компромис (м.)
И во секојдневниот живот, состојбите на будност и конвенционално чиста свест се несомнено неопходни поради голото преживување во светот на бројни опасности коишто мораме да ги совладаме, да правиме со нив компромис или да ги заобиколиме.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Тешко можеше да се дојде до историски компромис меѓу Израелците и Палестинците.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Националното обединување на Македонците може да стане само со компромис помеѓу нив, а не со капитулирање на едните пред другите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тоа беше резултат на еден компромис помеѓу првите и вторите, компромис погоден и за едните и за другите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А кој компромис и е новото национално македонско течење.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Уиграните настапи на нашите литературни воајери се немилосрдни и сурови: со националната вистина нема компромис или ценкање.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
И покрај мојата наклонетост кон мирни разврски и безболни компромиси, чувствував дека треба нешто да преземам.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ненадејно мислата му се насочи кон можноста за сожалување, компромис и проштевање, или кон било кој друг сожалителен нагон.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Тој оди до крај, храбро и без вошливи компромиси.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Она што возбудуваше во целата таа работа (а јас подоцна го најдов во една француска книга на еден познат антрополог, што ја купив во Париз, при едно гостување на циркусот), е што партијата на Луција нѐ врати назад, на едно порано еволутивно општествено скалило: во добата на примитивните, со транс и еуфорија опседнати општества, таканаречени дар-мар општества, каде основни форми на општествената комуникација се маската и трансот; пред тоа живеевме во таканаречено општество со книговодство, во кои мимикријата, маскирањето и занесот исчезнуваат (затоа комунизмот беше помалку жив, одвратно немагичен и црно-бел по однос на општеството што го градеше партијата на Луција) и се повлекуваат пред компромисот меѓу наследството и способноста, кои се два основни фактора што ја определуваат иднината на единката во тие општества.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Историскиот компромис, и покрај сите ветувања, никогаш не се оствари, ниту по воениот судир од октомври 1973 година, кога во декември истата година во Женева се одржа мировната конференција која можеше да му даде легитимитет на историскиот компромис.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Ова полифоно пеење на немирењето и компромисот, никогаш до крај разгатнато, никогаш довршено, останато живо со своите пораки, еден ден некој од потомците судбоносно да го протолкува.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Од една страна, тој период наивно се глорифицира и митологизира, додека од друга страна со бирократска педантерија се набројуваат злоупотребите, компромисите и неуспесите од тоа време со цел да нѐ потсетат дека таа величествена заблуда не смее да се повтори.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Бидејќи јадењето во куќата на Адам обично е компромис од наследени вкусови, ручекот, како и појадокот, е стриктно од новиот свет - сендвичи со хамбургер, сирење, шунка или јајца, повремено, во понеделниците или по празниците, сендвичи со печено месо од пиле или мисирка и, се разбира секогаш откршено парче пита или колач, и овошје - јаболко, круша, а понекогаш можеби и банана.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Имаше и други моменти, кога беше решен да не признае, кога секој збор мораше да му биде изнудуван меѓу два лелека од болка, а постоеја моменти и кога немоќно се обидуваше да прави компромиси, велејќи си: „ Ќе признаам, ама сѐ уште не.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Тој одбегнува компромиси. Ова ми го рече и сопругот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
По пат на компромис, нерегуларностите му даваа на тоа лице провокативност и егзотична магија.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Смислуваше некаков компромис, за кој си признаваше дека ќе е малограѓански, со кој синот би ставил в џеб диплома од некој факултет, а сепак би си го задржал како хоби својот мерак по џезот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Политичката креација за уметникот е дејност оптоварена со компромиси, лажни ветувања, лажно прикажување на фактите, сомнително делување на план на моралот, лажно претставување на себе си, лажно претставување на опонентите, отсуство на себеиспитување, отсуство на испитување на светот, недостаток на философичност, отсуство на метафизичко промислување, сѐ заедно една голема индивидуална и колективна егоцентричност.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Кое поради вкусот, кое заради компромисот, пиеја еспресо зашто им беше смачено да се зезаат со грчката загатка дали кафето е турско или грчко.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
