кошулка (ж.)
И некоја влажна кошулка почна да му се слекува преку белките.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Му ја соблече кошулката, му го потсече папочето и му го подврза со конче.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Лето. Сонцето застанато над црквата, Мајка му везе кошулка со распејани цветчиња, Тоа мавта со голите рачиња,се смешка, Гледа во сонот: две светулки го водат за раце и на бело ждребе го качуваат.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Оди ти, Доцо, дупи си прстите цело зимо, а Бојанка ќе ѝ навре утре готова алова кошулка и ќе си и облече дечињата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ѕидниот часовник – предел во кој да ги откриеш тајните лузни на душата; песокта што ги покрива невратените; првата насмевка што се раѓа во крошните; полноќната птица што избега од библијата; прекрасните дождови што патуваат од праискони и чекаат пред портите на пролетта; пеперутките што во својот лет го пишуваат името на мојата татковина; `рѓосаниот меч на воинот; исчезнувањето на зборот; тревата весела како детенце пред да му облечеш кошулка по бањање; ноќта во која исчезнаа светулките и се скрија меѓу цветовите на сината вазна; бесконечните надоаѓања на болката и на огнот,
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
За сѐ беше рано; освен да се наврат кратките панталони, да се наметне летната кошулка, да се нагазнат парталавите патики и да се даде на машко одење, не пешачење не како шетање туку брзање како доцнење, додека не му потече пот од првиот прешлен на вратот до последниот прешлен на опашот и додека шаторите не се разврчат и не развреват како нагазнати мравјалници.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Бил кимна со големата глава во правец на кулата со екранот, која сега личеше на гранитна шахта, но која всушност беше дрвена рамка потпрена на масивна основа од ѕидана конструкција, бочно обложена со танка цементна кошулка.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Еднаш, сигурно имав преку седумнаесет години години, а таа имаше петнаест, си купила костум класичен, чевли, кошулка спроти костумот и сѐ друго што ѝ требаше.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Ете, јас су брго дојдена од Солун. Немам ни кошулка, ни саѓиика. Co виа ѓупцките дали ќе ме сајдиса. He су работила побрго, кој знае дали ќе може да му а гледам куќата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
