, потоа за наградата најдобар европски роман Жан Моне и други), мојот издавач Фајар неочекувано, и покрај потпишаниот договор за објавување на романот Балкански клуч и согласноста да се објави романот Патот на јагулите, ме извести дека прекинува со објавување на мојата балканска сага.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Актуелни активности како писател: Претседател на Собранието на Друштвото на писателите на Македонија; Уредник во Издавачката куќа „Дијалог“ од Скопје; Главен и одговорен уредник на Македонски книжевен гласник „Синтези“; Член на Уредувачкиот одбор на едицијата „Македонска книжевност 130 тома“, на македонски и англиски јазик и на антологиски избори на македонската литература на седум јазици; Раководител на проектот „Македонски книжевен лексикон“ (од Св. Климент Охридски до денес), Институт за македонска литература; Член на Организациониот одбор на Меѓународната манифестација „Рацинови средби“ во Велес; Бил: Претседател на Советот на Струшките вечери на поезијата (1979); Претседател на Друштвото на писателите на Македонија во два мандата (2000 – 2002) и (2002 – 2004);
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
