истисне (св.)
Обидот да се влезе низ металната ограда на менталната поставеност ги истисна надежите на Јужнососедството дека ќе допрат, до рајската градина на едноумието на Македонистите...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Ги затвори очите и ги притисна со прстите, обидувајќи се да ја истисне сликата што постојано му се враќаше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се обиде да истисне малку сеќавање од детството што би му кажало дали Лондон отсекогаш бил токму ваков.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Остриот чад од цигарите свиткани од дебело дробен тутун истиснува солзи и тера на кашлање.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Речиси од градите ѝ го истисна воздухот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Сарафов, газејќи ги спогодбите постигнати со задграничните претставници, ги вложил сите сили да го преземе раководството на Револуционерната организација и да ги истисне од нивните позиции и самите задгранични претставници.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Течеа тешките жетви на лето, па тешките вршачки со коњи кои трчаа во круг по снопјето, од каде мораше да се истисне секое зрнце.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Клетви и пцовки се вртат околу црвот на стравот со надеж дека ќе може да го завие или истисне од себе за да направи пат да се појави тој непрокопсаник, нејзиниот Костадин.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Верзијата што беше во употреба во 1984 и што беше систематизирана во Деветтото и Десеттото издание на Новоговорниот речник, беше само привремена и содржеше многу одвишни зборови и архаични конструкции што подоцна требаше да бидат истиснати.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Цветна разиграна река жуборливо потече кон Плоштадот Македонија, предводена од горните јавачи на коњичкиот клуб „Илинден“ - вистинска атракција: овие грациозни животни, тотално истиснати од моторизацијата, елегантно се движеа низ урбаниот простор, низ улицата Македонија, а негуваните тела и гриви светкаа на пладневното сонце.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Потоа ги отвори и прозорците на другите одаи во куќата и на сите простории; ги отвори и долапите, и шкафчињата, и ковчезите, и ношвите и сѐ што можеше да се отвори во куќата - за да се истисне отсекаде воздухот што го дишел Илко, сѐ да се испроветрее.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Земјанката се наполни чад. Од очи истиснува солзи, гребе во грлото.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
За шиењето Петрович зеде дванаесет рубли – никако не можеше помалку: сѐ беше шиено апсолутно со свилен конец, со ситен двоен шев и по секој шев Петрович потоа минуваше со сопствените заби, истиснувајќи на тој начин разни шари.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Се изжалува и се издавува во себе изговорливото свирење; завива кавалот, се потсмирува и заличува на шумолење на зрело пченично класје, се разбранува како немирен лет на сокол, се шири, ту паѓа, ту се подига, разбранува, согорува, истиснува солзи и незапирливо тече, лета кон домашните прагови, кон кратките љубовни мигови, топлите и незаборавни скришни бакнежи.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Заборавот ја подјадуваше меморијата на раните дипломатски години, но не можеше да ја истисне од свеста...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Токму тие го истиснуваат надвор од системот на вообичаените размислувања и претпоставки.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Повреденоста во мене ќе го истисне, ќе го отфрли, ќе барам здраво место, тврдо тло, на кое ќе треба да ставам нозе и да застанам.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
За миг во црквата се смрачи. Остриот чад истиснува солзи.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Ја следам таа сува гранка како се измачува од мозолчето на кората од тврдоста нејна да го истисне цутот.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Гледај ги капките што ги истиснувам во воздухот, говорам.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
