накрене (св.)
Под неа јато ситни рипчиња се накрева и ја штипка по вратот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Која како ќе стане и ќе се накрене да ми врати.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само да го накреваат гласот и да се подземаат со него.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе тивнат малку болките и пак ќе се накренат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Нешто од тој вик се накрева и во мене, ама не ми даваат да го пуштам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Жените го накреваат шишето и се наткажуваат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се напи вода, иако не му се пиеше и кога ја накрена лејката, му падна в очи големата плоча над кладенец.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Дедо се накренал да го удри, а татко го фатил за рака деда.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми се накрева некој ветер во душникот и праши дали праши, корне нагоре.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јајцата ги пијат живи; ќе ги дупнат со игла и ќе ги накренат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ги накрева градите и со нив ги пречекува солзите, си ги збира.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го накреваат 'рбетот, го кострешат влакното и само ги шират убавите очи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се накрева и подот кон таванот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А јас, само што ќе го спомнат и ќе ми се накрене душата, ќе ми се збурбати.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми се накрева некоја завист и потреба за омраза, за одмазда.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од водата се накрева издишка, ти свири на уши, сол и јод ти лепи на устите, мене уште со прво ме потера на повраќање, сета сум ко ошумоглавена, воздухот ми станува плиток, не можам да го досегнам, не ми втасува дишењето,
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нешто му се накрева оздола, откај петиците и го кине во градите, во грлото.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И некој силен пламен ми се накрена. Ми го забра, ми го забради лицето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А над селото само се накреваше, само се понакреваше и само се припонакреваше темницата. 261
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се задаваат вака оздола, се накреваат од којзнае каде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
