изолиран (прид.)
Целта на ова истражување, исто така, е да покаже дека станува збор за процес на намалување на правата, односно дека не се работи за изолирани случаи на намалувања на правата при што доаѓа де до намалување де до зголемување на правата.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Власта олицетворена во чиновништвото се држеше напернато, самоуверено, сосема издвоена, изолирана од другите.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Бланш, изолирана од просторот каде што беа сместени таблите со концентрични кругови, џубоксот, машините за играње со топчиња и автоматот за цигари - можеше да служи оброци по поволна цена и едновремено да води и профитабилен бизнис.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Она што го знам е дека не ни се потребни херои, ниту изолирани ентузијасти, ниту пак лидери.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
И биди спокоен. Ние сме изолирани за нејзиниот електрицитет.“ Зеленото момче престана да штука и да пушта од себе необични мириси на берберница и ефтина кујна.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Уметноста мора да го отфрли славењето на островата на приватност, наизглед изолирани од машинеријата на авторитетот, и мора доброволно да стане шрафче во таа машинерија, слуга на новиот Левиатан кого што го привикува како дух од шише.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Се најдов во едно погрешно време во една со децении затворена и изолирана земја.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Поради својата географска положба, Албанија, макар најчесто изолирана, ќе остане на крстопатот на империите и цивилизациите, пишуваше Татко во прологот на својата Историја.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Како што невестата која, разголена но не и силувана, виси во својот стаклен кафез, додека ергенот под него ја дроби својата чоколада, Дишан е изолиран и сам со својата голема уметност која ја сметаше за не-уметност.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Од таквото „тотално прочистување” не гледам голема корист, бидејќи изолираноста на тие поединци не може да придонесе за размена на жива информација и комуникација во идеи. Маргина 36 125
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Постапката се одвиваше според законските правила пропишани за расветлување на криминални дејствија и ние бевме сосема изолирани.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Да створи еден изолиран свет, префинет и перфектен во својата ограниченост, свет кој подоцна ќе биде ставен во служба на мистификација на системот или третиран како подлога за извесни финансиски манипулации, или пак ќе служи како транспарент на страв, закана и присила?
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ова можеше да означува само едно: да се биде нормален е нешто туѓо, изолирано и оставено да се снаоѓа само, како болест на која не можат да ѝ се најдат симптомите – неизлечива и по сите обиди да се подоздравее, налик на религиозно-осаменичка сооченост со божество кое не ни го потврдува нашето верување.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Гемиџиите биле изолирана група, чие откривање во почетниот период можело да ја прекине нивната динамитна акција.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Госпоѓа Мариела беше изолирана од сите со кои се дружеше и соработуваше Ема, освен соработката, како волонтер, со Машкото друштво „Осамени срца“.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Земјата остана изолирана по железнички пат, дури по многу, многу години од северниот дел ќе се изгради пруга која ќе се поврзе со Југославија преку Црна Гора.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Оваа поврзаност е толку длабока што можеби веќе сега се наоѓаме во првиот стадиум од процесот на социјална колективизација, што со текот на времето во потполност ќе ја надвладее идејата за изолирана индивидуалност.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
