недопирлив (прид.)
Можеше да го замисли само врз сина подлога, и тоа врз онаа маглива сина во која облиците добиваат недопирливост.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Се плаши да отвори прозор за да Фјодор случајно не одлета над стреите Келнски и да не се насука на врвот на Келнската катедрала каде што живее малиот но недопирлив бог на рационалноста и мајсторството, кој е многу кавжлив и терсене иако има долга бела брада како Дедо Мраз.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Не сум во вселената и не ми е името ѕвезда недопирлива. Чекај, сите права.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ја прекина мислата, ама таа му се мешаше со другата, со недопирливата, која во мигот не сакаше да ја сподели со Татко.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Но гневот во мене растеше, и некое чудно чувство дека сум употребен ме опседна: ме опседна чувство дека не било толку тешко да се дојде до Луција, дека таа ова истото го правела под маската на недопирливата Луција, и јас решив да се одмаздам на најглупавиот можен начин, на начин на кој може да се одмазди само млад маж кој не преспал со жена; во моментот кога требаше да бидам во Луција, јас ѝ го ускратив тоа задоволство; таа мижеше и чекаше, но ништо не се случуваше.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Менувањето на правецот на ветровите и притисоците на воздухот, заедно со ненадејното пореметување на температурата, таа нејзина брановидност, ја чинеше недопирлива.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Но тие и така мадро си седеа да не носат модро: знаеја дека прават хумор во бесконфликтно општество, беа свесни дека можат да ја критикуваат само соборената класа и дека нема ништо смешно во новата работничка што се регрутираше од селската сиромаштија, им беше укажано на недопирливите теми и имиња - сето тоа тие го имаа во малиот џеб, па сепак од некаде вадеа хумор, од ѓон цедеа лој.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Море над глава, море познато само од возбудливите свески за гусари а на него бела пена - облачиња, нејаки, нежни, недопирливи.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Потоа веднаш испратив нота и до кабинетот на тогаш невидливиот и недопирлив Јасер Арафат, во која го известував за итната порака која ми беше упатена за него и барав итен прием за да му ја предадам!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Но тие сега беа надвор од законот, непријатели, недопирливи, апсолутно сигурно осудени на истребување во рок од една до две години.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се обидувам, обратно, да заземам поза на недопирлив, но колку повеќе се трудам, толку е позалудно.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Сега знаеше дека биле најави на поголемата бура, но тогаш (пред само неколку месеци, но како да било многу одамна) мирот околу него имаше вкус на вечност, а луѓето живееја како таа вечност околу нив и нив да ги сторила недопирливи и бесмртни.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Дузината мајки и љубовници, од Андромаха до Гризелда, ме направија пребирлив во однос на овие недопирливи кукли што ги сметаат за вистински.“
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Напротив, стануваа некој вид недопирливи, светии.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Неусетно се пренесувате и стоите немо пред тајните на галаксиите, пред недопирливоста на човечкото битие во световите на безбројните ѕвезди и планети.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
ЈАКОВ: Зборувате како митолошки бог! Сте го зеле неговото обличје, сте ја ставиле неговата маска, сте станале неприкосновен, недопирлив, миропомазан фараон.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
„Почнуваш да се топиш во мојава прегратка. А секогаш изигруваше незаинтересирана, студена, недопирлива.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
промени промени - како на медуза - јас сум госпоѓицата осуденик - во непознатите дрвја - таа залудно талка по изгубеното клуче каде е клучето - каде е слободата - недопирлива во далечините-
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Сепнуваат сѐ околу себе, а тие како во облак - недопирливи.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Мало суштество ко гризната маслинка го погребав под иконата на менталната фантазија... налик на кристален обрач, навидум недопирлив и далечен но кревок и кршлив...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
