лапне (св.)
Девојки млади со пастуви стари љубовта тука се купува со пари на лудиот камен спремни да стапнат ја губат и честа за станче да лапнат
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Црна земјо штура земјо зошто си се отворила како ламја си зинала Кого земјо ти се готвиш да го лапнеш да го голтнеш?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Чул дедо дека сум дошла и ете го со прелапнати вилици.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кого земјо ти се готвиш да го лапнеш да го голтнеш...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И тогаш за малку и јас ќе ја лапнев земјата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само напати ќе им светнат рамената и слабините, колковите и мевот со прелапнати тутки влакна меѓу ципите...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кој беше мудар лапна два стана другите вредно работеа на брана фативме дијабет од премногу мед за млеко се чекаше со саати в ред
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Си ги бришеме празните дојки и мевови, прелапнати како по породување.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јадицата на мушичката беше лична како цурајка со окце - тамам да зинеш и да ја лапнеш.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Му дофрлив парче леб со путер, останато од вечерата. Го лапна без да трепне.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Во таа уметност, на стари ноти, во познати тоналитети, наместо за прекуморско писмо од љубената, се пее за мобилен телефон; наместо за параходот што заминува, се пее за семафорот што го разделил љубовниот пар, оти таа минала на зелено, а тој морал да сопре на црвено; се пишуваат дебилни романи во кои една иста жена, Македонка, трипати ја силуваат, за петнаесет минути, еден по друг, српски, грчки и бугарски капетан, па со тоа се изразува трагизмот на македонската жена и на македонската нација поделена меѓу три аждери што сакаат да ја лапнат (притоа, овој раскошен дебил од писател не ни помислил дека на жената можеби ѝ е убаво со тројца, особено што сите тројца едвај издржале петнаесет минути, што за здрав маж е одвај десетина од сексуалната игра (овде намерно го натценував траењето на сексуалната игра, за да ја пленам Луција; очигледно, уште ми значеше, и покрај сѐ што ми стори).
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Јас си ги стискам забите, ги превртувам очите, си ја прелапнувам устата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ако забележеше некој момчак работник или подостарен маж како зее во големата цицка на мајка му, за миг ја оставаше големата брадавица и грмнуваше неговиот глас како на возрасен Пуљ си п'тот, пичка ти мајчина, оти!... и пак ја лапнуваше брадавицата и не ја оставаше додека не го исмукаше целото млеко од боската. Понекогаш поминуваше и на другата.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Јас се исплашив дека ќе се сврти да ми ја лапне ногата или нешто да ми направи.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Ама оттогаш комитите- комити ли беа, арамии ли беа - очиве не ми ги видоа. Како да потонаа, да ги лапна земјата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Правам сопни се, и лапни го снегот, наполни ја устата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И кога се случуваше да застанеме за да се создаде колоната, тогаш го галев, му велев браво, стари, издржа и продолжи да издржуваш, немој да откажеш на нерамниот пат, фаќај ја кривината, лапни ја угорнината.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Зелената змиулеста река како да сакаше да се жртвува, брзајќи да биде лапната од секогаш алчниот и гладен Дунав.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Стариот скопјанец кој станал член на комунистичката партија и за Титово време лапнал муфте стан, а шупата ја продал на градежен инвеститор па воедно лапнуе уште 3 стана за возврат кои денес ги издава под кирија на провинцијалските студенти.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Како не излезе некој волк, ќе си велам, да ја лапне, да ја скине, и, сосе неа, да избега.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
