клупа (ж.)
Глувченцето залазе исплашено по клупата, задушка ѓаволесто со носето по трошките и се обиде да рипне преку работ на клупата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Можеше со кошници да собереш камења по клупите.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Клупите беа раздробени и испреметкани по ќошињата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Есента доаѓа рамнодушна и дури некако скептична во кругот на самотата што го носи Се постелува преопрезна зад грмушките на видот и чека како итро демнење И не е само тажна метаморфоза на лисјето и подмолен пристан на испокинатите магли што висат од рамената на студот Туку е клопче од многу излитени носии и сива клупа од постојани медитации при кои долго се молчи
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Во осумнаесетата година ја спушти слушалката и се исправи од клупа со матурантска диплома в џеб.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Седнавме на една клупа покрај оградата и ги гледавме децата кои си играа на лулашките.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Оваа латинска изрека ми остана во сеќавање уште од гимназиските клупи.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Пред колибата, на долгиот трупец што служеше како клупа, седеа гостите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Под врбата имаше само една клупа и долга маса на која постојано беа распослани неколку дневни весници и на нив положени очила и пепелница, најверојатно за да не ги одвее ветрот.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Учителката врвеше од клупа до клупа и ги разгледуваше цртежите.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Крсте го испушти надесно моливот, се наведе небаре да си го земе, ја подаде левата рака под клупата, го залепи левиот образ на самата штица и очите сами се вперија право во неа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Внатре по клупите и наземи лежеше багажот нафрлен без ред.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Не траеше долго седењето кај кумот на клупите покриени со ткаени килими и масите со бел како снег штиркан дамаст.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
- Ајде, душо, повели,- го поведе учителот кон празната клупа.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
По клупата околу ѕидот проструи одвај забележливо раздвижување.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Дождот сѐ повеќе се засилува, но Богдан не станува од клупата под борот, пробивајќи се низ короната му паѓаат јадри капки на главата и плеќите, му ги пробиваат алиштата и му ја влажнат кожата ширејќи му благи трпки по телото.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Место да мирува како другите новаци, тој сѐ некако се врти, се чеша, ги врзува ремењето на опанците или врвците на чорапите, го крева нарочно отпуштениот кондил и сѐ главата ја криви накај клупата во која седи девојчето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Имаше и клупа на која ги врежав моето и нејзиното име, но повеќе ја нема.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Со врвот од моливот длабеше дупки во дрвото од клупата и нервозно грицкаше праменче од косата.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Покрај оградата имаме една закржлавена дудинка; си поседувам таму на клупата под нејзината скржава сенка.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
