насамо (прил.)
Ќе си најде мана пред децата дека дошол компири да купи за дома, а насамо ќе се посоветува со стариот пријател и ќе го моли за помош.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Невестата и зетот бакнуваа рака, гувееја, тураа ракија и вино, та дури и заиграа колку за адет и најпосле дојде саатот да останат и тие насамо. Со благослов од попот невестата си влезе во земникот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И, згора на тоа, ми иде и да се покријам преку глава и, така насамо, одново да се гледаме со смртта која честопати ми стоеше понаблиску од животот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не сакам со лошите мисли да го оставам насамо. И настрана.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Од останување насамо и од темница се плашеа како вампирот од први петли, зашто веќе им го имаа стравот на комитите кои и судеа и правда делеа.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
А планот му е: уште малку да останеме насамо.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Хоризонтот да го надгледува
низ лажно темниот процеп, насамо.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Не го испуштам од видното поле, што се вели, не го оставам насамо.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Седиме вака насамо: пушиме и пиеме кафе, си потпуштаме каделки чад над главите, а таа само потпрашува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мајчина душичка
- упатство за чај –
Се пие вудве или насамо
но не претерано често
се зоврива, по правило покриен
во земјени, бронзени или керамички
садови, дома
во таа топла и задимена чајџилница
на прекипнувањето:
преку, отаде, и пред тоа, и потоа;
потпивнувај, загревај се
додека е жежок
додека си желна
шмркај, шмукај (наши сме)
напари се
задржи го колку што можеш подолго
в уста, шлапкај со јазикот
миризливоста, сладоста
и краснописот на длапката
да ги сети-ш;
дотурај пополека, измешај го со лажичката
желба за чај – жалба за младост
секоја планина – своја падина
потсркнувај
чај – Бах
чај – Жар
чајни печива
мед и путер;
чајот не се пие од-нога
пиј кроце, голтка по голтка
г’тка по г’тка
меѓу редови.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Сега секој сам и насамо, што се вели, секој во своја самица.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Остана Мартин насамо со татка си и намуртено молчи.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ги залага децата од стрика му и помалите братчиња и сестричиња со по некое и друго симитче, шеќерче, си повечераа и се наредија во кошарчето како секоја вечер, само оваа вечер Ката си посла во ќералчето и Толе пак проведе една брачна ноќ со неа насамо.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но големите деца веќе не го слушаат и го буткаат да ги остави насамо.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Ај да ве оставам малце насамо, да си ги искажете маките, ама само малце, и чесно!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Туку ела да ти кажам нешто пријателски, насамо.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Затоа кадијата ја викна насамо најмладата своја кадана Мигар и ѝ нареди: – Новата твоја посестрима што ја доби од Мариово уште се тегави; нејќе да се потурчи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Стрико му многу пати доаѓаше во Скопје, по цели ноќи остануваа насамо со татко му, ама Атанас и мајка му никогаш не дознаа колкаво долго било писусчето.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Сигурно требаше да си кажат нешто насамо, па не можеа од нас.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Во секој случај, имаше изглед на човек со кој може да се разговара, доколку на некој начин се измами телекранот и се начека насамо.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
