копка (несв.)
Не можам да разберам зошто судбоносна, тоа ме копка, можеби подоцна ќе се покаже зошто.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И него сега почна да го копка црвецот на сомневањето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Беше си се замислил за сето што го преживеа последниве денови, а во душата го копкаше мисла за својата грешка што го застави да избега од домот.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Во главата веќе го копкаше нова ѓаволија.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Крај трупот Кузманов со тага коњот 'ржи; и уште беше тој во крв; ја копка земјата и лад со гривата му држи на стопанот и другар прв.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
А кога беше слободен, те копкаше во суштина истото прашање.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не знам што повеќе ме погоди во исправката: фактот што стариот грешник станал грешно место или прашањето што се уште ме копка - за кој среќник скопскиот саем таа вечер беше бил вистинското место?
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Уште кога Татко ви рече дека најсигурни ќе бидеме во подрумот, мене започна нешто да ме копка, првин во срцето, потем во душата.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Некои од нас сонуваат
необични животни
со гриви возвратени околу вратот
со набрекнати и за кас спремни бедра
како млади гиздави девојчиња
со копита за долги копкања
суштества што ’ржат и се пенат
од милост што се топат
суштества на јаве невидени
невјавнати, на лов неоднесени
би рекол и незауздани, неоседлани
неразждребени
а не знам од каде ми навираат зборовиве
непознати како животните
и бистрооки.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Само мислата со којашто се упатува,
со дигнат прст вперен
кон мене, во беседи заведена
ја копка сѐ повеќе и ја нагризува.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
„Опа!” копкајќи со прстот таа повторно однекаде ја врати играчката и го намота конопот околу неа.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Многу ми се сакаше, речиси нешто ме копкаше, некому да кажам што сонови сонувам, ама не решив, пред стрика Бориза ќе испаднев религиозен и суеверен, а тоа најстрого го имаше забрането Партијата, и стрико Борис за такви работи, религии и суеверија, не проштаваше.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Рана е тоа, жестока и парлива рана и тој ја копкаше, зашто сакаше да страда и да ја помати свеста во болката на страдањето.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Прво ликовните експерти, со своите вперени погледи како телескопи и со долгите нокти на малите прсти остри како пинцети, почнаа да копкаат по слоевите бои и да пронаоѓаат по нешто на неговите платна: те однос на светлина и темнина ваква, те однос на бои ваков, а не таков, те потег од оној сликар, те композиција од овој, нанос не од четка туку од шпахла, па дури и елементи што не спаѓаат во сликарски бои ами во столарски отпадоци.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
И пак непрестајно ме копка прашањето – имало тука или немало православна црква?...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Да одам - да не одам. Море ќе одам, си велам, ме копка писмово.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го копкаше сега да е дома, да седне на својата работна маса, да го стави пред себе блокот и да се чуди што ќе прави.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Но нешто ќе се случи, жално коментираше Чанга и мислеше да го остави читањето, меѓутоа, судбината на козлето силно го копкаше.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И мелодијата појасно и посилно трепереше во мрачнината и го копкаше тажното чувство во него, разбудуваше и растопуваше некоја болка.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Мелодијата ја копкаше и разбудваше неговата неповерливост, сомневање и болка. Се ослободуваа затлачените сеќавања за Ана.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
