невообичаен (прид.)
Некој посебен закон против одењето дома по невообичаен пат не постоеше: но тоа беше доволно да се привлече вниманието на Полицијата на мислите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Откако заврши со читањето, се збогуваше и си замина со толкава потиштеност во душата, сосема невообичаена за добронамерник како него.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Беше уште многу рано. Одвај првата виделинка се лепеше за малиот прозорец, кога се крена тој невообичаен, настрвен лаеж на кучињата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Татко замолче. Самиот си забележа дека продолжува со испитувачки тон, невообичаен дотогаш во односите со Мајка.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Колку повеќе џвакав, во устата чувствував сѐ поголема горчина, што предизвика невообичаено лачење на плунка.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
А кога го крстивме, кога попот и другите луѓе се чудеа на неговата невообичаена големина, ти им објаснуваше дека и доктор ти рекол дека такво нешто може понекогаш да се случи кај некои мајки; тоа зависи од мајката, од исхраната, од движењето и времето во кое се раѓа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Јас пиев од виното и чувствував дека имам изградено ситуација во која имам предност, затоа што барав отчет; таа очигледно тешко се снаоѓаше во таква невообичаена ситуација со мене.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Да ја напишев првата телеграма во која јунакот ќе беше анти-херојот, картагинскиот градинар Раиз, ревносниот шифрант Петар Иваз, сигурно ќе ја испратеше шифрирана до Централата, колку и да му се видеше невозможна, невообичена.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Навидум, имаа прво: широките стапала со кои самоуверено го грабаше потчинетиот простор, премногу здравата, волчја отпорност на блескавата насмевка, малите, цврсти гради што во четвртата деценија ѝ стоеја исправени како штотуку распупена девојка, таа мускулеста едрост на целото тело кое на нејзините платна со паганска надмоќ лебдееше над урнатините на згаснатите светилишта, пламените кадрици со по некое седаво влакно, што се извиваа околу лицето како змиолики фалуси – имаше невообичајан „машка“ сила за една пост-симболистичка сликарка.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Во друга околија, исто толку висок градоначалник страдаше од невообичаено голема кила.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
И се случи чудна, невообичаена, глетка: по едниот сокак кон црквата тргна поворката со мртовецот да се закопа, а по другиот тргнаа свадбарите со зетот и невестата да се венчаат.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Гондолата пловеше бавно, така што од невообичаена перспектива можеше да се посматра и запознава градот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ова не можеше со сигурност да се тврди, ама во нашите облеки можеше да се забележат невообичаени делови од зелени, од пепелаво-сини, од црни платна...
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ете, со таквото свое однесување, самата ги удри темелите на невообичаениот почеток на нивната заедничка живеачка.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Го сакавме сите, зашто беше по многу нешта поразличен од нас. Некако невообичаен. Чуден.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Ваквиот невообичаен дизајн не му промакна на мојот класен раководител Драган -по- математика, страв и трепет за целата моја генерација од центарот за насочено образование „Јосип Броз Тито“ во Скопје.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Во доцните попладневни часови, далеку некаде зад линијата на хоризонтот, Рада го гледаше невообичаеното преточување на денот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Повторно го видоа дури кон крајот на есента, во еден рибен ресторан во Барселона, облечен во истиот невообичаен комплет и со косата сплетена во долга плетенка.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Накратко, доживеав истовремено невообичаен и широк распон на перцептивни феномени.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
- Интересен човек сте. Невообичаен.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
