кукавичлук (м.)
Ако си изнуркал од длабока вода, не е кукавичлак да ги наполниш градите со воздух.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тоа нема врска со храброста и кукавичлакот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ако паѓаш високо, не е кукавичлак да се фатиш за јажето што виси.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ќе го наречат чин на кукавичлук.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Милан го осудуваше Јована за предавство, овој Милана за кукавичлак што избега во Бугарија и го остави него на цедило, и на крајот на краиштата и Милан виде дека Јован си имал право донекаде што се предал, бидејќи друга глава немало во торбата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Двете кучиња заедно никогаш нема да покажат таков кукавичлак.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Вашиот кукавичлак ми се гади. Рацете горе!
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
И не ли е нашето превидување на таа промена само придружна појава на истиот оној машки кукавичлак што и нѐ донесе во оваа кал и понатаму затрупувајќи нѐ во неа?
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Скот: Себеси да си дозволиме раскош на кукавичлакот.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Да се лажеме самите себе си, каква небулоза, каков кукавичлак!
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Јас и сега со сигурност не можам да тврдам кој беше тој црвец што толку многу ги подјаде детските срца, - гладот ли, стравот ли, казните ли, секојдневните понижувања, студот ли, можеби оценката за карактеристика, можеби стројот и тој проклет ѕид, а можеби сѐ заедно, но од сето тоа едно беше јасно како ден, - потскажувањето, кукавичлакот и злобата почнаа да цутат во домот како ран компир.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Па тоа се слуги на кукавичлукот, издаици, неверници.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Сите имаат имиња како од некаква криминалистичка оперета, или филмски прекари (Рафал, Џони, Браво, Скот...), го премолчуваат својот идентитет, чекорат по облаци, благо, речиси нежно се лизгаат кон смртта и на крајот себе си го дозволуваат луксузот на кукавичлакот за конечно да фрлат сенка на својот „имиџ“.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
По „интелектуалните кулоари“ доминираат глупоста, јаловоста, анахронизмот, шовинизмот, кукавичлакот, лицемерието, перфидните подместувања...
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Јас се срамев од сопствениот кикавичлак.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
