невестински (прид.)
Мајка ѝ преплашена, ги остави жените и децата во одајата и бргу отиде отаде кај своите невестински ковчези.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тоа е позната стара работа превркнам — препукнам прегач — особена унечка со телови прегос — денот после венчањето кога се пие блага ракија предотина — прежда преѕалувам — претерувам во нешто пресек —ѓутуре (спаилакот се зема ѓутуре без да се бројат снопјето) прид — пари за невестата без кои во Мариово не ја даваат родителите девојката прикрепник — мажот ми (мојот прикрепник) принова — новородено дете припрто — кусо време проведи ме (од кучката) — одбрани ме провирач — камен со дупка преку која се провираат болни и бездетни жени проводија — подарок во пари на невеста и мало дете пролетнина — пролетни посеви промрткам — не се согласувам, си пишманам проскомидија — дел од црквената литургија прочврча (сланината) — се испржи пцалт — црквен пеач пувка — врста печурка, габа која е мека и пувка кога ќе ја стегнеш со прстите пупулче — младо девојче, пупуљак пупурник — кржлаво дете, рахитично пурде — име на машко дете дури да го крстат пуст — ничии, без стопан.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И главата со руменото лице, како аловиот вез на нејзината невестинска кошула, се наведна да му бакне рака.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ми дошла облечена во руво невестинско и ме моли да ја спасувам...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
А ако имаат, како ли ќе го поведат орото невестинско со една нога или без нозе, како ќе ја развеат шамијата на оро без рака? Како ли?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Апостолките на нашиот татко во кој се појавил на свечениот чин, што мене ме одушеви уште првиот момент кога го дознав тој ненамерен гест и белиот невестински фустан што Ласа никогаш не го облече.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Се прибра малку Невена, си ја потсобра душата, ја отвори каселата, ја облече невестинската руба, си ги облече невестинските чевличиња, си го стави невестинското венче, си го подзасолни тажното лице со велот, си ги затвори очите, ја свитка прозрачната става, прилегна до ковчегот со даровите и веќе не се крена.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Во саботата едниот девер кани од кај зетот, братот или братучед кани од кај невестата, а другиот девер оди во планината по бршлен, од кое се прави зелениот невестински венец.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Чекаше. Секоја саботна вечер, таа го отвораше невестинскиот ковчег, ги вадеше, ги ветреење и редеше невестинските шејови: првин својата невестинска руба, сета со чипки и тантели, белата невестинска шапка венче со прозрачен долг вел, белите чевличиња со срмени копчиња.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Излегува од зад трнот магарешки,пред ровот, еве вака, колку дваесетина чекори од мене. Ја гледам,се облекла во невестинска облека.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тоа беа офанзиви над народната војска, над жени и деца, над старци, над куќи и кошари, над добиток, офанзиви над момински и невестински ковчези. Заедно со војската која што отстапуеше од селата во планините бранејќи ја секоја попалена куќа и плевна - се точеа колони од испиени, но непокорни лица.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Таму, во дното на собичката, стоеше нејзиниот невестински ковчег.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Најпосле се притаи во малата одаја, го отвори невестинскиот ковчег и од него, со ред ги извади и раздипли шамијата и кавракот, мантата и полката, долникот, бојот и пешкирот, скуталото и некои други везении и ткаенини.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Можеби ја крепеше само надежта дека ќе ја дочека својата љубов, својот невестински копнеж, кралскиот офицер, во кралска униформа.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
И не пренесувајте глас - црна чума, нека мајките ткаат руби невестински, во ковчези нека збираат приќе, нека месат колачи - покани и дарови за свадби нека токмат и нека диплат пелени и лулки од таван нека симнат...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
„Овој дел од невестинскиот фустан беше од снег“, се правда Виктор пред изненадениот свештеник за својата грда постапка.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Со суво билје легалото да ѝ го постелеме... невестинската кошула да ѝ ја облечеме... лицето смилосано со превез да ѝ го прекриеме...
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Во ковчегот ги здипли и изнареди и деновите, и неделите, и годините и надежта. Убавата невестинска надеж.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Пули туа... Сендуците испокршени, мојте невестински руби изрвани, љуљката о која ми порастее дечките - испокршена и разбојот комати сторен...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тука беше нејзината невестинска кошула, бела како снег, со ситен алов вез, која ѝ стоеше толку убаво кога беше невеста - висока, јадра, црноока и чудно убава Бојана.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
